دکتر بهنام روندی در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری موج کرمانشاه می‌گوید: اوتیسم بیماری نیست که بخواهیم به فکر درمان بیفتیم، اوتیسم عملکرد متفاوت مغز است؛ عملکردی که باعث می‌شود آدم اوتیستیک دریافت متفاوتی از دنیای اطرافش داشته باشد.

این متخصص دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه افزود: هرروز باید به خودمان یادآوری کنیم که رسالت ما دوا و درمان کسی نیست و باید به فکر شاد بودن، مستقل بودن و آرامش بیش‌تر بچه باشیم تا «تغییر» و «درمانش»، بنابراین وقتی تشخیص اوتیسم می‌گیریم، به‌جای این‌که نگران باشیم، گریه کنیم، شب‌ها نخوابیم تا همین اضطراب خستگی ما را در برابر بچه بدخلق و کم‌حوصله کند، به این فکر بیفتیم که چه طور خانه را به یک محیط شاد و مناسب رشد بچه تبدیل کنیم. به این فکر کنیم که چه طور جریان معمولی زندگی را به سمتی ببریم که شادی و یادگیری هم‌زمان را برای بچه فراهم کند.

وی در خصوص شیوه‌های کاردرمانی با استفاده از چند روش ساده اما مؤثر در رشد فکری و اجتماعی کودکان اوتیسم، می‌گوید؛

در آشپزخانه؛ مخلوط کردن، بریدن، شستن میوه‌ها، به هم زدن سس سالاد، تزیین کیک، ورز دادن خمیر و… همه این‌ها کارهایی هستند که بچه را تشویق می‌کنند به همکاری، استفاده از دو دست، لذتِ ساختن، تشخیص رنگ‌ها، سایز و بافت چیزهای مختلف. سپردن مسئولیت‌هایی همچون "بیا گوجه‌ها، هویج‌ها و پیاز‌ها را از هم جدا کن"،‫ "اگر گفتی کوچک‌ترین سیب کدام‌یکی ‌است؟"، ‫"این چاقو زیاد تیز نیست. بیا کمک کن و خیارها را برای سالاد حلقه‌حلقه ببر"، "می‌توانی یک‌کم – فقط یک- کم بیکینگ‌پودر از توی قوطی در مایه کیک بریزی؟"

لباس شستن؛ واگذار کردن مسئولیت‌هایی مانند "فقط یک پیمانه پودر در مخزن مخصوص لباس‌شویی بریز و در را ببند"، " برو لباس قرمزِ کلاه‌دارت را از روی مبل بیاور و بینداز توی لباس‌شویی"، ‫"نوبتی لباس‌ها را توی لباس‌شویی می‌اندازیم؛ یکی من، یکی تو"، "من لباس‌ها را روی‌بند می‌اندازم و تو به هرکدام از آن‌ها یک گیره بزن. گیره سفید به لباس سفید، گیره آبی به لباس آبی"، ‫"ببین همه جوراب‌ها اینجا باهم قاطی شده‌اند. بیا کمک کن جفت‌ها را یکی‌یکی پیدا و به هم وصل کنیم"، " لباس‌های بابا اینجا، لباس‌های مامان اینجا و لباس‌های خودت اینجا. کمک کن تا لباس‌های خشک‌شده را تفکیک کنیم"

باغبانی؛ اگر حیاط در خانه نداریم، بازهم می‌شود همه‌ این کارها را با چند گلدان کوچک کنار آشپزخانه یا اتاق پذیرایی تمرین کرد. مهم این است که بچه‌ها مسئول نگه‌داری از گل یا سبزه‌ای شوند و هرروز رشد آن را زیر نظر بگیرند. مهم این است که بدانند مسئولیت داشتن آسان نیست و آن را تمرین کنند تا برایشان شیرین و هیجان‌انگیز شود، " این گلدان مال تو است؛ باید از این گل باهم مراقبت کنیم"، ‫"با این آب‌پاش فقط یک‌کم به‌پای گل آب بریز اما حواست باشد همه آب را خالی نکنی"، ‫"بیا این دانه را بکاریم؛ با بیلچه‌ات خاک را کنار بزن تا باهم دانه را آن زیر بگذاریم"، " بیا باهم برویم از باغچه، جعفری‌‌هایی را که کاشته‌ایم بچینیم. باید مراقب باشیم که از ریشه درنیایند".

پذیرایی؛ کمک کردن در چیدن میز یا سفره یکی از بهترین تمرین‌ها برای دنبال کردن دستور‌العمل‌ها است. برای تمرین «رو»، «زیر»، «بالا»، «پایین»، «چپ»، «راست». برای شمارش و هر چیز دیگری که فکر می‌کنید، بچه احتیاج به تمرین و تقویت شدن دارد؛ "برای هر نفر یک بشقاب بگذار"، ‫" کنار هر بشقاب یک قاشق و یک چنگال؛ قاشق را سمت راست بگذار"، "تا اینجای لیوان نوشابه/ دوغ/ آب‌میوه بریز"، ‫"می شه لطفاً نمک‌پاش را از روی میز تلویزیون بیاوری و بگذاری کنار پارچ آب؟"

کتاب خواندن؛ بچه‌هایی که تأخیر کلامی دارند، مشکل تمرکز دارند و مهارت‌های گفت‌و‌گو و پرسش و پاسخشان از سنشان عقب‌تر است. با خواندن و شنیدن می‌توانند این فاصله را باهم‌کلاسی‌ها و هم‌سال‌هایشان کم‌تر کنند؛ " می‌توانی بگویی چه چیزهایی توی تصویرهای این صفحه قرمز هستند؟"، "خرگوش و موش دارند اینجا چه‌کار می‌کنند؟، "گربه کجای جعبه نشسته؟"، "چرا سنجاب دارد گریه می‌کند؟"، " اینجا الآن چه فصلی است؟"، ‫"به نظرت زرافه چه طور می‌تواند مامانش را خوش‌حال کند؟".