به گزارش خبرگزاری موج، بسیاری از روزنامه نگاران، کارشناسان و فعالان هندی چه در آمریکا و چه در هندوستان معتقدند هدف اولیه این دیدار باید افزایش نقش هند در منطقه و حضور پررنگ تر آن درعرصه امنیت شبه قاره و کشورهای حوزه اقیانوس هند باشد.

کارشناسان معتقدند انتظار زیادی از این ملاقات نمی رود اما به هر حال نخست وزیر باید عمده تلاش خود را بر کسب حمایت آمریکا از ایده نقش گسترده تر هند در ایجاد امنیت شبه قاره و اقیانوس هند معطوف کند. 

درک علاقه هر دو کشور به ایجاد یک توازن قدرت در منطقه اوراسیا و همچنین تمایل آمریکا به اینکه به خاطر فشارهای داخلی مسوولیت های بین المللی خود را کم کند و همچنین این واقعیت که در جهان کنونی هند یک قدرت در حال صعود در عرصه جهانی است سخت نیست. اما مشکل جای دیگری است. سنت بر این بوده که فکر کم کردن هزینه ها و کاستن نقش آمریکا در جهان لرزه بر اندام دولت واشنگتن بیاندازد و دولت هند هم از فکر اینکه به هر گونه فعالیتی در ورای شبه قاره بیاندیشد به خود بلرزد. اما حالا دیگر سیاست های ترامپ احتمالا هم دولتمردان هندی و هم آمریکایی ها را مجبور خواهد کرد که به شکلی دیگر به موضوع بپردازند.

تلاش هایی که در دو دهه گذشته برای ایجاد یک شراکت راهبردی بین دو کشور صورت گرفته است بر این فرض مبتنی بود که ترکتازی تک قطبی آمریکا ادامه خواهد داشت. در این دوران آمریکا به ایجاد شراکت با هند در حال صعود صرفا به عنوان راهی برای حفظ برتری آمریکا در منطقه اقیانوس هند و اقیانوس می نگریست. هر چند دهلی بر برتری آمریکا مهر تایید زده است اما از اینکه به &#۳۹;زیردست&#۳۹; آمریکا تبدیل شود می ترسد. 

نگرانی دهلی نو همواره این بوده است که شکیبایی و طرفداری استراتژیک آمریکا از پاکستان و چین که دو منبع اصلی چالش های امنیتی هند هستند ممکن است واشنگتن را به یک شریک نامطمئن تبدیل کند.

در نتیجه، تمام هیاهوهای به پا شده درباره همکاری امنیتی هند و آمریکا هرگز به آن میزان که سروصدا داشت صورت واقعیت به خود نگرفت.

حال که ترامپ تمام فرضیات سنتی درباره نقش آمریکا در جهان را به چالش کشیده است فرصتی هر چند کوچک در اختیار نخست وزیر مودی قرار گرفته است تا روی چهارچوب جدیدی برای همکاری های راهبردی با ایالات متحده کار کند. یعنی درست در زمانی که ترامپ اعلام می کند که آمریکا از ایفای نقش اول در بحران های اروپا و آمریکا خسته شده و دیگر نمی خواهد اولین نفری باشد که در قبال این بحران ها پاسخگو بوده یا اقدامی کند نخست وزیر هند باید پا پیش گذاشته و برای ایفای نقشی بزرگتر و به دوش گرفتن مسوولیت های منطقه ای و بین المللی بیشتر اعلام آمادگی کند.

نمونه چنین اقدامی هم کاری است که مودی همین چند هفته پیش در پاریس انجام داد یعنی پس از کناره گیری ترامپ از معاهده تغییرات آب و هوایی وی پای بندی قوی هند به این پیمان جهانی را اعلام و تاکید کرد هند از این به بعد تعهد بیشتری به اجرای مفاد آن نشان خواهد داد.

در عین حال با توجه به اینکه ترامپ اعتقاد چندانی به &#۳۹;جهانی بودن&#۳۹; نداشته و منافع آمریکا را در اولویت کار خود قرار داده است مودی می تواند با رییس جمهوری آمریکا درباره توزیع دوباره مسوولیت های بین المللی بین کشورها صحبت کند. حال که ترامپ فکر می کند آمریکا بیش از حد مسوولیت امنیت بین المللی را به دوش می کشد نوبت مودی است که به او بگوید هند خیلی بیشتر از آنچه در حال حاضر انجام می دهد توانایی کار دارد.

ترامپ می خواهد هم پیمانان خود را وادار کند یا خودشان به دفاع از خودشان بپردازند و یا وقتی آمریکا این کار را برایشان انجام می دهد هزینه ها را به واشنگتن پرداخت کنند. این رویکرد ترامپ این فرصت را برای مودی به وجود می آورد که از بی علاقگی سنتی این کشور به ایفای هر گونه نقشی ورای اقیانوس هند و شبه قاره بیرون آمده و با فائق آمدن بر عدم توافق های سیاسی عمیق در داخل کشور به عنوان تامین کننده امنیت ظاهر شده و بدین ترتیب نقش منطقه ای بزرگتری ایفا کند.

نخست وزیر هند روز پنجم تیرماه در جریان یک دیدار دو روزه از آمریکا با رییس جمهور این کشو دیدار خواهد کرد.