به گزارش خبرگزاری موج هرمزگان، پنج مهرماه سال ۱۴۰۰ برابر با ۲۰ صفر، سالروز اربعین حسینی است و آن روز برگ‌ریز باغ حضرت زهرا (س)، فصل سنگین غربت و اندوه اربعین سالار و سرور شهیدان دگربار فرارسید.
بار دیگر خاطره جان‌سوز مصیبت عظمای کربلا و یاد حماسه شگفت عاشورا و شور قیامت قیام حسینی(ع) در دل‌ها زنده شد، عطر بنفشه‌زاران سوگوار در دشت و صحرا پیچید و علم لاله‌های داغدار در کوهساران همانند آوای زیبای امام سجاد(ع) در کاخ یزید پیچید.
امام که بر منبر رفت چنین می‌گوید: ای مردم! کسی که مرا می‌شناسد و کسی که مرا نمی‌شناسد خود را بدو می‌شناسانم، من پسر مکه هستم، من پسر مروه و صفایم، من پسر فاطمه زهرایم.
حجت‌الاسلام‌والمسلمین جواد اسماعیل نیا امام‌جمعه بندرلنگه در این رابطه به خبرنگار موج گفت: امام‌ سجاد (ع) در کاخ یزید در آن خطبه بیان می‌کند: من پسر خدیجه کبرایم، من پسر آنم که او را به ستم در خون کشیدند و سرش را از قفا بریدند، من پسر آنم که لب‌تشنه جان داد و تن او را در خاک گرم کربلا رها کردند.
عمامه و ردای او را ربودند درحالی‌که فرشتگان آسمان در گریه بودند، مردم بدانید خدای تعالی اهل‌بیت (ع) را نیک آزمود، رستگاری، .عدالت و پرهیزگاری را در ما نهاد و گمراهی و هلاکت را به دشمنان ما داد، ما را به ۶ خصلت برتری و بر دیگر مردمان سروری داد.
خداوند بردباری، دانش، دلاوری و بخشش را به ما ارزانی فرمود و دل مؤمنان را جایگاه دوستی ما نمود، آمدوشد فرشتگان در خانه ما و فرود آمد نگاه قران آشانه ماست.
امام‌جمعه بندرلنگه ادامه داد: هنوز خطبه تمام نشده بود که یزید گفت: موذن اذان بگو و صدای اشهدان لا اله الی الله در مجلس یزید طنین‌انداز شد، علی بن الحسین (ع) گفت: بدان چه گواهی می‌دهی و چون اذان‌گو گفت: اشهد ان محمد رسول‌الله، علی بن الحسین علیه‌السلام رو به یزید کرد و گفت: یزید! محمد جد توست یا جد من؟! اگر گویی که جد توست دروغ گفته‌ای اگر گویی جد من است پس چرا پدرم را کشتی و ما را اسیر کردی و اموال ما را به غارت بردی و کاروان خورشید تابان از کربلا جدا کردی و بعد از سه روز پیکر پاک شهدا به خاک سپرده‌شده تا برای بی‌قراری دل‌های عاشق تا ابد باقی بماند و کاروان خورشید را تماشا کرد.
حجت‌الاسلام‌والمسلمین اسماعیل نیا اذعان داشت: مگر می‌شد صدای قرآن خواندن امام حسین (ع) در کوفه بر سرنیزه را نشنید؛ یا صدای مولا علی(ع) که این بار از گلوی زینب (س) می‌تراوید را نادیده گرفت، تازه اول راه است این کاروان راهی دور در پیش دارد راهی تا شام و کاخ یزید تا بار سنگین امامت شهیدان کربلا به مقصد برساند، تا واقعه عاشورا را در کاخ یزید و در گوش تاریخ بخواند.
وی افزود: تنها آن‌ها می‌توانند شگفت‌ترین و بزرگ‌ترین عظمت را رقم بزنند که والاترین آرمان‌ها را فرا چشم دیده و روشن‌ترین ایمان و معرفت را در قلب و جان خویش اندوخته باشد، آنان که سقف پروازشان کوتاه و به تفسیر لطیف قرآن باشد، هرگز حماسه را در زندگی تجربه نخواهد کرد و کاروان عشق را تا منزل محبوب همراه نخواهند بود.
حجت‌الاسلام اسماعیل نیا افزود: کدام حادثه را مانند کربلا می‌توان یافت که ناخالصی از شکوه آن نکاسته باشد و همین است که هیچ حادثه‌ای الگو واسوه نیست و تنها یک نبرد است که قهرمان بزرگ آن فریاد کشید «آنالکم فی اسوه» از آن روز سرخ که در ساحل تشنگی ۷۲ نخل تناور راست‌قامت و استوار رویند و۷۲ تشنه‌کام تاریخ را مهمان‌سرایی و سرسبزی ساختند تا به امروز هیچ‌گاه در هیچ جا شیعه آرام و قرار نداشته است.
