به گزارش خبرگزاری موج از گیلان، شناور خدماتی صیادی گسپرل در حوزه پرورش ماهی در قفس، متعلق به شرکت «اکسیر کوثر» در تاریخ ۷ مهر ماه جاری، در حال سفر دریایی به منظور سرکشی به قفس های پرورش ماهی در محدوده حاجی بکنده بوده است که در حین کار بر اثر طول موج بالا و وضعیت جوی غرق شد.

سرنشینان این شناور ۴ تن اعم از دو تن گیلانی و دو تن هندی بودند، که پیکر بی جان دو سر نشین هندی، پس از چند روز با موج دریا در مناطق دورتری از منطقه غرق شدن شناور مذکور به ساحل رسید.

اما تاکنون با گذشت ۱۳ روز از این فاجعه، نیروهای امدادی هیچ ردی از دو سرنشین گیلانی گسپرل به دست نیاوردند و به گفته مسئولان هیچ اطلاعی از آنها در دسترس نیست.

وقتی به محل غرق شدن شناور مذکور در ساحل جفرود می رویم؛ با خانواده های مضطرب و پریشان گسپرل مواجه می شویم که بی صبرانه و بی تابانه اما امیدوارانه؛ از یاری مسئولان سلب امید کرده و با توکل بر خدای مهربان، چشم به کرم دریا دوخته اند تا عزیزانشان را پس بگیرند.

 خانواده های «مهران قلیزاده» و «محمد راجبی صیاد» که در ساحل دریای خزر دست به دعا دارند تا بار دیگر فرصت دیدارعزیزانشان را به دست آورند.

و تماشای این صحنه ها دل هر رهگذری را به درد می آورد و همه را خواسته و ناخواسته در این غم بزرگ شریک کرده است.

تاکنون چه اشک ها برای این اندوه بزرگ از چشم کسانی که حتی هیچ شناختی نسبت به این دو عزیز نداشته اند، ریخته و می ریزد.

راستی باید فقط بر کنار  نشست و دعا کرد....

محمد و مهران پسر، برادر  همه ساکنان خزرند و همه ما از خداوند منان طلب پیداشدن این دو عزیز را داریم.

این نخستین باری نیست که خزر جان می گیرد اما به راستی چرا در مدیریت اینگونه از بحران ها تا این حد ضعیف هستیم.

وقتی در برابر قدرت خداوند و نیروی دریا این همه ضعیف هستیم چرا با تجهیزات کافی، راهکارهای علمی و هوشمندانه اینگونه مشاغل پر خطر را مدیریت نمی کنیم. 

نام این دست از وقایع را چه می توان گذاشت؛ اتفاق، حادثه، تقدیر، بی مسئولیتی؟!... و واقعا چه کسی جواب گوی این همه غم و رنج بر جای مانده بر دلهاست؟

وقتی دریا نانخانه افرادیست که به دنبال کسب روزی حلال هستند این مزد دستشان نیست که حداقل یک دستگاه ردیاب با خود نداشته باشند.

وقتی به فیلم های حیات وحش و مستندهای خارجی نگاه می کنیم می بینیم که محققان و پژوهشگران برای تحقیق روی زندگی آبزیان و حتی پرندگان از دستگاه های پیشرفته ردیاب استفاده می کنند.

و حال این سوال پیش می آید که چرا سرنشینان گسپرل ردیاب نداشتند؟

حتی شنیده ها حاکی از آنست که خانواده این دو عزیز با هشت قایق و جت اسکی با هزینه شخصی خود هنوز جست و جو در پهنای خزر در تلاش برای پیدا شدن آن ها هستند و حتی شب ها نیز با چراغ قوه و پروژکتور در ساحل لا به لای نیزارها و نواحی سخت و سنگلاخی دریا در پی عزیز خود شب را به صبح می رسانند و تاکنون ۱۳ طلوع خورشید را در کنار خزر بوده اند.

و واقعا کدام یک از ما قادر است این معضل بزرگ را قلبا درک کند.

 هرچند که جمعیت هلال‌ احمر گیلان در این حادثه در خصوص اقدامات امداد و نجات خود را پشتیبان سازمان بنادر و دریانوردی می داند اما در این پاییز سرد، مهرماه نیز بی مهر شده و به دلیل شرایط جوی و نامساعد بودن وضعیت هوا و ارتفاع موج دریا اقدامات امداد و نجات را با مشکل مواجه کرده است.

به گفته خانواده های غرق شدگان با این مدت زمان به زعم مسئولان دیگر امیدی به نجات جان مهران و محمد نیست و بحث عملیات نجات برای این افراد به پایان رسیده است.

اما ما با امید به قدرت خدای متعال همچنان امیدوارانه دعا می کنیم که تقدیر چیز دیگری جز مرگ برای این دو جوان خواسته باشد.