به گزارش خبرگزاری موج قم، کریم نجفی برزگر در کنگره مطالعات شبه‌قاره هند ، با اشاره به توجه شخصیت‌ها و نخبگان هندی به ایران فرهنگی ایرانی، اظهار کرد: بااین‌وجود سیاست‌های استکباری درصدد اختلاف بین کشورهای منطقه و جدایی بین ایران و مردم هندوستان هستند.

وی افزود: بسیاری از جامعه نخبگانی هند به جدا شدن پاکستان و بنگلادش از این کشور نگاه انتقادی دارد.

دبیر کل شبکه مجازی دانشگاه‌های جهان اسلام گفت: در شرایط کنونی باید مراکز دانشگاهی و ادبی پیوندهای دیرینه بین دو کشور را حفظ و تقویت کنند.

رایزن فرهنگی اسبق ایران در هند ابراز کرد: تاج‌محل نمونه‌ای فرهنگ ایرانی و اسلامی در شبه‌قاره هند است.

وی اظهار داشت: یکی از ویژگی‌های تاریخی و فرهنگی بین ایران و هند این است که هر دو جزء سرزمین‌های کهن در تاریخ بشر محسوب می‌شوند.

دبیر کل شبکه مجازی دانشگاه‌های جهان اسلام برزگر گفت: اشتراکات زیادی در اصول معماری، فرهنگی و ادبی از دوران باستان تا بعد از ورود اسلام به ایران بین دو کشور وجود داشته است.

وی تصریح کرد: مشابهات فرهنگی بین دو ملت مانند رایج بودن ۷۰۰ ساله زبان فارسی به‌ویژه در شمال هند بر ارتباطات دو کشور عمق بخشیده است.

نجفی برزگر یادآور شد: یکی از نتایج استعمار انگلیس بر هند در کنار اسلام زدایی، زبان زدایی بود اما وجود ۲۵۰ میلیون مسلمان ضرورت افزایش ارتباط دو کشور را حفظ کرده است.

رایزن فرهنگی اسبق ایران در هند اظهار کرد: زبان فارسی و پهلوی و شباهت‌های آن با سانسکریت یکی از حلقه‌های مهم در افزایش ارتباطات بین دو کشور می‌تواند باشد.

نجفی برزگر گفت: از اویل قرن ۵ هجری قمری حلقه‌های نخستین زبان فارسی در هند شکل گرفت و چراغ تراوشات فکری و فرهنگی اندیشمندان ایرانی در سرزمین هندوستان روشن شد.

وی اظهار داشت: بعد از دوره غزنویان، فرهنگ ایرانی و اسلامی در سرزمین هند اوج می‌گیرد و برافزایش شباهت‌های فرهنگی دو کشور عمق بیشتری می‌بخشد.

رایزن فرهنگی اسبق ایران در هند گفت: در تاریخ ادبی و فرهنگی هند، شعرا و ادیبان زیادی به چشم می‌خورد که به زبان فارسی به خلق اثر پرداخته‌اند.

نجفی برزگر خاطرنشان کرد: لاهور در طول تاریخ پایتخت زبان فارسی در شبه‌قاره هند بوده و شخصیت‌ها و آثار فراوانی از خود بر جای گذاشته است.

دبیر کل شبکه مجازی دانشگاه‌های جهان اسلام بیان داشت: بعد از دوره تیموریان عملا فرهنگ ایرانی در سرزمین هند اوج می‌گیرد.

وی عنوان کرد: انگلیسی‌ها متوجه این شده بودند که زبان فارسی منشا پیشرفت، توسعه و تحولات فرهنگی هند است و آن‌ها پس از چیره بر این کشور در راستای زبان زدایی گام برداشتند.

رایزن فرهنگی اسبق ایران در هند گفت: انگلیسی‌ها برای فارسی زدایی از هند، آموزش تکنولوژی‌های نوین را منوط به آموزش زبان لاتین و فهم مفاهیم انگلیسی کردند.