کرزای که نخستین رئیس‌جمهوی منتخب «جمهوری اسلامی افغانستان» بود، حالا با تسلط دوباره طالبان بر این کشور در کابل و تحت نظارت طالب‌ها زندگی کرده و حق خروج از پایتخت را ندارد.

با این وجود، او معتقد است که انتخابش برای ماندن در افغانستان پس از بازگشت طالبان در ماه اوت ۲۰۲۱، انتخاب درستی بود.

او گفت: وقتی طالب‌ها به قدرت رسیدند، جانم را در خطر می‌دیدم، اما هرگز حاضر به ترک کشور نشدم و در آینده هم از افغانستان نخواهم رفت، اینجا کشور من است.

این در حالیست که طالبان کرزای را به چشم دشمن می‌بینند، زیرا او نخستین فردی است که با آمریکایی‌ها همکاری کرد تا افغانستان را در ۲۰۰۱ اشغال کرده و حکومت وقت طالبان را سرنگون کنند.

طالبان در ۲۰۲۱ با سرنگون کردن دولت مرکزی افغانستان - که تحت حمایت آمریکا بود - و در پی خروج نیروهای نظامی آمریکا از این کشور، دوباره بر افغانستان چیره شدند. بازگشت آن‌ها بحرانی سیاسی به وجود آورد که آشفتگی سیاسی موجود را تشدید کرده و این کشور را به فاجعه انسانی نزدیک کرده است.

کرزای در مصاحبه با واشنگتن پست همچنین گفت که مذاکرات بین افغان‌ها برای طالبان نیز مفید است.

رئیس جمهوری پیشین افغانستان ادامه داد، گفت‌وگوهای میان افغان‌ها هم به سود امارت اسلامی و هم به سود افغانستان است. افغان‌ها باید درباره برخی از موارد باهم به توافق برسند و زمینه را به سوی پیشرفت فراهم سازند.

کرزای گفت که گفت‌وگو میان افغان‌ها مورد توافق طالبان هم هست؛ اما درباره آغاز و انجام آن پیشرفت لازم گفت‌وگویی نشده است.

حامد کرزای از بلوکه کردن دارایی‌های افغانستان و اختصاص دادن برخی از این مبالغ به بستگان جان‌باخته‌گان و بازماندگان حمله یازدهم سپتامبر، انتقاد کرد.

رئیس جمهوری پیشین افغانستان، ایالات متحده را مسؤول آنچه در این کشور رخ داده است، می‌داند. او گفت، ایالات متحده مقصر رویدادهای این کشور است.

وی همچنین ادامه داد: "جنگ در افغانستان، جنگ ما نبود. من در این جنگ علیه شهرها و خانه‌های افغانستان با ایالات متحده شریک نبودم. از زمانی که فهمیدم جنگی که زیر پرچم پیروزی بر تروریسم به راه افتاده است در واقع در برابر مردم افغانستان انجام میشود تغییر موضع دادم".

به گفته رئیس جمهوری پیشین، اگر جانشین او، اشرف غنی، افغانستان را ترک نمی‌کرد، ممکن بود افغانستان سقوط نکند.