به گزارش خبرگزاری موج، آنچه تا به امروز در اندیشه و باور همه فعالان عرصه رسانه اعم از مکتوب و مجازی نقش بسته بود این‌گونه بود که خانه مطبوعات تشکلی است که فداکارانه و با همتی مضاعف برای اعتلای نام و جایگاه فعالان این عرصه و دفاع از حقوق حقه این تلاشگران همیشه مظلوم گام بر می‌دارد اما آنچه در این ماه‌ها و سال‌ها در گلستان که مهد خبرنگاران و فعالان رسانه‌ای فعال، مستعد و پرافتخار است دیده شده در تضادی آشکار با چنین باوری رخ‌نمایی کرده است.

استفاده‌های شخصی و توجه به منافع شخصی اعضای هیئت مدیره مطبوعات و شکل گرفتن لابی‌های مشمئز کننده در کنار بی‌توجهی به مسائل صنفی در برخی از دوره‌ها موجب شده ضمن آنکه خبرنگاران گلستانی هر روز نسبت به روز قبل در انزوا و مظلومیت بیشتری قرار گرفته‌اند، خانه مطبوعات نیز اعتبار و جایگاه خویش را در بین اهالی رسانه و مطبوعات از دست دهد.

در دوره اخیر که با حضور چشمگیر اهالی رسانه و با آرایی بالا و امیدوارکننده هیئت مدیره‌ای تشکیل شد که از هر حیث نسبت به دفعات گذشته ترکیبی همگون‌تر و متعادل‌تر داشت، اما باز هم این خانه امید رسانه‌ای‌ها، در گیر و دار تنش‌های خودساخته و دیگر‌ساخته به محاق رفت و بار دیگر ناکارآمدی خانه مطبوعات و ناامیدی و نارضایتی اهالی خبر و رسانه ارمغان بیش از ۱۶ ماه فعالیت این هیئت مدیره شد.

مشکلات در برگزاری مراسم روز خبرنگار سال گذشته، نامشخص شدن سرنوشت هدایای استاندار در روز خبرنگار، شبهات و عدم شفافیت در موضوع پذیرش آگهی‌هایی که به هیچ عنوان وظیفه و حق خانه مطبوعات نیست، درگیری‌های درونی اعضا، استعفاهای چندباره اعضا تنها بخش‌هایی از تکه‌های پازلی بود که در نهایت به آویخته شدن کفش‌های خانه مطبوعات منجر شد.

پس از ارائه فراخوان جلسه فوق‌العاده مجمع عمومی خانه مطبوعات به پیشنهاد بازرسان این خانه و با دستور کار عزل اعضای خانه مطبوعات و عدم شرکت اعضای مجمع به حد کفایت در جلسه، تکرار این جلسه در ۱۲ تیرماه در دستور کار قرار گرفت تا این بار به جای نصف اعضا تنها حضور ۲۰ درصد اعضا برای رسمیت یافتن جلسه کافی باشد.

در این حین استعفای زهره رجبی و وحید عرب احمدی از حضور در هیئت مدیره را از دو منظر می‌توان مورد توجه و تحلیل قرار داد که نخست باید این حرکت را چراغ سبز دو تن از اعضای هیئت مدیره به مجمع عمومی برای رای به عزل و انحلال خانه مطبوعات در دوره کنونی و پذیرش صادقانه ضعف‌ها و کاستی‌های آن دانست و از نگاهی دورتر شاید بتوان این حرکت را نوعی حرکت دیپلماتیک برای خروج آبرومندانه از هیئت مدیره قبل از عزل توسط مجمع عمومی به حساب آورد.

اما در روز موعود فرا رسید و سرانجام از میان ۶۰ عضوی که از مجمع عمومی خانه مطبوعات در جلسه شرکت کرده بودند اکثریت قاطع اعضا رای به انحلال این خانه و تعطیلی موقت آن تا انتخاب اعضای جدید دادند تا خود اعضای مجمع رای قبلی خودشان را باطل کرده و ندای پشیمانی سر دهند.

حال اگر اهالی رسانه در گلستان به طور واقع به دنبال اصلاح روند موجود و حضوری موفق در عرصه فعالیت‌های صنفی هستند باید یک بار برای همیشه ردای دولت و اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی را از دوش خانه مطبوعات برداشته و به صورت کاملا مستقل و صنفی دیواره‌های اعتماد و عشق اهالی رسانه را به این خانه مرمت و بازسازی کنند زیرا این خانه از پای بست خود یعنی اتصال به بدنه دولتی دچار مشکل و بحران است.

به هر تقدیر به نظر می‌رسد با توبه‌ای این‌چنین که می‌تواند توبه‌ای نسوه باشد و با برداشتن گام نسبتا محکمی که مجمع عمومی خانه مطبوعات با اعضایی کمتر از نیمی از تمامی افراد عضو برداشت می‌توانیم به اتخاد تصمیماتی به دور از احساسات، روابط و صمیمت‌های شخصی، نگاه‌های قومیتی به ویژه در شرق استان گلستان، جناح بندی‌های صنفی و گروهی و حتی جنسیتی در انتخابات بعدی امیدوار بود تا در آینده‌ای نه چندان دور گلستان این نگارستان ایران و مهد خبرنگارانی از جنس بلور و آینه نیز خانه مطبوعاتی مستقل، کارآمد، شجاع و پرشتاب را به خود ببیند.

ما جوانیم و شاعر نام آشنای ایران زمین بر این باور تکیه کرده است که:  آرزو بر جوانان عیب نیست.