رفتار دوگانه مسئولین شهری کرمانشاه، سرمایه‌گذاران را فراری می دهد؛
پیاده‌راه غذا کرمانشاه را دریابید!
در پی رفتارهای دوگانه مسئولین شهری کرمانشاه پروژه خیابان غذای کرمانشاه تهدید به تخریب شده است.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری موج کرمانشاه، سریال تکراری علم شدن پروژه‌های نیمه‌کاره در گوشه و کنار شهر کرمانشاه حکایت خیلی غریبی نیست، روزی تیرآهن‌های پوسیده هتل بین‌المللی کرمانشاه، زمانی ستون‌های بلاهت منوریل و امروز هم پروژه متوقف شده "خیابان غذا" که تیرماه ۱۴۰۰ مسئولین شهرداری وقت "به‌به گویان" روبانش را بریدند و امروز مدیریت جدید بنر تهدید تخریب بر ستون‌هایش می‌آویزد و گویی دراین‌بین سرمایه‌گذار و پول و اعتبارش که به مدد این تغییر و تحولات سالانه در مسیر به فنا رفتن قرار دارد، برای هیچ‌کس مهم نیست و هر یک از مدیران شهرداری قصد دارند، توپ بی‌برنامگی و تخلفاتشان را در زمین مدیر قبلی بیندازند.
استاندار کرمانشاه به‌کرات به این نکته مهم اشاره‌کرده است که "مسئولین و دولتمردان موظف‌اند در جهت جذب سرمایه به دنبال بخش خصوصی بدوند" ولی با این فرمانی که معاونین و بدنه شهرداری کرمانشاه در حال جلو رفتن هستند، سرمایه‌گذار اگر کلاهش هم در کرمانشاه بیفتد، محال است برای برداشتنش پا در این استان بگذارد
۱۱ تیرماه سال ۱۴۰۰ تقریباً یک سال پیش بود که با قیچی معاون وزیر دولت گذشته و البته استاندار و شهردار وقت کرمانشاه چندین پروژه عمرانی و رفاهی در سطح کرمانشاه بریده شد، طرح‌های عمرانی همچون پارک بانوان، پیست ویژه دوچرخه‌سواری، خیابان غذا و ... که همگی این افتتاح‌ها نویدبخش ارائه خدمات بیشتر رفاهی به مردم کرمانشاه بود؛ اما حال تقریباً یک سال از بریدن آن روبان‌ها گذشته و پروژه‌هایی که پای ثابت آن بخش خصوصی بود حال وضعیتشان از لنگ زدن هم وخیم‌تر شده و یکی پس از دیگری در حال تعطیل شدن هستند.
در بین طرح‌های گرفتار در گیر و دار ندانم‌کاری شهرداری کرمانشاه، پروژه خیابان غذا از سرمایه‌گذاری قابل‌توجهی برخوردار است، رقمی که سال گذشته و طی یک دوره شش‌ماهه فشرده گام‌های اصلی فعالیت و بهره‌برداری نخستش در خیابان سراب قنبر کرمانشاه برداشته شد و به‌یک‌باره با توقفی سنگین و حتی بنر زنی شهرداری مبنی بر تخریب مواجه گشت!
قرار بود پیاده راه گردشگری "کای دای" واقع در محدوده سراب قنبر کرمانشاه حدفاصل بلوار خلیج‌فارس و بلوار مروارید در زمینی به مساحت ۲۰۰۰ مترمربع و طول مسیر انتخابی حدود ۲۰۰ متر واقع شود و به دلیل اینکه این بلوار در محدوده اماکن آموزشی مسکونی قرار گرفته لذا با توجه به تاریخچه منطقه سراب قنبر به‌عنوان تفرجگاه و عدم وجود واحدهای تجاری خدماتی در مسیر انتخاب‌شده و همچنین تمرکز جمعیتی به دلیل ساخت شهرک‌های جدیدالاحداث در اطراف محل دارای پتانسیل‌های مناسبی جهت کسب‌وکارهای زودبازده و جذب گردشگر باشد.
