به گزارش خبرگزاری موج قم، حجت الاسلام والمسلمین علی ذوعلم در جمع اعضای پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی با اشاره به اینکه امروزه وحدت در عرصه معرفتی میان حوزه و داشنگاه وجود ندارد، اظهار کرد: نبود وحدت در این زمینه پژوهش‌ها در حوزه و دانشگاه را در دو مسیر جداگانه قرار داده است.

رئیس سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی وزارت آموزش و پرورش افزود: برای رفع این مشکل نیاز است تا حوزه و دانشگاه ما در چارچوب‌های معرفتی خود به وحدت دست یابند تا به طور مثال چارچوب معرفتی حاکم بر کتب تعلیمات دینی مدارس، با کتب دیگر درسی یکی باشد و چنین نباشد که برخی مطالب یک کتاب درسی با برخی دیگر از مطالب دیگر کتاب‌ها، تضاد یا تناقض داشته باشد.

* وحدت حوزه و دانشگاه یعنی ذوب شدن در یکدیگر

وی با اشاره به تعبیر حضرت امام راحل عظیم الشأن (ره) که حوزه و دانشگاه باید در یکدیگر ذوب شوند تصریح کرد: از این تعبیر می‌توان چنین برداشت کرد که حضرت امام از بیان ضرورت وحدت حوزه و دانشگاه، به دستیابی به هدف متعالی تشکیل حوزه واقعی و دانشگاه واقعی می‌اندیشیدند.

ذوعلم به اهمیت بیانیه گام دوم انقلاب توجه داد و خاطرنشان کرد: در این بیانیه، بحث تمدن نوین اسلامی مطرح است که نیاز به تفکر محوری دارد و این تفکر محوری هم به امر مهمی مانند اندیشه ورزی در وحدت حوزه و دانشگاه محتاج است.

وی افزود: تردیدی نیست که تا وحدت حوزه و دانشگاه محقق نشود، بسیاری از دیگر مسائل ما هم حل نخواهند شد، به همین دلیل است که متفکری مانند حضرت علامه جوادی آملی بحث‌هایی مهم در این باره مطرح کرده اند که ضروری است تا اندیشمندان بر روی این مباحث کار کنند و به راه حل‌های عملی برسند، هر چند ممکن است این روند، سال‌ها به طول بینجامد.

معاون وزیر آموزش و پرورش ادامه داد: وضعیت امروز به گونه ای است که اگر کسی با نگاه بیرونی به دو مجموعه حوزه و دانشگاه ما نظر بیندازد، می‌بیند که این دو مجموعه در مبانی علم با یکدیگر سرِ ستیز دارند و هر کدام کار خود را می‌کنند، اما در عین حال در یک حالت آتش بس علمی با یکدیگر هم به سر می‌برند.

ضرورت احترام حوزه به عقل تجربی و احترام دانشگاه به علم وحیانی

نویسنده کتاب «منشور فرهنگی انقلاب اسلامی» اضافه کرد: برای دستیابی به وحدت در چارچوب‌های معرفتی حوزه و دانشگاه، هم حوزه باید به عقل تجربی و هم دانشگاه باید به علوم وحیانی احترام بگذارند تا عقل و نقل در کنار یکدیگر محترم شمرده شوند.

وی بیان کرد: در فرهنگ اسلام به جای واژه پژوهش، از کلمه «تحقیق» استفاده می‌شود که نوعی از رسیدن به حق در آن مستتر است و از دل آن افراد بزرگی مانند محقق اردبیلی پدید می‌آید، در حالی که پژوهش امروزی بیشتر همان بازکاوی یا به تعبیر خارجی آن، ریسِرچ است، بنابراین اگر بتوانیم در حوزه پژوهش بر همان ادبیات تحقیق و دستیابی به حق متمرکز شویم می‌توانیم فرهنگ پژوهشی امروز را به اصل و اصالت خود بازگردانیم.

وی با بیان اینکه تحقیق باید به تحقّق بینجامد، از عدم پیوند بین پژوهش‌های امروزی و مسائل جامعه ابراز تأسف کرد و گفت: باید در این حوزه، تعارف را کنار بگذاریم و با عنایت به آسیب شناسی‌های انجام شده، به اصالت‌ها بازگردیم.