امام‌ جمعه شهرستان بندرلنگه در بخش دیگری از بیانات خود گفت: هر جا نشانی از سیاهی وستم یافته با شمشیری آغشته از خون به مبارزه برخاسته وبی آن‌که هراس و ترس برجانش پنجه افکند زندان، تبعید، شکنجه، سوا انجام قتل و شهادت را گردن نهاد و پیام خویش را با کلماتی از خون و نسل‌های پسین انتقال داده است.
وی ابراز داشت: در کربلا سه عنصر حماسه، پیام و سوگ در پرشکوه‌ترین و زیباترین هیات درهم‌تنیده شده است که تجلیل و بازشناخت هرکدام ما را در شناخت دقیق کربلا حادثه‌ای تمام است.
حجت‌الاسلام‌ والمسلمین اسماعیل نیا یادآور شد: اخلاق، جوانمردی، معرفت، عبادت، صبر و... هر چهره در کربلا رسول پیامی است، ۸۰ سالگی نه و توجیه گریز از مسئولیت است نه حتی ۶ ماهگی که در هنگام دفاع از حق، ۶ ماهه و شصت‌ساله دوشادوش هم در عطشی برابر رو درروی سیاه‌ترین وبی عاطفه ترین انسان‌ها می‌ایستند.
به گزارش موج؛ هیچ حادثه‌ای نمی‌شناسید که در آن شقاوت هم‌اندازه‌ی یزیدیان و در مقابل مهربانی و عطوفت هم‌اندازه‌ی صحابه‌ی حسین (ع) باشد، کربلا قصه‌ی مظلومیت حق است در هیچ زمانی این‌همه ستم را نمی‌توان یافت، در اربعین حسینی(ع)  طبل‌ها می‌گویند، می‌گریند و لحظه‌ای آرام نمی‌مانند.
امام‌جمعه شهرستان بندرلنگه تشریح کرد: مورها بر سر می‌زنند، خاک‌برسر می‌پاشند، فریاد می‌زنند و گاه از حال می‌روند و رقیه بی‌تاب به دنبال سر پدر در خرابه شام می‌دود، آوای سیلی در گوش زمان می‌پیچد و در پستوهای تاریخ انعکاس می‌یابد، دختر سه‌ساله سری تاب‌وتوان ماندن در دسته عزاداری را ندارم.
کوچه‌ای بالاتر، خیابان پایین‌تر، خورشید شلاق نگاه سوزانش را برتن زمینیان می‌کوبد، پرچم‌ها را از پایداری می‌گویند اما هیچ دلی بار تحمل ندارد آخر ظهر اربعین است و دیگر فریاد حسین حسین از کربلا از کوچه‌ها و از دل‌ها برمی‌خیزد و من مثل هرسال در اربعین ذوب می‌شوم.
با توأم زینب (س)، شاید بی‌تاب‌تر از همه، از مرکب خود را به پایین پرت می‌کند او بی‌تاب یاری ازدست‌رفته است و لحظه به یاد می‌آورد که گلوی بریده‌ای است که زهرا (س) بر آن بوسه زد.
چشم‌هایم را می‌بندم! چه قدر اربعین را ببینم و تا به کی حسین تنها بماند؟ کاش آقا در ظهر اربعین ظهور کند، می‌دانم که بودن با تو در بیابان بلاخیز کربلا عبور از هفت شهر عشق را طلب می‌کند و عبور از دیر خانقاه را که تو سرسپردگان رسن عشق می‌خواستی جانب‌داران که سنگینی گناه بود یارای لبیک به ندای آسمانی است.
نبود اما اگر در باور دیر باوران نمی‌گنجد که تو دل‌سپردگان را به مسلخ عشق فرستادی تا قربانی راه دوست شوند و سرپای او افکند، بیایید وجود را به شعله آواز بلبلان بیدل بزنید و راز سبز ماندن را از نسیم حنجره سبز سرخان شوریده بیاموزید و  کاروان اشک قافله عشق را تا معراج شهادت بدرقه کنید.
بشتابید تشنگان ولایت و ای سوگواران سرزمین توحید که اشک بی‌دلیل آتش فتنه‌ها را خاموش نسازد و التهاب درون را نکاهند، دوشنبه ۲۰ صفر مطابق با ۵ مهر چهلمین روز از شهادت حضرت ابا عبدالحسین ویاران باوفای آن امام همام تسلیت باد.