به گزارش خبرگزاری موج٬ علی عالیقدر ٬ فعال اجتماعی در گفتگو با موج با اشاره به ضعف هایی که در نظام توزیع محصولات کشاورزی وجود دارد٬ عنوان کرد:  ناعادلانه بودن قیمت محصولات خریداری شده از کشاورزتوسط دلالان و  عرضه آن به قیمت‌های چند برابری در بازار از موضوعاتی است که بایستی مورد توجه جدی مسئولان و نهاد های مرتبط قرار گیرد.

عالیقدر با پرداختن به شکاف عمیقی که بین کشاورز و مصرف کننده محصولات شکل گرفته است تصریح کرد: بخش زیادی اززحماتی که کشاورزان برای دست یابی به سود حاصل از محصولات خود متحمل می شوند٫ در نظام توزیع موجود نادیده انگاشته و از بین می رود.

وی  نبود مدیریت مناسب برای توزیع محصولات کشاورزی در رسیدگی به این موضوع را مهم ارزیابی کرد و عنوان کرد:  زمانی که کشاورز بر اساس الگوی کشت وزارتخانه عمل می کند و در بازار قیمت مناسبی را برای محضول خود نمی تواند شاهد باشد٫ تنها راه باقیمانده را بهره از واسطه گران  می یابد.

استمرار امر مذکور می تواند اسباب بی اعتمادی را برای کشاورز نسبت به سیاست های مد نظر از سوی وزارتخانه و همینطور کاهش تولید محصولات و به مخاطره افتادن امنیت غذایی را به همراه داشته باشد.

وی از نهادسازی و ایجاد صنف های مرتبط جهت حمایت از منافع کشاورزان٫ سخن گفت و افزود:  ایجاد تشکل های کشاورزی٫ تعاونی های روستایی و اتحادیه ها و..    استفاده از خود کشاورزان در طول این زنجیره می تواند بسیار موثر و سازنده باشد.

این فعال اجتماعی با اشاره به تشکیل تعاونی های قوی و منسجم در زنجیره مشخص تولید تا توزیع محصولات کشاورزی٫ خاطر نشان کرد: اگر زنجیره مزرعه تا رساندن محصول به سفره مصرف کننده٫ شکل پیدا کند قطعا می توان دست بسیاری از واسطه گران را از سودهای هنگفت کوتاه کرد.

وی با اشاره به  شکل گیری زنجیره های تولید و توزیع و مزایای تحقق این امر٫ ابراز کرد: علاوه بر حذف واسطه گران غیر ضروری و کوتاه کردن فاصله میان کشاورز و مصرف کننده٫ زمانی که زنجیره شکل پیدا می کند می توان سطح زیرکشت محصولات و فرایند موجود رابه دقت بررسی و پایش کرد.

این فعال سیاسی اجتماعی با اشاره به نقش نهاد های نظارتی و مرتبط در خرید و کنترل قبمت ها٫ گفت: نهادهایی که در قیمت گذاری٫ خرید های تضمینی محصولات و نظارت بر توزیع و فروش دارند٫ باید در این زمینه ورود ی جدی تر داشته باشند.

ضمنا نهاد های مرتبط به نظام توزیع و عرضه محصولات همچون تعاونی های روستایی باید دارای برنامه ای به فراخور زمان باشند تا بتوان کشاورزان را از این عرصه رهایی بخشید.