منصور علیمردانی در گفت وگو با خبرنگار سیاسی خبرگزاری موج درباره وضعیت بحرانی کمبود پزشک در کشور گفت: در حال حاضر، ما با چند مشکل اساسی در حوزه بهداشت و درمان روبه‌رو هستیم که مهم‌ترین آن‌ها کمبود پزشک در بسیاری از نقاط کشور است. البته بخش قابل توجهی از این مشکل به تعداد کم پزشکان برمی‌گردد و به نحوه توزیع آن‌ها در مناطق مختلف کشور نیز مربوط است. توزیع ناعادلانه پزشکان در کشور به ویژه در مناطق محروم و کم برخوردار، باعث شده که این مناطق با کمبود شدید نیروی پزشکی مواجه شوند.

وی افزود: یکی از دلایلی که باعث می‌شود پزشکان در مناطق کوچک و محروم نمانند، عدم وجود امکانات مناسب است. در بسیاری از این مناطق، پزشکان بعد از پایان طرح خود، به دلیل نبود امکانات رفاهی، مطب و پانسیون مناسب برای سکونت، انگیزه‌ای برای ادامه خدمت در آنجا ندارند. این شرایط باعث می‌شود که بسیاری از پزشکان در پایان طرح خود به شهرهای بزرگ‌تر یا حتی کشورهای دیگر مهاجرت کنند. بایستی مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی برای افزایش ظرفیت پزشکی به نحوی اجرایی شود که نیروهای جذب شده در مناطق محروم باقی بمانند.

نماینده مردم ابهر همچنین با اشاره به مشکلات اجرایی طرح‌های قبلی در حوزه بهداشت و درمان تصریح کرد: ما از ظرفیت پزشکان طرحی به طور کامل استفاده نمی‌کنیم. در واقع، بسیاری از پزشکان طرحی که به مناطق محروم اعزام می‌شوند، به دلیل ضعف در برنامه‌ریزی و عدم استفاده صحیح از این نیروها، انگیزه‌ای برای ماندگاری در این مناطق ندارند. این کمبود پزشک و بی‌انگیزگی پزشکان در ماندگاری در مناطق کوچک، نتیجه سیاست‌های اشتباهی است که پس از اجرای طرح تحول سلامت ایجاد شد.

علیمردانی به مهاجرت پزشکان به دلایل اقتصادی اشاره کرد و ادامه داد: بسیاری از پزشکان به دلیل شرایط اقتصادی نامناسب، به ویژه در مناطق کوچک و دورافتاده، ترجیح می‌دهند به مشاغل پردرآمدتر مانند جراحی‌های زیبایی روی آورند یا حتی به کشورهای دیگر مهاجرت کنند. این مسئله باعث می‌شود که ما با کمبود شدید پزشک در مناطق محروم مواجه شویم و دسترسی مردم به خدمات درمانی کاهش یابد.

این نماینده مجلس دوازدهم با تأکید بر لزوم ایجاد شرایط مناسب اقتصادی برای پزشکان اظهار داشت: ما باید شرایط اقتصادی پزشکان را بهبود ببخشیم تا آن‌ها مجبور به ترک شغل خود یا مهاجرت نشوند. ایجاد شرایط مناسب درآمدی و کاری برای پزشکان، یکی از ضرورت‌های اساسی در حفظ سرمایه انسانی پزشکی کشور است. اگر این شرایط فراهم نشود، نه تنها پزشکان از کار در مناطق محروم خودداری می‌کنند، بلکه کیفیت خدمات درمانی در این مناطق نیز به شدت تحت تاثیر قرار می‌گیرد.

وی همچنین به ارائه مشوق‌های مناسب برای پزشکان در مناطق کمتر توسعه‌یافته اشاره کرد و افزود: لازم است که برای جذب و ماندگاری پزشکان در مناطق محروم، مشوق‌های ویژه‌ای در نظر گرفته شود. به عنوان مثال، باید امکانات رفاهی، آموزشی و درمانی به اندازه کافی در این مناطق فراهم شود تا پزشکان بتوانند با اطمینان خاطر و انگیزه بالا در این مناطق خدمت کنند. علاوه بر این، پرداختی‌ها و شرایط کاری در این مناطق باید به گونه‌ای باشد که پزشکان به حضور در این مناطق تمایل بیشتری پیدا کنند.

علیمردانی در پایان گفت: اگر دولت و مسئولین وزارت بهداشت در این زمینه تدابیر ویژه‌ای از جمله اجرای مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی برای افزایش ظرفیت پزشکی را اتخاذ کنند و بهبود وضعیت پزشکان در مناطق محروم را در دستور کار قرار دهند، می‌توانیم به راحتی کمبود پزشک را در این مناطق برطرف کنیم و در نهایت، عدالت در ارائه خدمات درمانی را در سراسر کشور گسترش دهیم. این موضوع نه تنها به نفع پزشکان خواهد بود، بلکه به نفع مردم مناطق محروم نیز خواهد بود که از دسترسی به خدمات بهداشتی و درمانی با کیفیت بهره‌مند خواهند شد.