، دوشنبه پس از نمایش فیلم «وال استریت»، نشست نقد و بررسی آن با حضور جواد طوسی منتقد سینما و حقوقدان و مهدی خرمدل مستندساز و روزنامه‌نگار برگزار شد که اجرای این برنامه برعهده سامان بیات بود.

مهدی خرمدل در ابتدای این نشست گفت: درباره این فیلم باید بگویم به جز اینکه عنوان «وال استریت»، نام خیابانی در منطقه منهتن است، به عنوان نماد مالی آمریکا نیز شناخته می‌شود اما این عنوان برای آقای الیور استون معانی بیش از این نیز داشته است چرا که پدر او یک کارگزار «وال استریت» بوده و از کودکی همه بازارهای مرتبط به آن را دیده است.

وی افزود: او در مصاحبه‌ای که بعد از ساخت این فیلم انجام داده، به این موضوع اشاره کرده و گفته است «زمانی که پدرش در «وال استریت» کار می‌کرده، حس می‌کرده در حال انجام کاری مقدس است.» چون در آن زمان کارگزارهای «وال استریت» پول زیادی در نمی‌آوردند. همچنین به گفته الیور استون، «وال استریت» در آن زمان به نسبت زمانی که او تصمیم به ساخت این فیلم می‌گیرد، آنقدر آلوده نبوده است.

وی عنوان کرد: شخصا تجربه کار بورسی داشتم و وقتی برای این فیلم دعوت شدم تعجب کردم، البته شخصا در بورس ضررهای خیلی سنگین کرده‌ام و تا حدودی مفهومی را که در فیلم درباره آن صحبت می‌شود، می‌فهمم. ساخت فیلم درباره «وال استریت» و مفاهیم ریاضی و عددی که در آن است، شاید خیلی سخت باشد. از همین رو، الیور استون مفاهیم دیگری را در کنار آن آورده تا بتواند مخاطب را حفظ کند. الیور استون باتوجه به آشنایی با آن فضا و دیدن فضای تازه متوجه تغییر شرایط به نسبت زمان پدر خود شده و سعی کرده تا از عناصر جانوری (به عنوان نمادهای استعاری و کنایی) استفاده کند و خودش در مصاحبه‌ها نیز به این موضوع اشاره کرده است.

این مستندساز در ادامه بیان کرد: فیلم به لحاظ صدا بسیار خوب صداگذاری شده است، نمادهای فیلم نیز انتخاب کارگردان بوده که از لحاظ تکنیکی کاری قوی انجام داده است. استفاده درست از دوربین روی دست نیز ویژگی دیگر این فیلم است. الیور استون تمام این فیلم را در ۹ لوکیشن در نیویورک گرفته و در عین حال سعی کرده تا همه سکانس‌ها را در لوکیشن‌های واقعی فیلمبرداری کند و به عنوان مثال ۴۵ دقیقه از فیلم در تالار اصلی «وال استریت» فیلمبرداری شده که به شدت کار سختی برای او بوده است.

خرمدل در ادامه گفت: الیور استون برای اینکه بتواند آن تنش موجود در معاملات بورس را انتقال دهد، سعی کرده تا صحنه‌های بورس را با دوربین روی دستی که تنش را بهتر نشان می‌دهد، فیلمبرداری کند. اما در سکانس‌های دیگر فیلم، دوربین آرام‌تر می‌شود. نباید فراموش کنیم که فیلم در سال ۱۹۸۷ ساخته شده است. در واقع در آن زمان هنوز امکانات الکترونیکی وجود نداشته و از همین رو فیلمبرداری به این صورت، بسیار کار سختی بوده است. اساس «وال استریت» و بازارهای مالی بر طمع است که در فیلم نیز به نمایش گذاشته می‌شود مثلا سخنرانی که در فیلم می‌گوید طمع چیز خوبی است، برگرفته از سخنرانی واقعی در دانشگاه کالفرنیا بوده که چند سال پیش انجام شده است.