در کارکرد اصلی خیابان غذا که در زمان افتتاح پروژه رسانه‌ای شد، آمده بود که در طراحی این پروژه سعی بر این شد تا به اهداف اصلی پیاده راه دست پیدا شود و با ایجاد محوری پویا چند عملکردی و درعین‌حال متناسب با نیازهای روحی انسان با احداث ۳۲ واحد دکه و غرفه با انشعابات مجزا، ۸ عدد طافی (چرخ‌دستی) با طراحی ویژه، سینما ۶ بعدی، اینترنت رایگان، دستگاه‌های خودپرداز، فضاهای تفریحی کودکان، بازی‌های کامپیوتری، سیستم نورپردازی مدرن، آب‌نما و آتش نما، مبلمان شهری، فضای سبز، سیستم اطفاء حریق، تبلیغات محیطی، حفاظت ۲۴ ساعته با ۲ اتاقک نگهبانی، دوربین‌های نظارتی در داخل و خارج مجموعه از عوامل اصلی در طراحی استفاده شود.
همه‌چیز از همان مقدمات کار خوب و منطقی به نظر می‌رسید، (21 دی‌ماه 1399) روزنامه ایران در گزارشی با این تیتر از مدیرکل میراث فرهنگی و گردشگری کرمانشاه نوشت " درختان قربانی خیابان غذا نمی‌شوند"
«امید قادری مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی کرمانشاه در پاسخ به این سؤال که اجرای طرح خیابان غذا باعث تخریب و قطع درختان در این منطقه می‌شود یا خیر، گفت: افتتاح پروژه خیابان غذا در محدوده سراب قنبر هیچ‌گونه آسیب زیست‌محیطی و تخریب باغ‌ها در این منطقه را به همراه ندارد و به‌هیچ‌عنوان چنین اتفاقی نخواهد افتاد. اخیراً برخی با انتشار چنین اخبار کذبی اجرای این طرح را زیر سؤال برده‌اند که در پاسخ به این سؤال و رفع ابهامات اعلام می‌کنم که این خیابان در حاشیه باغ‌ها خیابان سر قنبر است و ضمن اینکه تمامی باغ‌ها دارای مالکیت خصوصی هستند و اینکه برای اجرای یک پروژه اقدام به تخریب درختان و صدمه زدن به محیط زیست کنیم حرفی بی‌پایه و اساس است.»
خیابان غذا نقش مهمی در توسعه گردشگری کرمانشاه خواهد داشت
(10 تیرماه 1400) «علی‌اصغر خزلی معاون سرمایه‌گذاری شهرداری وقت کرمانشاه، در حاشیه مراسم افتتاح مجازی پروژه‌های شهرداری با اشاره به شروع به کار پروژه خیابان غذا از تابستان سال گذشته، گفت: افتتاح این پروژه به دلیل شیوع بیماری کرونا و برخی مشکلات اعتباری قدری به تأخیر افتاد، اما امروز شاهد بهره‌برداری از آن هستیم.
وی افزود: خیابان غذا واقع در خیابان سراب کرمانشاه است که 200 متر طول دارد و 38 غرفه در آن تعبیه‌شده است و در این خیابان در کنار عرضه غذاهای محلی کرمانشاه، غذاهای محلی دیگر استان‌های کشور هم عرضه خواهد شد.
این مسئول افزود: تاکنون حدود 20 میلیارد تومان برای راه‌اندازی این پروژه هزینه شده است و این خیابان نقش مؤثری در توسعه گردشگری شهری کرمانشاه خواهد داشت.»
اما حال پس از گذشت یک سال با مراجعه به این خیابان ویژه گردشگری متوجه شدیم که از آن شور و شوق روزشمار افتتاح فقط غرفه‌ها و غرفه دارانی نگران و بلاتکلیف باقی مانده‌اند، مردم رفت‌وآمد دارند، غذا هم یک‌درمیان بین غرفه‌های نیمه‌باز و بسته طبخ می‌شود ولی خبری از رونق نیست، با آن‌ها به گفتگو پرداختم؛
شهرداری چرا زندگی ما را دست‌مایه ندانم‌کاری خود کرده است
«یکی می‌گفت: والا شهرداری همه ما را سرکار گذاشته، یک روز در بوق و کرنا کردند که برایتان کار و شغل ایجاد می‌کنیم؛ اما همین‌که مسئولی عوض می‌شود انگار همه‌چیز را با خودش می‌برد، حالا این‌ها که جدید آمده‌اند، می‌گویند می‌خواهیم خرابش کنیم و زودتر جمع کنید بروید...
