به گزارش خبرگزاری موج همدان، مسعود پورصالحی، رییس مجمع متخصصین استان همدان  در نوشتاری به چرایی تحقق نیافتن طرح های جامع پیشرو پرداخت و گفت: بسیاری اعتراض می کنند که چراطرح های توسعه شهری یا طرح جامع هنوز به شیوه های رایج در دهه های ۶۰ یا ۷۰ تدوین می شود و یا اساسا چرا شرایط تحقق پذیری متناسب در خود طرح گنجانده نمی شود؟

این مهم پذیرفتنی است که شرایط تحقق پذیری طرح بایستی در طرح گنجانده شود و نمی توان شرایط تحقق پذیری طرح های جامع را جدای از آن ها نگاشت. اما آیا ساختارهای موجود فعلی در کشور از منظرهای مختلف جوابگوی طرح های پیشرفته تر خواهد بود

اگر از طرح های جامع پیشروتر بهره گیریم آیا ساختار بروکراتیک و اداری موجود ظرفیت پیوست با این امر را دارد؟ آیا قوانین و مقررات موجود می تواند با این مهم سازش نماید؟ به عبارت دیگر موضوعی که طرح می شود ورود لایه ها و طبقات برنامه ریزی نشده به طرح های جامع است.

به مراتب هرچه نسبت لایه های برنامه ریزی نشده به سطوح برنامه ریزی شده افزایش یابد بایستی شاهد مشکلات بیشتری باشیم و این اتفاق دارای این ظرفیت است که بخش های زیادی از سطوح برنامه ریزی شده را مورد نفی یا سوال قرار دهد.

به عنوان مثال زمانی که موضوع افزایش جمعیت مطرح می شود دارای این قابلیت است که قواعد و قوانین موجود در طرح را تغییر دهد و از آنجاییکه برنامه ها ی مطرح در طرح بر اساس نرخ مشخصی از رشد جمعیت بوده است و اکنون قصد افزایش نرخ رشد را داریم شاید لازم باشد برنامه ها را تغییر دهیم.

بله موضوعات مذکور را شما می توانید در یافته ها و داده های مطرح میان برنامه ریزان شهری و مشاوران شهری مشاهده کنید، اما مقوله مهم در این میان این است که این اتفاقات یا پیش بینی ها بایستی در طرح های جامع دیده شود و یا شرایط تحقق پذیری آن ها با تمام نقصان های موجود تعریف شود هر چند نسبی.

این مهم می تواند با  بهره از ظرفیت های قانونی جهت تغییر در ساختار ها ی جاری در سطح کلان و مرکزی با مشارکت مدیریت محلی استان  و دیگر ظرفیت ها برای تحقق این موضوع محقق شود.

آنچه بدیهی است این است که بایستی جسارت ورود به این حوزه روی دهد و متناسب با شرایط زمان و مکان و با علم بر اصول تحقق پذیری یعنی بازار، حقوق مالکیت و برنامه ریزی، طرح ها تدوین شوند.

دلایل تحقق نیافتن طرح های جامع فعلی

بخشی دیگر که در این میان مطرح می شود دلایل تحقق نیافتن همین طرح های جامع مطرح و کنونی است که اندیشمندان شهری و کارشناسان دلایل مختلف و متنوعی را در اینخصوص طرح کرده اند که به فراخور شرح خواهیم داد.

از مشکلات موجود در این طرح ها، وجود مطالعات کارشناسی و عمیق در حوزه مرتبط است اما بدون استفاده! به بیان دیگر اطلاعات بسیاری جمع کرده ایم اما هیچ توجهی به مطالعات نمی کنیم.

دستوری بودن ضوابط از دیگر مشکلات مطرح است یعنی هر قانون با دستوری که صادر می شود ماهیتی دستوری دارد به شهرداری و سازمان آبفا دستوراتی می دهند بی آنکه دلایلش را عنوان کنند.

بی توجهی به نظام اداری رایج و ارایه پیشنهادهای ایده آلیستی و دانشگاهی به این نظام اداری بیمار! مشاوری که طرح می دهد باید تمام این مسایل را درنظر بگیرد  و منافع شهرداری را لحاظ کند و بداند که  شهرداری به راحتی عمل نمی کند و زیر بار حرف نمی رود همینطور دیگر نهاد ها.

مشاور در طول تهیه طرح باید منافع شهرداری را محل توجه قرار دهد چرا که اگر اینگونه نباشد شهرداری ترغیب و مشتاق به مشارکت و اجرا نخواهد بود و مشارکتش جنبه رفع تکلیف پیدا می کند.