به گزارش خبرگزاری موج، دکتر مهدی بلوکی در خصوص احیای مرجان‌های خلیج چابهار اظهار داشت: حدود هزار قلمه مرجان توسط سازمان حفاظت محیط زیست با همکاری منطقه آزاد چابهار و دانشگاه آزاد چابهار در سال ۱۳۹۸ به صورت پایلوت روی بستر‌های عنکبوتی و بلوکی کاشته شد.

رئیس اکولوژی دریا معاونت محیط زیست دریایی سازمان حفاظت محیط زیست، ادامه داد: در ابتدای پروژه مذکور و پس از یکسال از شروع کار، نتایج بررسی‌ها به علت انجام لایروبی اسکله شهید بهشتی نا‌امید کننده بود، اما بعد از سال دوم و توقف لایروبی شاهد رشد قابل توجه قلمه‌های باقی مانده روی بستر‌های مصنوعی ایجاد شده در خلیج چابهار بودیم.

وی با اشاره به اینکه سال ۱۴۰۱ از سوی سازمان حفاظت محیط زیست بیش از هزار قلمه دیگر روی بستر‌های جدید قرار داده شد، خاطرنشان ساخت: بررسی وضعیت مرجان‌های احیا شده در سال ۱۴۰۲ حاکی از رشد مناسب و پوشش حدود ۷۰ درصدی بستر‌های احیا شده بود.

به گفتۀ این مقام مسئول در سازمان حفاظت محیط زیست، در این زمان حدود ۵۰۰ قلمه جدید دیگر روی بستر‌های عنکبوتی جهت احیا قرار داده شدند.

وی اذعان داشت: به منظور احیای مرجان‌های خلیج چابهار از چهار گونه مرجان و از دو خانواده متفاوت بهره گرفته شد که نتایج آن بسیار قابل توجه و چشمگیر بود.

رئیس اکولوژی دریا معاونت محیط زیست دریایی سازمان حفاظت محیط زیست، بیان داشت: با توجه به اینکه پایش‌های اخیر ما نشان داد که مرجان‌های قلمه زده شده وضعیت خوبی دارند و نتیجه موفقیت آمیز بود، می‌توان از این پروژه در سایر مناطق دریایی جهت احیای مرجان‌ها به عنوان الگو استفاده کرد.

لازم به ذکر است، مرجان‌ها در آب‌های ایرانی خلیج‌فارس، تا اندازه زیادی محدود به جزیره‌ها هستند. بیش‌ترین مناطق مرجانی ایران در خلیج‌فارس در اطراف جزایر خارگ و خارکو در شمال و اطراف جزایر جنوبی بین لاوان تا هرمز و جزایر هندورابی، کیش، فارور، بنی‌فارور، سیری، لارک، هنگام، تنب کوچک و بزرگ، ابوموسی و قشم واقع شده‌اند.

آبسنگ‌های مرجانی ایران عمدتاً از نوع حاشیه‌ای بوده و از شمال‌غرب به جنوب‌شرق خلیج‌فارس، در اطراف ۱۶ جزیره و دو منطقه ساحلی، یعنی خلیج نایبند و خلیج چابهار رشد کرده‌اند.

در خلیج‌فارس نرخ تخریب و خسارت وارده به آبسنگ‌های مرجانی به دلیل فعالیت‌های انسانی گسترده و کنترل نشده بسیار شدیدتر از نرخ متوسط جهانی است. طبق گزارش‌های سازمان ملل متحد در چند دهه اخیر بیش از ۷۰ ‏درصد سواحل مرجانی کشور‌های حوزه خلیج‌فارس و دریای عمان از جمله ایران نابود شده است که عمده دلایل آن آلودگی‌های نفتی و پیشروی ساخت و ساز‌های ساحلی در داخل دریا بوده‌‏ است. در این میان استخراج، بهره‌برداری و حمل‌و‌نقل نفت بیش‌ترین نقش را در تخریب سواحل مرجانی دارد.