آخر خدا را خوش می‌آید ما با هزارتا وام و بدبختی توانستیم سرمایه‌ای جور کنیم و مثلاً یک‌لقمه‌نان سر سفره زن و بچه‌مان ببریم، هر روز یکی از شهرداری می‌آید تنمان را می‌لرزاند که می‌خواهیم خرابش کنیم...
یکی دیگر از غرفه داران آن‌طرف‌تر داد به شکایت آورد: که شما را به خدا دادمان را پیش استاندار و هر کس که می‌تواند مشکل ما را حل کند ببرید، آخه مگر شهرداری و مهندسانش که صبح تا شب توی دفتر نشسته‌اند و سر ماه هم حقوقشان توی جیبشان است از اول چشم نداشتند که اینجا را درست کردند؟ و حالا می‌گویند نه اشتباه کردیم... مگر مردم مسخره ندانم‌کاری پرسنل شهرداری شده‌اند.»
برخی مسئولان کرمانشاه بلایی سر سرمایه‌گذار می‌آورند که فقط پا به فرار بگذارد!
موضوع از یک بیکاری ساده و چند خط مصاحبه فجیع‌تر بود برای همین به سراغ سرمایه‌گذار اصلی پروژه رفتیم تا از چندوچون کار سر دربیاوریم.
سامان احمدیان سرمایه‌گذار خیابان غذای کرمانشاه است و با او به گفتگو نشستیم.
- آقای احمدیان آن‌همه شور ساخت شش‌ماهه خیابان غذا چه بود و این سازه‌های نیمه‌کاره چیست؟ چرا پروژه را تکمیل نمی‌کنید؟
برای جواب سؤالم، مرا مستقیم بر سر انباری از وسایل و تجهیزات می‌برد و لب به شکایت می‌گشاید که «اگر واقعاً می‌دانستم برای کار کردن در کرمانشاهی که شهرم هست و دلم برای تک‌تک جوانانش می‌سوزد، این‌قدر اذیت می‌شوم، هیچ‌وقت، وقتم، سرمایه‌ام و از همه مهم‌تر اعصاب و روانم را تلف نمی‌کردم، خیل این شیشه‌ها و ابزار تکمیل پروژه خیابان غذا قرار بود حداکثر یک‌ساله کار گذاشته شود و امروز بعد از گذشت یک سال از اجرایی شدن فاز اول آن، من سرمایه‌گذار که باید بتوانم با خیال راحت، هزینه‌هایم را جبران کنم، به مدد انواع دست‌اندازهای گاه و بیگاه شهرداری، پروژه تکمیل‌نشده که هیچ، ۱۰ میلیارد سرمایه‌گذاری ام هم دارد به هوا می‌رود و هیچ‌کس هم گوشش بدهکار حرف حساب نیست.
وی در رابطه با اولین قدوم احداث و راه‌اندازی این طرح گفت: در ابتدا درخواست ما برای اجرای این طرح در خیابان نوبهار به سازمان سرمایه‌گذاری اعلام شد؛ پس ازآن به علت نظر مسئولان شهرداری بنا بر شلوغ بودن مکان ذکرشده رد گشته و به‌منظور راه‌اندازی طرح یادشده دو مکان طاق‌بستان یا سراب قنبر به ما پیشنهاد شد، سپس به علت ظرفیت‌های در نظر گرفته‌شده توسط مسئولان و همراهان شهرداری، سراب قنبر به‌عنوان مکان اصلی احداث خیابان غذا در نظر گرفته شد، پس از تفکرات و بازرسی‌های انجام‌شده مکان فعلی به علت در دسترس بودن و نزدیک بودن به اماکن تفریحی از طرف خود کارشناسان شهرداری کرمانشاه در نظر گرفته شد؛ و عملاً در مصوبه صادره از سوی شهرداری در سال ۹۸ مکتوب گردید: (واگذاری پیاده‌رو گردشگری به بخش خصوصی و جذب سرمایه‌گذار).
