بوی ماه مهر با چاشنی ترس
یکی از چالش‌های چشم‌گیر وضعیت کنونی کرونا و آغاز زود هنگام فصل مدرسه در بحث آموزش‌وپرورش و شیوه آموزش از حضوری به غیرحضوری است و اینکه در این شرایط آیا صلاح است بچه‌ها را روانه مدرسه کنیم یا نه؟
به گزارش شیما فتحی، خبرنگار خبرگزاری موج کرمانشاه، شهریور به نیمه رسید و کرونا همچنان باقی است! از زمان حضورش تا به اکنون زندگی مردم را با چالش‌ها و پیچ‌وخم‌هایی زیادی از مریضی، استرس، تغییر سبک زندگی فردی و اجتماعی و ...همراه کرده، اما یکی از چالش‌های چشم‌گیر وضعیت کنونی کرونا در بحث آموزش‌وپرورش و شیوه آموزش از حضوری به غیرحضوری و اینکه در این شرایط آیا صلاح است بچه‌ها را روانه مدرسه کنیم یا نه؟
هرساله با نزدیک شدن به زمان بازگشایی مدارس و شروع سال تحصیلی جدید، به‌رغم تمام مشکلات و مسائل اقتصادی ولوله‌ای شادی‌بخش و از جنس زندگی در شهر و مغازه و کوچه و بازار برپا می‌شد؛ کودکانی که با شوق و اشتیاق همراه پدر و مادر خود از مغازه‌ای به مغازه‌ای دیگر می‌رفتند، مغازه‌هایی که ویترینشان مملو از رنگ‌های شاد و شادی‌آور بود و برای لحظه‌ای که می‌شد آدمی را از فکر مشغله‌های روزمره دور و به آینده امیدوار می‌کرد....
امسال اما ورود و جا خوش کردن کرونا این مهمان ناخوانده بازگشایی مدارس را در پیچ‌وخمی قرار داده که شور و اشتیاق والدین از حضور فرزندانشان در مدرسه را با چاشنی ترس و استرس همراه کرده است و در کنار آن‌ها خیلی دیگر از مسائل تحت شعاع قرارگرفته، اینکه پدر و مادر آیا می‌توانند با خیال راحت همچون گذشته فرزندشان را راهی مدارس کنند، اگر دانش آموزان در مدت‌زمان رفت تا برگشت از مدرسه دچار بیماری شده و یا حتی ناقل گردند، چه اتفاقی رخ می‌دهد، اصلاً نیازی به گرفتن سرویس، روپوش و به‌طورکلی لوازم و ابزاری که هرساله برای ورود به مدرسه باید تهیه می‌شد، هست یا نه، از همه بدتر آنکه به‌واسطه شاغل بودن خیلی از خانواده که هم پدر و هم مادر هستند، در صورت تعطیلی مدارس، این والدین باید با ساعاتی که کودک تنها می‌ماند چه کنند... و ده‌ها سؤال و استرس دیگر ازاین‌دست که هرچند متولیان دولتی طی مصاحبه‌ها و خبرهای کوتاه و بلند سعی در آرام کردن جو و اطمینان بخشی دارند اما واقع امر این است که در بطن جامعه و در بین مدارس، وضعیت همچنان نابسامان و مسئولان مدارس و والدین همچنان سردرگم و مضطرب هستند.
«طبق شیوه‌نامه اعلامی، باید تعداد دانش‌آموزان و معلمانی که باهم در یک‌زمان و مکان در تماس چهره به چهره هستند، تا حد امکان به حداقل ممکن برسد. برای تحقق این امر باید دانش‌آموزان به نحوی گروه‌بندی شوند که فاصله اجتماعی مورد تأکید در دستورالعمل‌های بهداشتی رعایت شود.
همچنین دانش‌آموزانی که در یک روز در کلاس نیستند، باید به نحوی مدیریت شوند که مشغول به انجام کارهای مرتبط با برنامه درسی خود باشند.
برنامه‌های آموزشی «آموزش حضوری در کلاس و مدرسه»، «آموزش در بستر شبکه اجتماعی دانش‌آموزان»، «آموزش در مدرسه تلویزیونی ایران»، «آموزش تجمیعی همراه با ارسال بسته‌های یادگیری خودآموز» و از طریق «سیستم‌های مدیریت یادگیری ویژه مدارس خاص» که مورد تأیید و نظارت آموزش‌وپرورش است.
