محمود مکتبی هنرمند جوان عرصه هنرهای مفهومی کشورمان که در عرصه بین المللی هم شناخته شده است، در مورد جدیدترین اثر چیدمان خود که آن را در یک گالری تازه تاسیس از روز ۲۴ مرداد به نمایش عموم گذاشته است به خبرنگار تجسمی خبرگزاری موج گفت: ایده کلی نمایشگاه «جنب سینا اطهر» از سوی گالری دار مطرح شد و از من دعوت کردند تا در آنجا یک اجرا داشته باشم. دلیل عنوانی که برای این نمایشگاه انتخاب شده این است که کلینیک سینا اطهر و گالری شریف در جوار هم هستند. از آنجائی که اتفاقی که برای آن کلینیک رخ داد دیوار به دیوار گالری بود و حتی انفجار، دیوارهای گالری را ترک دار کرده و شیشه های آن را هم شکسته بود و دست اندرکاران گالری هم در آن روز و هنگام آن اتفاق هولناک و دردناک در آنجا حضور داشتند، این نمایشگاه بهانه ای بود که به نوعی به آن حادثه بپردازیم.

وی افزود: گرچه عنوان این نمایشگاه جنب سینا اطهر است اما کاری که من می خواستم انجام بدهم صرفا مربوط به افراد کشته شده در حادثه کلینیک سینا اطهر نبود و نگاه کلی تر و وسیعتری داشتم. اگر به عنوان کارم که «عاشقان بی مزار» است توجه کنید می بینید که دوست داشتم عشق های متعلق به افراد معمولی نه لزوما عشاق اسطوره ای و داستان های افسانه ای طور و عجیب و غریب بپردازم. منظورم پرداختن به افراد معمولی بوده که در زندگی روزمره با آنها زندگی می کنیم. به همین دلیل به بهانه سینا اطهر و به یاد همه آدمهایی که در این چند وقت یا چند سال از بین ما رفتند من این کار را به این شکل انجام داده ام.

این هنرمند ادامه داد: من این مجموعه را از طبیعت و با ایستا کردن هر شیئی که در طبیعت وجود داشت از قبیل سنگ های کف رودخانه تا برگ یا چوب؛شروع کردم. در واقع هر چیزی که بر زمین افتاده بود را ایستا می کردم و در جایش به یک حالت عمود نگهشان می داشتم. این ایستا شدن برای من به نوعی زندگی بخشیدن بود. هرچند که فرم کلی کار به مزار، قبر و قبرستان نزدیک می شود اما برای من بیش از اینکه این کار یک سوگواری باشد یک حس زندگی دارد و امری عاشقانه است.

این مدرس هنر افزود: در بیانیه این نمایشگاه هم اشاره کرده ام که این برخاستن و ایستا شدن به رغم اینکه از مرگ صحبت می کند مثل یک گل و گیاهی  است که در یک زمین سوخته و سیاه سبز می شود و موضوع اصلی کار من یعنی «عشق» به این شکل برای من تجلی پیدا می کند اینکه چقدر مخاطب من متوجه این نکات می شود بحث دیگری است. من آن چیزی را که برای خودم این حس را بوجود آورد و باعث شد که این کار را انجام بدهم بیان می کنم.

 مکتبی در پاسخ به این سوال که سایر هنرمندان حاضر در این نمایشگاه انتخاب شده اند ضمن تصریح این نکته که هیچ کدام از آثار به هم مرتبط یا مکمل هم نیستند و تنها در یک نمایشگاه و همزمان عرضه شده اند گفت: علی عطار و کامیار مینوکده به همراه یک نوازنده که متاسفانه نامش را به خاطر ندارم، یک ویدئو پرفورمنسی دارند که آن هم از تصاویر و ویدئوهایی بود که از اتفاق کلینیک سینا اطهر در فضای مجازی یا رسانه های رسمی تری همچون تلویزیون پخش شده بود که من نمی خواهم توضیح بیشتری در مورد آن اثر بدهم چرا که کار دوستان دیگری است اما می دانم که دغدغه آنها هم فراتر از آن ماجرا بوده است.

وی تصریح کرد: دغدغه کلی همه ما اتفاقات اجتماعی بوده که منجر به کشته شدن افراد زیادی شده است و این وجه مشترک دو اثر ارائه شده در این نمایشگاه بوده است.

محمود مکتبی در بیانیه این نمایشگاه نوشته است:

"عشق یکی از موضوعات اصلی کارهای من است و از سال‌ها پیش درباره عشاق فکر می‌کردم، عاشقانی خارج از داستان‌های اسطوره‌ای و مشهور. در این سال‌ها، در میان تلی از خاک، در میان آتش، در فاصله‌ای میان زمین و آسمان، انسان‌هایی بوده‌اند که بی هیچ نشانی از میان ما رفته‌اند. مسئله برای من به سادگی افتادن و ایستادن است، چیدمان عمودی اشیاء و هر آن چیز که اینجا یافته‌ام، دوباره برپا داشتن زندگی است، همانقدر که سکوت آن یادآور مرگ است.

آن چیز که در دوباره ایستادن پدیدار می‌شود، برای من تداعی کننده سر از خاک برآوردن دوباره‌ای است که در دل طبیعت یافته‌ام. مانند زیست آرام و با شکوه گیاهی کوچک، که در دل یک زمین سوخته سر برآورده است. جنب سینا اطهر، برای من یک سوگواری نیست، یادمان عشقی است زنده و تپنده در میان خاک و سردی دیوارهای یک مکان نامشخص."

نمایشگاه «جنب سینا اطهر» از 24 تا 31 مرداد دایر شده و ساعت بازدید از آن هم از 4 تا 8 بعد از ظهر است.