احمدیان در ادامه گفت: هم‌زمان ۳ فراخوان ازجمله رستوران دایه و یک سوله و طرح ما اعلام گشته و بعد از اعلامیه هزینه‌های لازم از سوی شهرداری قرارداد بین ما و شهرداری امضا شد و ما عملاً در این مکان که تمامی روند جانمایی آن به استناد نامه‌های خود شهرداری به تصویب و امضا رسیده، شروع به کارکردیم.
وی در ادامه متذکر شد: حال اگر مصوبه‌ای یا نکته‌ای ازقلم‌افتاده تقصیرکار از سرمایه‌گذار نبوده چرا که تنظیم‌کننده قرارداد از ابتدا شخص سرمایه‌گذار نبوده و نیست؛ بر همین اساس طبق مندرجات تعیین‌شده در قرارداد ما با شهرداری، رفع تمامی معارضت‌ها تا شعاع 500 متر از دو طرف منتهی به خیابان غذا با شهرداری بوده و هر اعتراض حقیقی و حقوقی رفع آن بر عهده شهرداری است.
سرمایه‌گذار خیابان غذا تأکید کرد: طبق قرارداد یادشده کسب مجوز از سوی شهرداری در شعاع فعالیتی ما برای فعالیت‌های مشابه ممنوع بوده چرا که این افراد بدون پرداخت هیچ‌گونه هزینه در این مناطق مشغول به فعالیت هستند و موجبات تداخل شغلی را به عمل می‌آورند.
او خاطرنشان کرد: زمانی که یک سرمایه‌گذار با کمبود حمایت از سوی مسئولین استان روبه‌رو شود دیگر به فعالیت خود پایان داده و به همین منوال فعالیت سرمایه‌گذاران بخش خصوصی کمرنگ‌تر خواهد شد؛ ضمن ذکر همین موضوع که حدود ۳۰ خانوار نان از چرخیدن چرخ این مجموعه به خانه می‌برند؛ توجه به بخش خصوصی یعنی اشتغالزایی که بدون حمایت از بین خواهد رفت.
احمدیان در رابطه با باغ‌های اطراف مجموعه نیز گفت: مجموعه ما سمت غربی باغ‌ها بوده و درب اصلی و خروجی قانونی باغ‌ها سمت شرق آن‌ها می‌باشد؛ ضمن ذکر این موضوع که این ماجرا از قبل توسط شهرداری بررسی‌شده و رفع ابهام گردیده است.
وی ادامه داد: ضمن ذکر این موضوع که شیب مابین باغ‌ها و پیاده‌رو بسیار بیشتر از آن بوده که امکانات تردد را فراهم بیاورد.
سرمایه‌گذار خیابان غذا کرمانشاه در ادامه با اشاره به این موضوع که مجموعه سد راه عابران نیست، گفت: پیاده‌رو به حالت قبلی وجود داشته و درهای ورودی از هر دو سمت گشاده بوده و هیچ‌گونه پیشنهادی به استفاده از مجموعه برای افراد و عابران به‌اجبار صورت نمی‌گیرد؛ ضمن ذکر این موضوع که بهانه‌های مشابه‌ای به‌منظور منحل کردن این مجموعه چون اضافه بودن نصب سرویس بهداشتی و... نیز صورت گرفته که عملاً عدم وجود آن‌ها در آن غیرممکن می‌باشد.
احمدیان در ادامه تاکید کرد: علاوه بر اینکه پروژه خیابان غذا به دنبال ایجادی فضای امن، مفرح و سرشار از آرامش برای شهروندان کرمانشاهی است، بلکه در شرایط کنونی 16 غرفه در این مجموعه مشغول به خدمات رسانی هستند که هر کدام مخارج یک خانواده را تامین می کنند به علاوه جمعی از جامعه ورزشی استان نیز در مجموعه خیابان غذای در حال کار می باشند و سعی کرده ایم علاوه بر اشتغالزایی برای جوانان بیکار استان از ورزشکاران غیرتمند استان نیز در حد توان حمایت کنیم.
