به گزارش خبرگزاری موج، گری سیک عضو پیشین شورای امنیت ملی آمریکا در دوران ریاست جمهوری جرالد فورد جیمی کارتر و رونالد ریگان و مشاور کاخ سفید در امور ایران در جریان انقلاب اسلامی ایران در سال ۱۹۷۹ به همراه فرانک ویزنر مشاور امور بین‌الملل و دیپلمات سابق آمریکایی در این یادداشت که در پایگاه خبری کلیولند منتشر شده است به بررسی تاثیرات توافق هسته‌ای ایران و گروه ۱+۵ پرداختند. در این یادداشت با اشاره به این‌که توافق هسته‌ای عامل جدید تغییردهنده بازی در خاورمیانه است، آمده است: دو سال پیش وقوع یک جنگ در خاورمیانه محتمل بود، چراکه ایران با وجود تحریم‌های سخت بین‌المللی که علیه این کشور اعمال شده بود روی توسعه برنامه هسته‌ای‌اش اصرار داشت. تعداد سانتریفیوژهای ایران که قادر به غنی‌سازی اورانیوم بودند در کمتر از یک دهه از چند عدد به ۲۰ هزار تا افزایش یافت. ذخیره اورانیوم غنی‌شده ایران به سرعت در حال افزایش بود اما با وجود تاکید ایران بر ماهیت صلح‌آمیز فعالیت‌های هسته‌ای‌اش آمریکا و غرب نسبت به آن بدبین بودند. بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر اسرائیل در سال ۲۰۱۴ در مجمع عمومی سازمان ملل با یک نقاشی در دست حضور یافت که نشان می‌داد ایران در حال رسیدن به خط قرمز هسته‌ای است و اسرائیل نمی‌تواند نسبت به این تهدید بی‌تفاوت باشد. سپس در خواست‌هایی برای اقدام نظامی مطرح شد، اما تحلیلگران نظامی به این نتیجه دست یافتند که صرف‌نظر از این‌که چه کسی جنگ را شروع کند، این مناقشه محدود به چند حمله محدود نخواهد بود و یک جنگ تمام عیار خواهد شد. نویسندگان این یادداشت در ادامه آورده‌اند: امروز اغلب مشکلات خاورمیانه هنوز وجود دارد اما خطر جنگ علیه ایران فروکش کرده است و آمریکا با مشارکت اعضای دائم شورای امنیت سازمان ملل شامل انگلیس، روسیه، ‌فرانسه، چین به علاوه آلمان و با حضور اتحادیه اروپا توانستند از طریق مذاکره یکی از پیچیده‌ترین توافق‌ها در تاریخ در خصوص منع اشاعه را با جمهوری اسلامی ایران به دست آورند. این توافق عمده‌ترین نگرانی‌ها درباره فعالیت‌های هسته‌ای ایران را از بین برد و اعتبار دادن قدرت‌های جهانی به آن سبب شده است تا این توافق قدرتی استثنائی بیابد. در این یادداشت با اشاره به تعهدات مرتبط هسته‌ای ایران طبق این توافق و نظارت و راستی‌آزمایی ادامه‌دار آژانس بین‌المللی انرژی اتمی اجرای این تعهدات آمده است: این توافق موفقیت‌آمیز بود چراکه روی یک هدف که توانایی ایران در ساخت سلاح هسته‌ای بود تمرکز داشت. این توافق دولت ایران را تغییر نداد و این کشور را وادار نکرد تا سیاست‌های خارجی خود را تغییر دهد. این توافق درباره وضعیت حقوق بشر ایران نبود و مانع از توسعه برنامه موشکی ایران نیز نشد. این مسائل مهم هستند اما توافق هسته‌ای برای اولین بار، مسیر بحث در یک فضای فارغ از تهدید هسته‌ای را فراهم کرد. در این میان آمریکا و متحدانش باید به ایران اطمینان دهند که به طور کامل از مزایای اقتصادی ناشی از توافق هسته‌ای بهره می‌برد زیرا آمریکا پای حرف خود ایستاده است. علاوه بر این، باید انگیزه‌های لازم برای این‌که ایران پای حرفش بماند حفظ شود. برخی از ایرانی‌ها با توافق مخالفند و بسیاری هستند که می‌خواهند مذاکره‌کنندگان را تحقیر کنند. ایران کشوری با جمعیت تحصیل کرده و جوان است و بسیاری نیز با احترام از مردم آمریکا یاد می‌کنند، آن‌ها می‌خواهند شاهد حضور کشورشان در جامعه بین‌الملل و حل مشکلات گذشته با آمریکا باشند. اما خاورمیانه در آتش است. چگونگی مواجهه ایران با مشکلات منطقه، شامل روابطش با اسرائیل برای آمریکا اهمیت دارد و قطعا هیچ راه فراری از ضرورت معامله با ایران در خصوص مسائل منطقه از جمله در افغانستان، ‌عراق، سوریه، لبنان، خلیج (فارس) و یمن وجود ندارد. سیک و ویزنر در ادامه یادداشت خود با بیان این‌که دولت باراک اوباما رئیس‌جمهور آمریکا در را به روی ایران باز کرده است، تاکید کردند که این وظیفه دولت بعدی است که این تلاش را ادامه دهد. برای رسیدن به آن، باید تاکید شود که ایران با همسایگانش در صلح به سر می‌برد و استانداردهای رفتار پذیرفته شده در سطح بین‌الملل را رعایت می‌کند و باید گام به گام به اقدامات مثبت ایران پاسخ داده و درهای تجارت، سرمایه‌گذاری و تبادلات فرهنگی و آموزشی به روی ایران باز شود. در حقیقت توافق هسته‌ای امکان تغییر ۳۷ سال خصومت را فراهم کرده است. ایران و آمریکا هنوز تصمیم به دوستی با یکدیگر نگرفته‌اند اما نیازی نیست که دیگر دشمن باقی بمانند. توانایی آمریکا برای نفوذ به رویدادهای کنونی در خاورمیانه سراسر مشکل، در گروی تعامل با ایران است.