به گزارش خبرگزاری موج، با توجه به اهمیت هدف درمانی به خصوص در بیماری‌هایی مانند سرطان، کاربرد نانو ذرات به عنوان حامل دارو از جایگاه ویژه‌ای برخوردار شده است.

در هدف درمانی مغناطیسی، داروهایی با درجه سمیت بالا به حامل زیست سازگار نانو ذرات متصل می‌شوند و سپس وارد جریان خون شده و توسط میدان مغناطیسی خارجی در بافت هدف تجمع پیدا می‌کنند. پس از جمع شدن دارو در بافت هدف، با فعالیت آنزیمی و یا تغییر شرایط محیطی دارو در بافت آزاد می‌شود.

هدف از این عمل، کاهش مقدار توزیع سیستمیک دارو و پایین آوردن دز مورد نیاز به منظور کاهش عوارض جانبی است و بر این اساس پروژه تحقیقاتی در دانشگاه علوم پزشکی شیراز اجرایی شد.

دکتر فاطمه فرجادیان از اعضای دانشگاه علوم پزشکی شیراز با اشاره به جزئیات این پژوهش، گفت: داروی «متوتروکسات» از دسته‌ داروهای ضد سرطان، ضد متابولیسم و سرکوب کننده‌ ایمنی است.

وی با بیان اینکه در این طرح هدف درمانی متوتروکسات با استفاده از نانوذرات مغناطیسی اصلاح شده با گروه‌های هیدروکسیله متصل شده به دارو و آزادسازی دارو وابسته به pH محیط بررسی شد، ادامه داد: میزان اثربخشی حامل معرفی شده در مرگ و میر سلول سرطانی در رده‌ سلول‌های سرطان پستان از دیگر موارد ارزیابی شده در این طرح است.

فرجادیان، عوارض جانبی داروها را بزرگترین چالش حوزه پزشکی نام برد و یادآور شد: در مطالعات آزمایشگاهی انجام شده با توجه به کاربرد نانو ذرات مغناطیسی به عنوان حامل دارو و آزادسازی داروی متوتروکسات تنها با تغییر pH، این مشکل تا حد زیادی رفع شد.

این محقق دانشگاه علوم پزشکی شیراز اضافه کرد: در واقع با توجه به پایین‌تر بودن pH بافت سرطانی نسبت به بافت سالم، آزادسازی عموما در بافت سرطانی انجام می‌شود که منجر به مرگ سلول سرطانی خواهد شد و بافت‌های سالم نیز آسیب کمتری خواهند دید.

وی اظهار کرد: از طرف دیگر طبق نتایج مطالعات سلولی، نانوذرات اصلاح سطح شده کاملا زیست سازگار هستند و زمانی که دارو به آنها متصل می‌شود، خاصیت ضد سرطانی بیشتری را نسبت به داروی آزاد از خود نشان می‌دهند.

فرجادیان خاطرنشان کرد: این نانوحامل‌ها از جنس نانوذرات مغناطیسی زیست سازگاری هستند که دارو را با هدایت یک میدان مغناطیسی خارجی به بافت هدف منتقل خواهند کرد.

به گفته وی در این طرح، نانوذرات زیست سازگار آبدوست یا همان نانوحامل‌های دارویی با هزینه‌ بسیار پایین تولید شده است.

این طرح پژوهشی از سوی دکتر فاطمه فرجادیان، پروفسور سلیمان محمدی سامانی عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی شیراز (مرکز تحقیقات علوم دارویی-دانشکده داروسازی) و سحر قاسمی کارشناس ارشد نانوشیمی از دانشگاه کاشان اجرایی و نتایج آن در مجله بین‌المللی  Pharmaceuticsبا ضریب تأثیر ۳.۹۹۴ منتشر شد.