به گزارش خبرگزاری موج از گیلان، معصومه پاداش ستوده عصر امروز در جمع دانشجویان و فراگیران سواد فضای مجازی در رشت با اشاره به اینکه بسیاری از ما دانسته یا نادانسته از بیماری «موبوفوبیا» رنج می بریم؛ اظهار کرد: شاید افراد وابسته به تلفن همراه از بیماری خود خبر نداشته باشند، ولی اطرافیان از اینکه با یک فرد «معتاد به تلفن همراه» زندگی می کنند رنج می برند.

وی افزود: وقتی ما از وابستگی و اعتیاد صحبت می کنیم در ابتدا ذهن به سمت مواد مخدر و الکل می رود این در حالیست که سندروم وابستگی می تواند به هرچیز یا هر کسی برای افراد اتفاق بیفتد.

این راهنمای سواد فضای مجازی با تاکید براینکه وابستگی از خیلی چیزها ناشی می­شود و رها کردن خود از قید آن بسیار دشوار است؛ ادامه داد: وابستگی رنج فراوانی برای فرد مبتلا و نیز دوستان و آشنایان او فراهم می­ کند از این رو سخن گفتن درباره مقابله با وابستگی می­تواند نخستین گام بسوی یک زندگی سالم تر باشد.

پاداش ستوده با اشاره به چگونگی تاثیرگذاری بیماری وابستگی بر روی زندگی افراد خاطر نشان کرد: بیماری وابستگی می تواند تمام زندگی فرد را تحت تاثیر قرار دهد به طوری که دیگر هیچ چیزی مهمتر از فرونشاندن آن میل نیست.

وی با بیان اینکه وابستگی ناشی از یک تغییر مزمن در مغز است افزود: به همین جهت نیز معالجه آن مشکل است.

این کارشناس رسانه با بیان اینکه در دنیای امروز استفاده از تلفن همراه به طور روزمره به عنوان یک امر اجتناب ناپذیر در زندگی بسیاری از افراد به ویژه جوانان تبدیل شده است تصریح کرد: وابستگی به تلفن همراه نیز نوعی وابستگی است که در پی خود بیماری دیگری به نام «موبوفوبیا» را به همراه آورده است.

بسیاری از ما دانسته یا نادانسته از بیماری «موبوفوبیا» رنج می بریم

وی افزود: به گفته یکی از کارشناسان این عرصه بسیاری از ما دانسته یا نادانسته از بیماری «موبوفوبیا» رنج می بریم؛ البته شاید خودمان از این بیماری رنج نبریم ولی اطرافیان ما از اینکه با یک فرد «معتاد به تلفن همراه» زندگی می کنند رنج می برند.

این کارشناس رسانه یادآور شد: این روزها تلفن همراه پاره تن بسیاری از ماست وعضوی است که نه تنها جداشدنی بلکه دور شدنی هم نیست؛ وسیله ای کوچک که تمام جنبه های زندگی ما را در برگرفته و طبق تحقیقات حدود ۸۷ درصد از جمعیت کل جهان از این وسیله ارتباطی استفاده می کنند که این وسیله ارتباطی این روزها ناقل بیماری خطرناکی شده است.

وی با بیان اینکه «موبوفوبیا» به معنای بروز استرس و اضطراب شدید به هنگام نداشتن آنتن، قطع تماس، قطع ارتباط با اینترنت، تمام شدن شارژ باتری و از همه بدتر جا گذاشتن یا گم کردن تلفن همراه است، ادامه داد: همچنین از این بیماری با نام «نوموفوبیا» به معنای «ترس نبود تلفن همراه» یاد می شود.

