به گزارش خبرگزاری موج، سیدمحمد بهشتی در نشست تنظیم ساختار سند «باززنده سازی محدوده های تاریخی - فرهنگی ذیل سند ملی بازآفرینی شهری» که در محل پژوهشگاه میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری برگزار شد، افزود: اگر روی اندیشه ایران شهری تأملی بیشتری صورت گیرد می تواند یک رویکرد نظری مفیدی در مواجهه با توسعه شهری باشد. وی ادامه داد: شهر های ایران از همان ابتدا یعنی شهر سوخته تا سال ۱۳۳۵ مبتنی بر اندیشه ایران شهری توسعه پیدا می کردند. بر اساس گزارش روابط عمومی پژوهشگاه سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری بهشتی گفت: وزارت راه و شهرسازی امروز به این موضوع توجه کرده و آرزویش این است که توسعه شهری را نه تنها در بافت تاریخی بلکه در تمامی شهری های کشور مبتنی بر اندیشه ایران شهری مورد توجه قرار دهد. وی افزود: ۱۶۸ شهر است که تا سال ۱۳۳۵ شهر بوده اند و سابقه تاریخی شهر بودن داشته اند اما شهرهایی هم داریم که سابقه شهر بودن ندارند مثل آران و بید گل. بهشتی با اشاره به ساخت برخی قصبات که بر اساس اندیشه ایران شهری ساخته شده بودند، افزود: البته وقتی صحبت از شهر می کنیم یک تفاوت ماهوی با مقیاس های زیست گاهی کوچکتر مانند روستاها و قصبات دارد. رئیس پژوهشگاه میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری ادامه داد: با استفاده از بحث مجمل اندیشه ایران شهری که تا به حال مورد توجه قرار گرفته این توجه پدید آمده که رفتاری که با شهری های خود کرده ایم اکتفا کردن به تحلیل یافته ترین کمیات است. وی تأکید کرد: این پاسخگو نیست زیرا که در توسعه شهری به خیلی چیزها نظیر مسائل اجتماعی، حقوقی و فرهنگی توجه نکرده ایم و این امر سبب شده در تعریف طرح های تفضیلی، جامع و... جنبه هایی از شهر را مورد توجه قرار دهیم که اثرات آن چیزی است که اکنون پیش روی ما است. بهشتی با بیان اینکه که در بحث توسعه شهری به چیزی توجه کرده اند که عنوانش را بازآفرینی شهری گذاشته اند، افزود: باز آفرینی شهری با رویکرد های قبلی که وجود داشته یک تفاوت ماهوی دارد ،یکی از تفاوت ها این است که ذوجنبتین به بحث توسعه شهری نگاه می کند یعنی در ضمن داشتن نگاه فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و... فقط و فقط کالبدی و به تحلیل یافته ترین کمیات اکتفا نکنیم. رئیس پژوهشگاه میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری با تأکید بر اهمیت مستند سازی تاریخی افزود: این مستند سازی باید مبتنی بر اندیشه ایران شهری و سنت شهر سازی در ایران باشد و از آنجاکه شناخت آن حکمی بوده پس مستند سازی هم باید با دید حکمی باشد که البته در این راه باید به ادبیات جهانی توجه داشته باشیم ولی به آن اکتفا نکنیم زیرا مبتنی بر اندیشه ایران شهری نیست ولی مستغنی از آن هم نیستیم.