وی با بیان اینکه آلودگی استخرهای شنا به سه گروه تقسیم می‌شوند افزود: این آلودگی‌ها شامل فیزیکی از جمله مواد نامحلول و کلوییدی که توسط شناگران و از فضای اطراف وارد آب استخر می‌شود، موجب کدورت آب شده و غذای میکروارگانیزم ها را تامین می‌کند، آلودگی شیمیایی شامل آلودگی شیمیایی آب استخرهای شنا شامل مواد شیمیایی مورد استفاده در تصفیه آب استخر، مواد حاصل از واکنش این مواد، به ویژه گندزداها با موادآلی و معدنی موجود در آب خام، و مواد دفعی آزاد شده از شناگران شامل ترشحات بینی، حلقی، پوستی، کرم‌ها و پمادها و سوسپانسیون تراشه‌های پوست، مو و چرک، گریس، روغن و... هستند.

شمی پور به آلودگی میکروبیولوژی اشاره کرد و گفت: استخرهای خصوصی و عمومی محل مناسبی برای رشد میکرواورگانیزم‌های بیماریزا هستند که توسط بعضی شناگران به آب منتقل شده و در داخل آب و یا در بیوفیلم فیلترها رشد و تکثیر می‌کنند.

این مقام مسوول گفت: احتمال انتقال بیماری‌های عفونی از طریق استخرها امکان پذیر است، بنابراین افرادی که دچار بیماری هستند، نباید به این مکان‌ها رفت و آمد کنند. از بین بیماری‌های منتقله از طریق آب استخرها می‌توان به تب تیفوئید، دیسانتری، تراخم، لیپتوسپیروزیس، انتقال کرم های حلقوی و دیگر عفونت های پوستی، شیستوزومیازیس، خارش شناگران، بیماری دستگاه تنفسی، بیماری گوارشی و...  اشاره کرد.

وی ادامه داد: این عوامل بیماریزا را می‌توان به صورت آمیب و پروتوزوآ، باکتری، ویروس، قارچ و کرم حاد و انگل در بیشتر استخرهای فاقد سیستم های تصفیه بهداشتی مشاهده کرد