به گزارش خبرگزاری موج، طرح تعطیلی دوهفته‌ای سراسری که از سوی ستاد ملی کرونا در کل کشور از اول آذرماه شروع‌شده است تا ویروس کرونا را کنترل کند، اگرچه از سوی بسیاری از مردم در هرمزگان اجرا می‌شود اما هستند در این میان کسانی که گویا تهیه سفره خالی و معیشت حداقلی‌شان آن‌ها را مجبور به حضور در خیابان‌ها می‌کند و با دست خالی رویی برای بازگشت به خانه‌شان و رویارویی با خانواده خود ندارند.

هستند خانواده‌هایی که به نان شب محتاج‌اند و نه کسی درکشان می‌کند و نه بسته حمایتی بادمجان یارای پر کردن سفره خالی‌شان را دارد، از همین رو بر آن شدیم که از این بازتاب‌ها گزارشی تهیه کنیم و نظرات مختلف مردم را در این زمینه جویا شویم.

یکی از پارچه‌فروشان در مجتمع نگین بندرعباس، در گفتگو با خبرنگار موج اذعان داشت: چرا رفت‌وآمد کارکنان دولت یا کارگران و کارمندان شرکت‌های خصوصی که شمار آن‌ها هم کم نیست و اغلب هم با وسایل حمل‌و‌نقل عمومی رفت‌و‌آمد می‌کنند، چندان کاهش نیافته است و انگار زور دولت فقط به بازاریان و مغازه‌داران می‌رسد، این چه قرنطینه و تعطیلی است که شامل دولتی‌ها و شرکت‌های خصوصی نمی‌شود.

وی با ابراز گلایه‌مندی از این وضعیت اذعان داشت: به‌محض این‌که آمار همه‌گیری کرونا بالا می‌رود، اولین کاری که به ذهن مسئولان می‌رسد، این است که بازاریان را تعطیل کنند و انگار ویروس تنها در مراکز خرید، پاساژها و مغازه‌ها منتقل می‌شود.

این پارچه‌فروش افزود: ابتدا گفته شد در مناطق قرمز همه‌جا تعطیل می‌شود، به‌جز گروه شغلی «یک» که مایحتاج ضروری مردم را تهیه می‌کند؛ مانند سوپرمارکت، بیمارستان، مطب، داروخانه و سایر کسب‌وکارهایی که اگر تعطیل شوند زندگی مردم لنگ می‌ماند. در خصوص کارکنان دولت هم قرار بود فقط کارکنانی که خدمات‌شان، جزء نیازهای اضطراری مردم به شمار می‌آید، مانند خدمات آب، برق، گاز، درمانی و سلامت، تأمین کالاهای ضروری، امور بانکی، خدمات پستی، خدمات ارتباطی، حمل‌ونقل عمومی، خدمات شهری، نظارت بر بازار و نظایر آن‌ها، حداکثر با یک‌سوم ظرفیت در محل کار حضور یابند، اما وضعیت شلوغی خیابان‌های در آذرماه، این‌گونه القا می‌کرد که شاید تعطیلات در بخش دولتی چندان جدی نیست.

ناهید یکی دیگر از شهروند کارمندانی است که در یکی از ادارات مشغول به خدمت است که از این اوضاع رضایت نداشت و گفت: از ابتدای همه‌گیری ویروس کرونا، حتی یک روز تعطیل نشدیم و یک ساعت هم از کارمان کمتر نشده، تعطیلی این دو هفته هم مثل همیشه شامل حال ما کارکنان نمی‌شود.

وی ادامه می‌دهد: صبح شنبه اول آذر در اولین روز آغاز محدودیت‌های کرونایی ستاد ملی مبارزه با کرونا هرمزگان که به سر کار رفتم، وضعیت ترافیک خیابان‌ها فرقی با بقیه روزها نداشت و هیچ دورکاری برای همکارانم در نظر نگرفتند.

این زن شاغل به فکر چاره‌اندیشی از سوی ستاد ملی کرونا در هرمزگان شد و اضافه کرد: این تعطیلی گسترده فقط دامن بازاریان و کاسب‌کارانی مثل همسر من را گرفته است که بدون هیچ‌گونه حمایت دولت، مجبورند جور ضعف مدیریت مسئولان در حل بحران همه‌گیری ویروس کرونا را به دوش بکشند.

به گفته این کارمند درست است که شب‌ها واقعاً خیابان‌ها خلوت شده‌اند و رفت‌وآمدها به‌شدت کاهش‌ یافته است، اما وقتی کارگری یا کارمندی مجبور است هرروز صبح خود را از این سر شهر به آن سر شهر برساند، آیا تعطیلی و محدودیت معنی دارد؟

در شرایط کنونی دولت خود را مبرا و دورهمی‌های خانوادگی را مؤثرترین عامل ابتلا به ویروس کرونا اعلام می‌کند اما جای بسی شرمساری است که افتتاحیه‌ها، همایش‌ها و جلساتی با حضور حداکثری برگزار می‌شود و انگار تنها برخی از اقشار جامعه باید تاوان قرنطینه را پرداخت کنند.