طبق این شیوه‌نامه حضور مداوم و فعال مدیر و تمام همکاران در شبکه آموزش دانش‌آموزی شاد به‌عنوان بخشی از محیط کار ضروری اعلام‌شده و کادر مدرسه مسئول شناسایی، ثبت‌نام، آموزش و نگهداشت تمام دانش‌آموزان مدرسه و عضویت آن‌ها در شبکه شاد هستند. برنامه‌ریزی، نظارت و کنترل لازم برای ثبت‌نام دانش‌آموزان و نوآموزان و استفاده از خدمات ارائه‌شده در سامانه آموزشی دانش‌آموز شاد توسط مدیر مدرسه انجام می‌شود.
در وضعیت زرد و در صورت ضرورت، تقسیم دانش‌آموزان و نوآموزان یک کلاس به ۲ گروه به‌منظور رعایت فاصله‌گذاری الزامی است. مدیر مدرسه موظف است دانش‌آموزان و نوآموزان هر کلاس را با توجه به مساحت کلاس و تعداد دانش‌آموز و نوآموز به‌گونه‌ای توزیع کند که حفظ حداقل فاصله مورد انتظار مطابق پروتکل‌های بهداشتی امکان‌پذیر باشد. بنابراین ممکن است در وضعیت زرد مدارس با حضور تمام یا بخشی از دانش‌آموزان و نوآموزان دایر باشند.
کلاس‌های درسی کم‌جمعیت و کلاس‌های درس چندپایه به‌نحوی‌که مغایر با پروتکل‌های بهداشتی نباشد، با تمام دانش‌آموزان تشکیل و آموزش حضوری به روال معمول برگزار شود. از سامانه شاد برای انجام فعالیت‌ها و تکالیف درسی نوآموزان یا دانش‌آموزان با نظارت و هدایت والدین و ارائه بازخورد توسط معلمان آن‌ها استفاده شود.
در بحث آموزش مجازی هم وزارت آموزش‌وپرورش همچنان تأکید بر شبکه آموزش دانش‌آموزی (شاد) دارد و آن را تنها بستر در کلاس‌های اینترنتی معرفی و حضور معلمان و دانش‌آموزان در پلتفرم‌های دیگر را ممنوع اعلام کرده است.»
چنان‌که بیان شد، جداول بر اساس ۳ وضعیت سفید، زرد و قرمز بناشده است و مثلاً گفته‌اند در وضعیت سفید، آموزش حضوری است و در زرد حضوری و غیرحضوری باهم و قرمز به‌طور کامل غیرحضوری حال دراین‌بین سؤال این است که با توجه به تغییر حالت مداوم وضعیت بیماری کرونا در شهرها و نقشه شیوع بیماری کرونا، مدیران مدارس چگونه برنامه‌ریزی کنند که به آموزش لطمه نخورد؟ انعطاف‌پذیری در برابر تغییر شرایط دشوار است؛ مثلاً فرض کنیم وضعیت شهری این هفته قرمز است و هفته بعد وزارت بهداشت اعلام کند که زرد شده، مدیر چگونه می‌تواند برنامه‌ریزی را به‌سرعت تغییر بدهد که دانش‌آموزان و معلمان با رعایت پروتکل‌های اعلام‌شده در این وضعیت به مدارس بیایند.
نکته دیگر که در کانون نقد قرار دارد، بحث زمان‌بندی حضور دانش‌آموزان در کلاس‌های درس است؛ شیوه‌نامه در این زمینه زبان صریحی ندارد، برای مثال در جدول مربوط به دوره پیش‌دبستانی و ابتدایی، در بخش وضعیت زرد آمده است، "حضور در مدرسه، حداقل ۴ روز در هفته و حضور مجازی به میزان موردنیاز برای تکمیل فرایند آموزش و یادگیری و یا در جدول مربوط به دوره متوسطه اول و دوم نظری، زمان آموزش ۳۵ دقیقه اعلام‌شده درحالی‌که برخی معلمان معتقدند این بازه زمانی با توجه به‌سرعت پایین اینترنت و تعداد بالای دانش‌آموزان برای تدریس و انتقال صحیح مضامین آموزشی به دانش‌آموزان ناکافی است."
این‌ها و موارد بسیار دیگر ازاین‌دست باعث شده که امسال آموزش کرونایی باعث شود که تعلیم و تربیت ۱۳۹۹-۱۴۰۰ آمیخته به چالش بزرگی بشود به نام ترس و اضطراب.
ارسال نظر