حرف‌ها تکان‌دهنده و خواسته به‌جا بود، مگر می‌شود سازمان عریض و طویلی مثل شهرداری یک سال بگوید یک طرح خوب است، خودش تمام کار کارشناسی، جانمایی و چم‌وخمش را در دست بگیرد، هزار جور تعهد و امضا از سرمایه‌گذار اخذ کند و حال با روی کار آمدن شهردار و تیم جدید، بگویند " آنچه آنان کردند به ما ربطی ندارد، حال باید با قواعد ما بازی کنید و به قولی ما را راضی کنید! "
نمی‌شود زیاده‌خواهی عده‌ای، منفعت عمومی شهر را زیر سؤال ببرد
چند روز پیش بود که دادستان کرمانشاه در نشست هفته قوه قضاییه در پاسخ به سؤال خبرنگاران مبنی بر تعیین تکلیف پروژه‌های نیمه‌کاره‌ای مانند خیابان غذا به‌صراحت عنوان کرد: « دستگاه قضا نمی‌تواند به خواست منفعت‌طلبانه عده‌ای، خواست جمعی و قانونی بقیه مردم را زیر پا بگذارد، این پروژه اگر دارای مجوز قانونی از شهرداری است که هست، پس باید بجای سنگ‌اندازی مورد حمایت قرار گیرد.»
اینجا پاریس نیست، آنان که مجوز داده‌اند خودشان باید پاسخگو باشند!
معاون سرمایه‌گذاری کنونی شهرداری کرمانشاه، مهندس ماهان‌فر است، از وی در باب قانونمند بودن اجرای پروژه خیابان غذا در کرمانشاه پرسیدم، وی در باب این پرسش گفت: « این پروژه مربوط به دوره قبل از فعالیت بنده بوده و من باید مجوزها و مصوبه‌های آن را بررسی کنم! » اینجاست که دیگر مغز آدمی سوت می‌کشد مگر امکان دارد فردی سمت مدیریتی از انتخاب کند اما از چند و چون فعالیت‌های پیش از آن خبر نداشته باشد، پس اینجا قانون چه‌کاره است که به‌محض عوض شدن یک فرد یک مجموعه کلان‌شهر به‌راحتی از زیر بار مسئولیت شانه خالی می‌کند و به‌راحتی پاسخ می‌دهد : « شما باید چگونگی اجرای پروژه را از مدیر قبلی بپرسید، به من ربطی ندارد! این روندی که شما می‌گویید که باید مسئولیت عملکرد سیستم‌اش باشد به درد کشورهایی مثل پاریس می‌خورد! »
بعد از مباحثه بسیار بالاخره آقای ماهان‌فر اذعان کردند که این پروژه و سازه‌هایش از آسمان نازل نشده و قطعاً مجوزی از شهرداری وقت داشته‌اند و الآن مدیریت جدید نشسته و فکر کرده است که این طرح نواقصی دارد، حال این نواقص چیست؟
« اول آنکه خیابان غذا از ابتدا نباید در معبر عمومی برپا می‌شده که شده! و به لحاظ ملاحظات ترافیکی باید جوابگوی نیاز شهروندان می‌بوده که نبوده! حال ما داریم این موضوع را بررسی می‌کنیم که می‌شود این پروژه را جای دیگر راه‌اندازی کنیم! »
- در زمان اجرای پروژه همه عوامل شهرداری تائید کردند که همه جوانب کار سنجیده شده و وجود دارد؟
«خوب الآن مدیریت جدید به این نتیجه رسیده که بهترین جا نیست!»
- چرا باید سرمایه‌گذار ضرر ندانم‌کاری مسئولین را بدهد؟ « شما این را باید از قوه قضاییه بخواهید!»