پاداش ستوده وابستگی به موبایل را یکی از دغدغه‌های دنیای امروز دانست و گفت: این دغدغه فقط برای پدر و مادرهایی نیست که با نگاهی مضطرب، چهره‌ فرزندانشان را در مهمانی‌ها می‌بینند که بر صفحه‌ موبایل خیره شده اند و بی دلیل اخم می‌کنند و یا لبخند می‌زنند؛ بلکه امروز مراکز تحقیقاتی مختلف، به صورت گسترده تحقیقات در این زمینه را آغاز کرده‌اند دانشکده پزشکی دانشگاه اوزاکای ژاپن از سال ۲۰۰۶ در این زمینه تحقیقات متعددی را منتشر کرده است  زیرا موبوفوبیا یا اضطراب ناشی از دور بودن از موبایل  و سایر وسایل مشابه، به صورت یک فوبیای رسمی، در میان سایر فوبیاهای رایج، برشمرده می‌شود.

اعتیاد به موبایل به اندازه اعتیاد شیمیایی جدی است

وی اظهار کرد: بر اساس تحقیقات دانشگاه های برجسته در جهان اعتیاد به موبایل به اندازه اعتیاد شیمیایی جدی است و باید درمان شود.

این راهنمای سواد فضای مجازی ویژگی های افراد مبتلا به موبوفوبیا را تشریح کرد و گفت: تحقیقات نشان می دهد که حدود ۸۰ درصد از مردم به اشتباه حس می کنند که گوشی آنها در جیب می لرزد و ۳۰ درصد به اشتباه حس می کنند که گوشی آنها زنگ می زند؛۸۰ درصد از افراد بین ۱۸ تا ۲۴ سال شب با گوشی می خوابند و یا والدینی که تمایل بیشتری به استفاده از تلفن همراه دارند بیشتر در ارتباط با فرزندانشان دچار مشکل می شوند وهمه اینا نشان دهنده بخش هایی از این بیماری فراگیر است.

فرد مبتلا به موبوفوبیا حدود ۹۰۰ بار در شبانه روز گوشی خود را چک می کند

به گفته وی؛ یک فرد عادی به طور معمول در شبانه روز حدود ۱۱۰ بار گوشی خود را چک می کند در حالی که فرد مبتلا به موبوفوبیا حدود ۹۰۰ بار در شبانه روز این کار را می کند.

پاداش ستوده با بیان اینکه موبوفوبیا زمانی رخ می دهد که فرد نسبت به از دست دادن گوشی خود دچار ترس شود، افزود:  از آنجا که این ابراز دربردارنده اطلاعات شخصی از قبیل عکس، پیام، صوت و ... است انتشار عمومی این موارد جایی بس نگرانی هم دارد و «تکنو استرس» یا ترس و اضطراب از ارتباط  رو در رو با شخص دیگر به دلیل استفاده بیش از حد از ابزارهای ارتباطی، حالتی از اضطراب است که سرانجام منجر به انزوا و افسردگی فرد می شود.

 وی افسردگی، وحشت، ترس، وابستگی، اعتمادبه‌نفس پایین و احساس تنهایی را از علائم عاطفی این بیماری عنوان کرد و گفت: اگر فکر می کنید به این بیماری دچار هستید باید بدانید راه درمان آن خوددرمانی است!​

به گفته این کارشناس رسانه، نخستین راه درمان برای جلوگیری از افزایش وابستگی به گوشی تلفن همراه، حذف انواع برنامه های جذاب روی گوشی است زیرا وقتی برنامه های جذاب وجود نداشته باشند فرد کمتر به سراغ گوشی خود می رود و این راهکار به معنی نفی استفاده و بکارگیری از نرم افزارهای جدید نیست.

پاداش ستوده، خاموش کردن مودم در ساعاتی از شبانه روز در خانه را دومین راهکار برای وابستگی کمتر به استفاده از گوشی تلفن همراه بیان کرد و اظهار داشت: شاید برای شروع، انجام این راهکارها برای افراد وابسته به ویژه جوانان و نوجوانان سخت و موجب اعتراض آنها باشد ولی در اثر تکرار تاثیرگذار خواهد بود و در نهایت اگراین راهکارها تاثیرگذار نبود فرد با حمایت اطرافیان باید به مشاور مراجعه کرده و علت اصلی علاقه و شدت وابستگی خود به تلفن همراهش را برای مشاور به طور خصوصی تشریح کرده و راهکار مناسبتر دریافت کند.