، غباری در یادداشتی با عنوان «دانشگاه آزاد و چشم انداز اعتراضات صنفی کارکنان» نوشت:

مدتی است که کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی به عنوان گسترده‌ترین نهاد علمی کشور، در اعتراض به دریافتی نامتناسب صدها هزار عضوش با تورم دست به اعتراض‌هایی مسالمت آمیز ازجمله تجمع در جلوی مجلس و شهرستان‌های مختلف زده‌اند.

شاید تا همین اواخر که این اعتراضات عیان نشده بود، کمتر کسی از وضعیت اداره این نهاد علمی مطلع بود که کمپین همسان‌سازی حقوق و مزایای این دانشگاه با دانشگاه‌های زیرنظر وزارت خانه‌های علوم و بهداشت، کف مطالبه هزاران خدمتگزار علمی کشور را اعلام کرد.

در این میان با انتشار تعداد اندکی فیش حقوقی مدیران این نهاد علمی در فضای مجازی به عنوان نوک کوه یخ مدیریتی این دانشگاه، همگان از تفاوت چند ده میلیونی مدیران دانشگاه با کارمندان مطلع شدند.

هنوز این کمپین سراسری درحال بیان نقطه نظرات بود که انتشار مقاله‌ای در خبرگزاری رسمی دانشگاه آزاد اسلامی به رد تلویحی مطالبه نیروهای زیرمجموعه خود پرداخته و همسان‌سازی را بدلایل بودجه‌ای، میسر ندانسته است.

حال که مدیران این دانشگاه موضع عیان خود را اعلام کرده‌اند و درعین حال دانشگاه آزاد را یک خانواده نامیده‌اند، پرسش اصلی تفاوت سطح دریافتی مدیران - کارکنان یک مساله اساسی در دانشگاه به چشم می‌آید.

وقتی انقلاب اسلامی، انقلاب مستضعفین بوده و عدالت از آرمان‌های مورد تاکید رهبری معظم انقلاب است، شاید مناسب باشد که نهادهای نظارتی کشور، به موضوع فیش‌های حقوقی مدیریتی در این سیستم علمی ورود کنند.

بررسی و احتمالا تعدیل دریافتی‌های خارج از حکم مدیران واحدهای دانشگاهی که تفاوت دریافتی آنان را با کارمندان به ده‌ها میلیون تومان می‌رساند، امری برای رسیدن به عدالت است تا با منابع آزادشده به توان به ترمیم حقوق هزاران کارمند و استاد این دانشگاه پرداخت.

یادمان هست که در دانشگاهی که مدیرانش کم بودن منابع درآمدی را عاملی در عدم افزایش به اندازه حقوق و مزایا دانسته‌اند، از نیمه امسال حق مدیریت‌ها تا دو برابر افزایش یافت که در زمان خود مورد اعتراض مکتوب رییس بسیج اساتید کشور نیز قرار گرفت و افرادی مانند مشاور رهبری نیز در نامه‌ای بر حفظ کیان این دانشگاه و توجه به نارضایتی‌ها تاکید داشته‌اند‌.

شاید برگشت حق مدیریت‌ها به قبل این بخشنامه و نظارت نهادهای نظام از بیرون بر دریافتی حلقه مدیران این سیستم آموزشی بتواند التیامی بر درد اعضای بززگترین خانواده علمی کشور باشد و منابع بسیاری برای ترمیم دریافتی خادمان علمی کشور فراهم‌شود.