- حال تکلیف سرمایه‌گذار این پروژه چیست؟ مشغول «پیگیری هستیم که یک راهکار بینابینی پیدا کنیم که سرمایه‌گذار کمتر متضرر بشود! »
شهردار بی اعصاب منطقه 4
حوزه مستقیم دیگری که می‌بایست پاسخگوی روند فعالیت‌ها در منطقه 4 شهر کرمانشاه باشد، قطعاً شهردار منطقه است که البته پس از تماس با ایشان، گویا بسیار ثمه زورگویشان پر بود در جواب درخواست مصاحبه، به عصبانیت گوشی را قطع کرده و دیگر صلاح ندیدند که پاسخگوی رسانه‌ها باشند، حتی اگر با حوزه روابط عمومی هم هماهنگ شده باشد!!!
سرمایه‌گذار نباید تاوان ندانم‌کاری شهرداری را بدهد
خوب به قول قدیمی‌ها آبی از بدنه شهرداری گرم نشد و ما تازه فهمیدیم که سرمایه‌گذاران چه زجری را متحمل می‌شوند، ازاین‌رو بالاترین مرجع استان در امور عمرانی، معاونت عمران استانداری کرمانشاه است که طی گفتگو با مهندس فخری در باب مشکلات این پروژه و نحوه تعیین تکلیفش جویا شدم؛ « وی در پاسخ قاطعانه ضمن حمایت کامل از جرئت و قدرت ریسک‌پذیری بخش خصوصی برای راه‌اندازی چنین پروژه خوب و درخور توجهی، گفت: ببینید قطعاً پروژه‌ای مانند خیابان غذا که می‌تواند حجم قابل‌توجهی از نیاز رفاهی شهر پوشش دهد، می‌بایست با کار کارشناسی دقیق‌تری نسبت به گذشته در تمامی زوایا مورد بررسی از سوی شهرداری کرمانشاه قرار می‌گرفته است و حال در این شرایط سرمایه‌گذار با تمام مشکلات در مسیر روند فعالیت قانونی خود کارکرده وظیفه شهرداری است که بدون اینکه سرمایه‌گذار دچار ضرر و سرخوردگی شده، مسئولیت کم‌کاری گذشته‌اش را بپذیرد و هر چه سریع‌تر در مسیر رفع نواقص پروژه گام بردارد.»
مسئولین باید برای جذب سرمایه به دنبال بخش خصوصی بدوند
«نکته قابل‌توجه در تصدیق حمایت همه‌جانبه از سرمایه‌گذار را به کرات استاندار کرمانشاه در نشست‌های مختلف تأکید کرده است و با بیان اینکه حضور بخش خصوصی قوی می‌تواند سبب ایجاد تحول جدی در اقتصاد استان شود، گفت: برای تحقق این مهم باید بتوانیم از ظرفیت بازار سرمایه استفاده کنیم.
بهمن امیری‌مقدم تصریح کرد: مدیران دولتی نباید بنشینند و منتظر سرمایه‌گذار باشند بلکه باید خوشان به دنبال جذب سرمایه ، بخش خصوصی را پیداکرده و تمامی موانع را از سر راهشان بردارند.»
حال یک سال از بریدن روبان خیابان غذا کرمانشاه گذشته، همه‌چیز هم طی این‌یک سال چند برابر شده است، از دلار و طلا گرفته تا پوشک بچه و حتی آب‌معدنی و اگر منصفانه قضاوت کنیم، همین پولی را که سرمایه‌گذار پروژه خیابان غذا طی این مدت هزینه کرده در بانک نگه می‌داشت و یا دلار می‌خرید، الآن ارزش سرمایه‌اش چندین برابر شده بود، ولی به قول خودش تنها سودش از آن‌همه خرج ستون‌های سیزده متری نیمه‌کاره، غرفه‌هایی با غرفه دارانی که روزی به امید کار اشتغال آمده‌اند و حال کاسه چه کنم دست گرفته‌اند و خیل قابل‌توجهی از تهدیدات شهرداری است که هر شب را که به خانه می‌رود نمی‌داند فردای روز با یک تصمیم سرمایه‌اش دود می‌شود و به هوا می‌رود یا نه!
شیما فتحی
ارسال نظر