در این مقاله آمده‌است که اشغالگران «در عرض بیش از دو ماه غزه را به جهنم تبدیل کردند و حدود ۲۰ هزار کشته از جمله حداقل ۸۰۰۰ کودک بر جای گذاشتند که رقمی بیشتر از تلفات پرل هاربر، حملات ۱۱ سپتامبر و طوفان کاترینا روی هم است».

ملکه رانیا افزود: «هر روزی که بدون آتش‌بس می‌گذرد، خسارات به طرز غم انگیزی افزایش می‌یابد، در حالی که سازمان‌های بین‌المللی اکنون غزه را به عنوان قبرستان کودکان توصیف می‌کنند. چقدر دردناک است که سرزمین مقدس اینگونه توصیف شود.»

او توضیح داد: «مهم نیست از کدام طرف حمایت می‌کنید، همچنان می‌توانید خواستار آتش‌بس، آزادی اسیران و بازداشت‌شدگان و دسترسی نامحدود به کمک‌ها باشید. اگر بتوانید از مرگ صدها یا هزاران کودک دیگر جلوگیری کنید، آیا این کار را انجام می‌دهید؟ برخی این را دست کم می‌گیرند. این درخواست ناشی از احساسات است.»

وی مصرانه گفت: آتش‌بس فوری نه امری استراتژیک است و نه پایدار. این یک محکومیت مربوط به دوران ماست که درخواست‌های بازگشت به عقلانیت را به این دلیل که صرفاً فراخوان‌های عاطفی هستند، رد می‌کنند. ما همچنین می‌شنویم که بسیاری در مورد صلح پس از جنگ صحبت می‌کنند، گویی که این امر آنها را از مسؤولیت فعلی مبرا می‌کند.

ملکه رانیا افزود: «از هفت اکتبر، اکثر قریب به اتفاق قربانیان در اسرائیل، کرانه باختری و غزه غیرنظامیان بوده‌اند، چه کشته شده باشند، چه به ناحق دستگیر شده‌ باشند و هر یک از آنها خلئی ایجاد می‌کنند که قابل پر کردن نیست و هیچ تفاوتی بین درد مادران فلسطینی و اسرائیلی در نتیجه از دست دادن یک کودک وجود ندارد.»

او در مقاله خود به ضرورت پایان یافتن این جنگ و مشارکت همه در درخواست آتش‌بس اشاره کرد، زیرا این کمترین کاری است که می‌توان انجام داد.

این مقاله در حالی منتشر شده که ملک عبدالله دوم در دیدار با امانوئل ماکرون، رئیس‌جمهوری فرانسه تاکید کرد که «تجاوز به غزه پیامدهای فاجعه‌باری برای منطقه خواهد داشت» و از «تمام جهان برای اعمال فشار بر اشغالگران جهت پایان دادن به عملیات نظامی در درخواست کرد».