به گزارش خبرگزاری موج؛ انگار قرار نیست مرگ های سریالی کودکان در بوستان های تهران و کشور به این زودی ها بسته شود. مرگ هایی که مسلما شاید اصلی ترین عامل آن اهمال مسئولان و بهره برداران این بوستان باشد. در نخستین دقایق صبح روز یکشنبه ۱۹ مردادماه، نوجوان ۱۴ ساله ای که درحال بازی سرمستانه پینگ پونگ با پدرش بود، هیچ گاه تصور نمی کرد که قرار است تا دقایقی دیگر کابوس مرگ برشانه هایش بنشیند و قهقه های کودکانه اش جایش را به ضجه های پدر و مادر و خانواده اش بدهند. آن شب که خانواده فلاح نژاد در حالی که بعد از مدتها که به خاطر کرونا در منزل مانده بودند تصمیم گرفتند تا در شب هنگام و در خلوتی بوستان ها، سری به پارک محل زندگی زندگی اشان یعنی پارک لاله بزنند تا هم هوایی بخورند و هم بچه ها تفریحی کرده باشند. بعد از مدتی گشتن در پارک، مهدی ۱۴ ساله به پیشنهاد پدرش آماده می شود تا بازی دو نفره پینگ پونگی را آغاز کند. برای همین به ضلع شمال پارک، پایین تر از ورودی خیابان فاطمی و زمین فوتبال، در محل استقرار میزهای پینگ پنگ می روند و بازی اشان را با شور و حرارت آغاز می کنند. کسی نمی داند بازی چقدر جلو رفته بود و اینکه چه کسی تا آن لحظه پیروز میدان بود ولی، در یکی از رفت و برگشت های توپ، به ناگاه توپ پینگ پونگ لعنتی سرعت می گیرد و مهدی را جا می گذارد و درست وسط  نهر آبیاری درختان فرود می آید. مهدی که تازه گرم بازی و کرکری آن شده بوده نیز طبق روال معمول می رود تا توپ را بیرون بیاورد. اما... همین که پایش را داخل نهر آب می گذارد پایش سر می خورد و برای اینکه زمین نخورد دستش را به پایه چراغ روشنایی پارک می گیرد که ناگهان... شوکی عجیب سرتاپای مهدی را فرا می گیرد. پدر و دوستان مهدی که در صحنه بوده اند ابتدا چند ثانیه گیج از آنچه رخ داده، نظاره گر ماجرا می شوند تا اینکه بالاخره به خود می آیند و به سمت وی می روند و پیکر نیمه جانش را از آب بیرون می کشند. مهدی نیمه جان چند دقیقه بعد توسط اورژانس تهران به بیمارستان امام خمینی(ره) منتقل می شود اما، پیکر نحیفش تاب آنهمه درد و آثار ناشی از برق گرفتگی را نمی آورد و در نهایت حدود ۴ ساعت صبح جان به جان آفرین تقدیم می کند تا بار دیگر چرایی فوت یک کودک و یا نوجوان حک شود بر پیشانی شهرداری. پرونده ای که نه اولین بوده و نه آخرین خواهد بود.

تکرار یک قصه دردناک

انگار همین دیروز بود. انگار نه انگار که بیش از سه سال است که از ماجرا می گذرد. در خردادماه سال ۹۵، خبر سقوط و فوت کودکی پنج ساله در آبنمای پارک کوهسار شهرک خاوران تهران باعث شد تا شهرداری مدتها با چالشی بزرگ مواجه باشد و در نهایت با مقصر شناختن پیمانکار همه سر و صداها به یکباره بخوابد. همان سال نوجوان ۱۳ ساله ای، که باز هم برای بیرون آوردن توپ فوتبال خود به داخل حوض پارک بوستان الغدیر در شرق تهران رفته بوده لیز می خورد و داخل آب می افتاد و... دیگر نفس نمی کشد. به همین راحتی! کمی قبل تر و در سال ۹۳ ، رحمت الله حافظی، رئیس کمیسیون سلامت، محیط زیست و خدمات شهری وقت شورای شهر خبر از حادثه دیگری در یکی از بوستان‌های مجاورت بیمارستان شهید فهمیده داد که در اثر آن یک کودک به دلیل برق گرفتگی در درون حوضچه بوستان فوت کرده است.

به گفته وی، بوستان کوچک جلالی در حاشیه بزرگراه نواب در ضلع غربی این بوستان در داخل فضای سبز حوضچه تزئینی به ابعاد یک متر عرض و یک متر عمق وجود دارد که دو رشته سیم برق فاقد روکش و عایق درون آن رها شده و هنگامی که کودک به درون این حوضچه که تا حدودی از آب پرشده بود می‌رود ناگهان دچار برق گرفتگی شده و جان خود را از دست می‌دهد.

کافی است جستجویی در اینترنت بکنید تا با دهها مورد دیگر از اینگونه حوادث در بوستان های تهران یا کشور روبرو شوید. حوادثی در بوستان های رشت، اصفهان، شهربابک، شیراز و.... پرونده هایی که بسیاری از آنها همچنان باز هستند و هنوز مقصران آنها مشخص نشده اند. اما سهم پاسخگویی مدیران شهری در این حوادث در حد همین جملات است: حتما رسیدگی می کنیم! با مسببان این حوادث برخورد خواهد شد! پیمانکار مقصر بوده و قراردادش لغو شده است! و... 

در این مورد اخیر هم تا این لحظه پیگیری های خبرنگارموج برای گفتگو با شهردار منطقه ۶ و نیز مدیر فضای سبز منطقه ۶ به نتیجه نرسیده است. شاید هم ساده ترین کار همین بوده باشد؛ سکوت و برنداشتن گوشی تلفن! چون در این صورت نه لازم است جوابی بدهند و نه حرفی بزنند که در آینده بخواهند آن را توجیه کنند.

اما هر چه که هست مهدی فلاح نژاد در حالی به صورت ناگهانی ترک این جهان گفت که قربانی سهل انگاری چندین باره مدیران شهری است . قربانی نوجوانی که هنوز مانند همان نور چراغی که محیطش را روشن می کرد، امید زیادی به روشنایی آینده داشت اما....