وی افزود: حتی در بازارهای بورسی نیز منحنی ترس و طمعی وجود دارد که به عنوان مبنای اینکه بورس چطور کار می‌کند، شناخته می‌شود. در واقع فیلمساز نیز بنا بر همین موضوع، تلاش کرده تا مولفه‌های بورسی را به نمایش بگذارد و در این راه تا حد خوبی موفق بوده است. بار دراماتیک اثر نیز به حدی جذاب است که روایت گیرایی را به مخاطب بدهد.

جواد طوسی نیز در ادامه این نشست بیان کرد: این سالن یک پاتوق فرهنگی بوده که خروجی‌اش به آسیب‌شناسی و نگاه نقادانه متمایل است. آنچه که برای من تاسف‌برانگیز است، حضور مخاطبان کم برای نقد و بررسی فیلمی است که موضوع آن موضوع معاصر دوران ماست. امیدوارم تمهیدی اعمال شود و ما بستری را ایجاد کنیم، که جذب حداکثری مخاطب را داشته باشیم تا افراد مختلف بتوانند از اینگونه آثار استفاده کنند.

وی ادامه داد: با وجود همه دشواری‌ها، ما خودمان باید تلاش کنیم تا این فضا نقد و بررسی را ۲ مرتبه سر ذوق آورده تا محیط‌هایی از این دست، دوباره بتوانند آن شور و نشاطی را که در گذشته شاهد آن بودیم به دست آورده و احیا شود. اگر این فضا مهیا شود، قطعا ما بهتر می‌توانیم مطالبات فرهنگی، اجتماعی و سیاسی خود را در یک همدلی و همراهی عمومی به سر منزل مقصود برسانیم.

این منتقد سینما در بخش دیگری از صحبت‌هایش درباره فیلم «وال استریت» یادآور شد: الیور استون در این فیلم نیز، کماکان همان شناسنامه همیشگی فیلمسازی با عقبه خودش را دارد. او در شکل ظاهری این طور نشان می‌دهد که فیلمساز منتقد به شرایط جامعه خود است و همواره نگاه نقادانه‌ای به رویدادهای آن جغرافیا دارد. به عنوان مثال شما مدلی از پایان‌بندی را که در فیلم «جِی‌اِف‌کِی» دارد در اینجا نیز می‌بینید. در واقع او آدم‌های جامعه خود را به شمایل نگاری مبدل می‌کند. این موارد فی نفسه، انگار رونمایی از جامعه‌ای است که حتی در بطنش همچنان آشفتگی و دیوانگی افراطی وجود دارد.

«چهره هنرمندان معاصر ایران» در مستندات یکشنبه و «وال استریت ۲» در سینماتک

همچنین در جلسه بعدی سینما تک خانه هنرمندان ایران فیلم مستند «چهره هنرمندان معاصر ایران» به کارگردانی مهرداد متین‌دفتری و «وال استریت ۲؛ پول هرگز نمی‌خوابد» به کارگردانی اولیور استون نمایش داده و بررسی می‌شود.

این برنامه یکشنبه ۱۰ دی ۱۴۰۲ از ساعت ۱۷ در سالن فریدون ناصری برگزار می‌شود، پس از نمایش فیلم نیز نشست نقد و بررسی با حضور سیف‌الله صمدیان فیلمساز و عکاس برگزار خواهد شد.

این مستند درباره عکس‌های مهرداد متین‌دفتری از هنرمندان و پروسه ثبت آن‌ها است.

همچنین پانصد و شصت و هشتمین برنامه سینماتک خانه هنرمندان ایران دوشنبه یازدهم دی ۱۴۰۲ ساعت ۱۷ به نمایش فیلم «وال استریت ۲: پول هرگز نمی‌خوابد» به کارگردانی الیور استون محصول ۲۰۱۰ اختصاص دارد، پس از نمایش فیلم نیز نشست نقد و بررسی با حضور مه‌ناز رونقی عضو هیات علمی دانشگاه و روزنامه‌نگار و مهرزاد دانش منتقد سینما برگزار می‌شود.

مایکل داگلاس، شایالبوف، کری مولیگان و ... بازیگرانی هستند که در این فیلم ایفای نقش کرده‌اند.