به گزارش خبرگزاری موج و به نقل از روابط عمومی ستاد مبارزه با مواد مخدر سیامک زند رضوی عضو هیئت علمی دانشگاه باهنر کرمان در خصوص تاثیر اعتیاد والدین بر فرزندان اظهار داشت: تاکنون درباره تاثیر اعتیاد والدین بر فرزندان و اثرات آن بر جامعه زیاد صحبت شده است اما واقعیت این است که این سوال باید شکسته شود و تبدیل به چند سوال شود اول اینکه کدام والدین؟

دسته اول آن والدینی که خودشان بیکار هستند و از فقر و بیکاری به اعتیاد روی آورده‌اند. دسته دوم آن والدینی که شاغل هستند اما کارشان آنقدر سخت و سنگین است که به اعتیاد روی آورده‌اند مانند کسانی که در کارخانه‌های سنگ آهک و مس کار می‌کنند و برای اینکه بتوانند ۸-۱۰ ساعت فضای کار سنگین را تحمل کنند به اعتیاد کشیده شده‌اند.

وی با بیان اینکه اعتیاد برای این افراد وضعیتی مثل دوپینگ را رقم زده است، ادامه داد: در قدیم بیشتر در کارگاه‌های قالیبافی که کار سخت و سنگینی بود، نه تنها پدر بلکه مادر هم معتاد می‌شد، آنان همچنین کودکان خود را چون در جای کوچک نگه داری می‌شدند با تریاک می‌خواباندند و هنوز هم هستند خانواده‌هایی که به علت دشواری کار به اعتیاد روی می‌آورند.

استادیار گروه علوم اجتماعی دانشگاه باهنر کرمان بیان داشت: اما دسته سوم کسانی که شغل خوب و مناسب دارند و مشکلی هم ندارند اما مصرف کننده مواد مخدر به خصوص تریاک هستند و این امر برایشان تفننی است.

رضوی افزود: حال وقتی این سوال را بشکنیم و داخل هریک از این زیر مجموعه‌ها ببریم پاسخ به سوال فرق می‌کند و نکته مهمتر اینکه همیشه این سوال را از بزرگترهایی می‌پرسیم که معمولا در این زمینه تحصیل کرده‌اند و غالباً هم از روانشناسان پرسیده می‌شود و کمتر از کسانی پرسیده می‌شود که با امر اجتماعی آشنا باشند یعنی جامعه‌شناسانی که پدیده ها و آسیب‌ها را می‌بینند و خوب می‌شناساند.

وی گفت: اگر از منظر جامعه‌شناسی و به ویژه جامعه‌شناسی مردم‌مدار به این موضوع نگاه کنیم می‌بینیم سوال حداقل ۵- ۶ سوال ریز است و هرکدام آن را با یک زاویه خاص یا یک زیر مجموعه معینی باید ورود کنیم و پاسخ دهیم.

عضو هیئت علمی دانشگاه باهنر کرمان افزود: باید از نوجوانان دختر و پسر خانواده‌هایی که بیکارند و اعتیاد دارند بپرسیم اعتیاد چه برسر شما آورده است، زندگی شما با زندگی همکلاست که پدر معتاد ندارد یا زندگی کودکی که با تو در خیابان کار می‌کند اما پدر معتاد ندارد چه فرقی دارد؟ این سوالات فراموش شده است؛ چون همکاران ما در علوم پزشکی و همکاران روانشناس اغلب از یک زاویه ورود پیدا می‌کنند که در انسان یک کلیت انسانی وجود دارد که ممکن است معتاد باشد یا نباشد در حالیکه از منظر اجتماعی مطلقا این موضوع درست نیست و اعتیاد را باید از چند وجهه گوناگون بررسی کرد.

رضوی بیان داشت: والدین اولین کسانی هستند که شخصیت فرزندان را شکل می دهند. محیط خوب باعث رشد افکار فرزندان می‌شود و محیط بد نیز می‌تواند عمیق‌ترین تباهی‌ها را در فرزندان شکل دهد. در چنین حالتی در صورتی که والدین دچار اعتیاد به مواد مخدر باشند، فرزندان آنها نیز از هر لحاظ آسیب‌پذیر می‌شوند.

وی گفت: خانواده دارای فرد معتاد، محصولی همانند کسالت و بیماری های روحی– روانی برای فرزندان به بار می‌آورد و پریشان‌حالی فرزندان در این خانواده‌ها نیز بیشتر است؛ آنان اضطراب و ناامیدی بیشتری را احساس می‌کنند. این افراد برای ابتلا به بزهکاری مستعدتر هستند و آینده مناسبی را برای خود نمی‌بینند.

رضوی در پایان گفت: یأس و سرخوردگی در اینگونه خانواده‌ها و به ویژه فرزندان نمایان‌ است، پس باید نسبت به این خانواده‌ها مسوولانه‌تر برخورد و تدابیر مخصوصی اتخاذ شود.