به گزارش خبرگزاری موج اصفهان، حجت الاسلام و المسلمین امیرصالحی بیان داشت: امروزه با توجه به ویروس کرونا که دامن گیر بسیاری از جوامع بشری شده و جامعه ما را هم درگیر کرده است بر خود لازم دیدیم که دیدگاه دین مبین اسلام را در حفظ خود و دیگران در مقابل این بیماری منحوس در قالب نکات زیر بیان کنیم.

۱-در سرتاسر منابع دینی و فقه شیعی حفظ جان خود در مقابل بیماری ها از مهم ترین واجبات الهی است تا آن جا که واجبات الهی اگر با حفظ جان تزاحم پیدا کند آن واجب الهی را از وجوب ساقط می کند مثلا در مورد مقدمات نماز اگر وضو برای انسان ضرر داشته باشد وضو ساقط شده و تیمم واجب می شود ،و اگر کسی با وضو در این حال نماز بخواند وضو و نماز او باطل است.

در مورد روزه مقام معظم رهبری می فرمایند:کسی که می‌داند روزه برای او ضرر دارد یا خوف ضرر داشته باشد باید روزه را ترک کند و اگر روزه بگیرد صحیح نیست بلکه حرام است، خواه این یقین و خوف از تجربه‌ی شخصی حاصل شده باشد یا از گفته‌ی پزشک امین یا از منشأ عقلایی دیگر.

۲-درتعریف ضرر فقها ۳ نکته را بیان می کنند:

الف-ضرر یعنی بیمار شدن.

ب-تشدید بیماری.

ج-طولانی شدن مدت بیماری.

آیت الله مکارم شیرازی می فرمایند:در صورت خطر مرگ، بیمار نمى تواند درمان را قطع کند. همچنین جایى که ضرر مهمّى به او مى رسد، و درمان آزار مهمّى به او نمى رساند.

۳-در کنار حفظ جان خود،حفظ جان دیگران نیز از واجبات شرعی است در این مورد فقهای عظام در بحث تیمم می فرمایند: هرگاه بترسد که اگر آب را به مصرف وضو یا غسل برساند خود او یاعیال و اولاد او، یا رفیقش و کسانی که با او مربوطند مانند نوکر و کلفت از تشنگی بمیرند یا مریض شوند، یا به قدری تشنه شوند که تحمّل آن مشقّت دارد، باید به جای وضو و غسل تیمّم نماید و نیز اگر بترسد حیوانی که مانند اسب و قاطر معمولاً برای خوردن سرش را نمی برند از تشنگی تلف شود، باید آب را به آن بدهد و تیمّم نماید (اگرچه حیوان مال خودش نباشد) و همچنین است اگر کسی که حفظ جان او واجب است به طوری تشنه باشد که اگر انسان آب را به او ندهد تلف شود.

۴-  قول و تشخیص پزشکان و سفارش‌هایی که ایشان می‌کنند بر هر انسانی لازم است. فرزند مرحوم  آیت‌الله‌العظمی فاضل لنکرانی بیان می کنند سال ها که در کنار پدرم بوده‌ام می‌دیدم ایشان نسبت به رعایت دستورات پزشکان چقدر اهتمام داشتند و این سیره همه مراجع ما بوده و هست. ما مرجع تقلیدی را نداریم که در زمان کنونی با رشدی که علم پزشکی کرده است از دستورات آن استنکاف کرده باشد. اگر پزشکی به یک مرجع تقلید گفته باشد روزه بر شما حرام است آن مرجع تقلید دیگر روزه نمی‌گیرد و اساسا این از خاصیت و ارزش و عظمت فقه شیعه است.

نتیجه گیری:

با توجه به مقدمات بالا طبق دستورات دینی واجب است در ابتدا مواظبت نسبت به حفظ خود در مقابل ویروس کرونا داشته باشیم و همچنین دستورات پزشکی را جدی گرفته و به آن عمل کنیم.

همچنین مواظبت داشته باشیم که این بیماری به دیگران سرایت نکند.

آیت الله علیدوست در این باره می فرمایند:کسی که مبتلا به ویروس کرونا، ایدز یا هر ویروس دیگر باشد و می داند که اگر با تماس با کسی، فرد مقابل مبتلا شده و فوت می کند، تمامی کارشناسان می گویند که در اینجا عامل دیگر نقشی نداشته و از نظر فقهی و حقوقی باید دیه قتل عمد را بپردازد.

وی تاکید کرد: اما اگر در یک روال طبیعی کسی مغازه ای باز کند و مشتری به صورت ناخواسته این ویروس را گرفته و فوت کند، سببیت عرفی در این مورد صادق نیست.

رئیس انجمن فقه و حقوق حوزه علمیه قم خاطرنشان کرد: از نظر فقهی، شرعی و حقوقی هر انسانی باعث مرگ دیگری شود، باید دیه بپردازد و قتل عمد به حساب می آید. مراد از این باعث، باعث عقلی نیست، بلکه سبب عرفی مراد است، به طوری که مرگ شخص آسیب دیده را مستند کنیم به شخصی که باعث آسیب شده است؛ مانند کسی که دستش میکروب دارد و به قصد از پادرآوردن فرد مقابل با او دست می دهد.

آیت الله علیدوست مطرح کرد: اما اگر این سببیت عرفی صادق نباشد، مانند مغازه داری که مغازه باز می کند، کسی که وارد مسجد می شود و یا کسی که به ویروس مبتلا است و عطسه ای می کند، شامل پرداخت دیه نمی شود و حق قصاص در اینجا مطرح نیست، اما احتیاط کردن افراد در چنین مواقعی به قوت خود باقی است که این ها بحث دیگری است.