به گزارش خبرگزاری موج از گیلان، معصومه پاداش ستوده، سرپرست خبرگزاری موج در گیلان امروز به نمایندگی از بانوان خبرنگار استان در همایش تجلیل از خبرنگاران در رشت با گرامیداشت یاد و خاطره شهید صارمی شهید راه قلم و تبریک فرا رسیدن روز خبرنگار اظهار کرد: امسال هم به برکت عشق و تعهد به قلم و حرفه خبرنگاری و علیرغم همه عزل و نصب های سیاسی و اداری و نداشتن ژن خوب؛ هنوز در جایگاه ویژه خبرنگاران نشسته ایم و در جاده های پر پیچ و خم سیاست نفس می کشیم و می نویسیم.

معصومه پاداش ستوده، با بیان اینکه البته همه ما نویسنده ایم افزود: چون نوشتن می دانیم و خط خوبی هم داریم اما نوشته خبرنگاران با نوشته دیگران کمی فرق دارد؛ می خنداند، می سوزاند، می گریاند به تفکر وا می دارد و خلاصه اینکه بهتر بگویم خبرنگار با جوهر خون خود می نویسد.

این خبرنگار استان گیلان، در توصیف شغل خبرنگاری گفت: خبرنگاری یعنی غصه در کنار آرامش و بی پولی، سردر گمی در تکرار مکرر اوضاع بیمه و مسکن و نداشتن تفریحات لازم و البته اضطراب در کنار همه لحظات زندگی خود و دیگر اعضای خانواده، مخصوصا اگر خبرنگار خبرگزاری باشد.

وی با اشاره به گذشت ۳۶۵ روز دیگرتا رسیدن روز خبرنگار امسال خاطر نشان کرد: یکسال به اندازه ۳۶۵ بار دیگر در جلسات مسئولان، مخاطب نشستیم؛ گوش دادیم و ضبط کردیم؛ حداقل ۳۶۵ همایش رفتیم و نوشتیم، ۳۶۵ برنامه رفتیم و عکس گرفتیم و۳۶۵ بار بلکه هم بیشتر بر دانسته های خود و جامعه افزودیم.

پاداش ستوده با بیان اینکه این اواخر اما رویدادها با ارزش های خبری متفاوت تری منتشر می شد تصریح کرد: متاسفانه این اواخر اختلاس ها با صفرهای بیشتر، خودکشی ها آنچنانی تر و عیان تر، کودک آزاری ها وحشتناکتر و دلخراشتر، آتش سوزی جنگل هایمان نمی گویم عمدی تر اما وسیع تر، انتشار غم نامه ها در پرفایلهایمان افزونتر و در این بین اما تخم مرغ هایی هم که خبرساز و سیاسی شده بودند.

ما اخرین نسل از خبرنگاران نوار کاست و ضبط صوت(واکمن) هستیم

وی ادامه داد: هر روز در حجم بزرگ اطلاعات و اخبار و شایعات به ویژه در فضای مجازی غوطه زدیم و هنوز هم جای شکرش باقیست که تاب آورده ایم.

 مدیر مسئول و صاحب امتیاز هفته نامه پامچال در گیلان خطاب به مسئولانی که از خبرنگاران انتظار اطلاع رسانی وفرهنگ سازی بیشتر دارند اظهار کرد: مسئول محترمی که توپ را در زمین خبرنگاران و رسانه ها می اندازید آیا واقفید که خبرنگاری که در سختی به سر می برد چگونه می تواند خود متولی و مروج فرهنگ عمومی باشد؛ نشستید و برای تدوین اطلس آسیب های اجتماعی تمهید اندیشیدید غافل از این که رفتار خود برخی از مسئولان که باید خادمان نظام و مردم باشند موجب پیدایش بسیاری از این ناهنجاری ها شده است.

وی اذعان داشت: حقیقت اینست که عرصه بی در و پیکر خبر؛ امروز به جایی رسیده که تبدیل شده به جولانگاه عده ای تازه وارد که برای کسب روزی مانند یک کارگر رسانه ای یا بر خرابکاری های برخی از مسئولان ماله می کشند و یا دست به افشاگری های ان چنانی میزنند که از اب گل الود ماهیی گرفته باشند.

پاداش ستوده خواستار راه اندازی سامانه ای از شناسنامه فعالان و پیشکسوتان عرصه خبر استان گیلان در اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان شد تا با رجوع به سامانه، مشخصات کاری و حوزه نوشتاری هر خبرنگاردر استان برای مخاطب تبیین شود که فلان خبرنگار چند سال در کدام رسانه و در چه زمینه ای قلم زده است تا حداقل بعد از مرگ، نام و نشانی مان محفوظ بماند.

وی با اشاره به اینکه ما اخرین نسل از خبرنگاران نوار کاست و ضبط صوت(واکمن) هستیم افزود: فشارهای اقتصادی و مشکلات معیشتی موجب شده تا برخی از خبرنگاران چناچه که یاد شد از رسالت های اصلی خود که مهمترین ان امر اطلاع رسانی به مردم جامعه است دور بمانند و هر نوع  نوشته ای را با هر عنوانی منعکس کنند.

به گفته این فعال رسانه در گیلان، خبرنگاران حال گلوله ای بی تاب را دارند که هیچ سینه ای را نمی توانند نشانه بروند و مانند مهی هستند که نمی تواند هیچ چیز را پنهان کند، آرام نیستند و انبوهی از مورچه گان در سینه شان راه می روند، آرام نیستند چون سوزنی که پیراهن پاره ای را به دست گرفته باشد.

سرپرست خبرگزاری موج در گیلان در جایگاه یک مدیر رسانه ابراز داشت: خبرنگاران مانند سیم خاردار هستند بر نوار مرزی! که بسیاری کسان از او برای به دیگرى رسیدن یا شاید برای آینده‌ای بهتر به راحتی میگذرند وگویی به هیچ سرزمینى تعلق ندارند زیرا آن سو و این سویشان هر که هست به طرف دیگر او مى‌نگرد، نه به خودش.