به گزارش خبرگزاری موج اصفهان، در راستای برقراری عدالت ارتباطی و ارتقاء ارتباطات روستایی، با بروزرسانی تجهیزات سایت BTS  روستای تجره، این سایت نیز به تکنولوژی ۳G مجهز شد و موجبات افزایش کیفیت سرویس های همراه اول در این منطقه و کاهش نقاط کور فراهم شد.

شبکه تلفن همراه چیست؟

شبکه های تلفن همراه یک نوع شبکه ارتباطی هستند که به واسطه یک سری فرآیندهای تخصصی، می‌توان از آن به صورت بی‌سیم استفاده کرد. بیایید پاسخ به سوال شبکه تلفن همراه چیست را به صورت علمی‌تر با هم بررسی کنیم. شبکه های تلفن همراه فعلی، در مناطقی به نام "سلول" توزیع شده است که هر کدام توسط حداقل یک فرستنده و گیرنده در یک مکان ثابت (معمولاً سه مکان سلولی یا ایستگاه، فرستنده، گیرنده و پایه) سرویس‌هایی را ارائه می‌دهند. این ایستگاه‌های پایه‌ای، یک پوشش شبکه‌ای را برای سلول فراهم کرده تا بتواند به واسطه آنها صدا، داده و انواع دیگری از محتوا را انتقال دهند. از طرفی این سلول‌ها معمولاً از مجموعه‌ای از فرکانس‌های متفاوت استفاده می‌کنند که منشا این فرکانس‌ها، سلول‌های همسایه می‌باشند. به کارگیری این تکنولوژی برای شبکه های تلفن همراه باعث شده تا از تداخل‌های احتمالی جلوگیری شود و در زمان استفاده از اینترنت، بتوانید امور شخصی و کاریتان را با کیفیت بهتری انجام دهید.

پس از متصل شدن سلول‌ها به یکدیگر، یک پوشش رادیویی در یک منطقه جغرافیایی به شکل گسترده ایجاد می‌شود. این امر فرستنده‌های قابل حمل متعددی (به عنوان مثال، تلفن‌های همراه، تبلت‌ها و لپ‌تاپ‌های مجهز به مودم‌های باند پهن همراه، پیجرها و غیره) را قادر می‌سازد تا با یکدیگر و با فرستنده‌های گیرنده و تلفن‌های ثابت در هر نقطه از شبکه، از طریق ایستگاه‌های پایه، ارتباط برقرار کنند.   

انواع شبکه همراه

سرعت اینترنت موبایل شما می‌تواند به میزان قابل توجهی متفاوت باشد. برخی از کشورها شبکه‌های مخابراتی پیشرفته‌تری نسبت به سایرین دارند. از طرفی، مناطق دور افتاده لزوماً کیفیت اینترنتشان به خوبی شهرهای بزرگ نیست. تلفن‌های هوشمند، نوع اینترنت در دسترس را با یک حرف لاتین، در نزدیکی نوار سیگنال آنتن به شما نمایش می‌دهد که این نام نشان دهنده قدرت و سرعت اینترنت تحت پوشش آن منطقه و انواع شبکه همراه است.

شبکه های تلفن همراه ۲G

۲G یکی از انواع شبکه همراه است که برای اولین بار در سال ۱۹۹۱ راه اندازی شد که در نهایت به سرویس‌های داده مانند SMS و MMS اجازه داد تا در اواخر دهه بر روی تلفن های همراه قابل استفاده باشند. حداکثر سرعت این نوع شبکه های تلفن همراه تنها ۵۰ کیلوبیت در ثانیه است که به دلیل نامطلوب بودن میزان سرعت، در بخش‌های بزرگی از اروپا و آمریکای شمالی، شبکه‌های ۲G اکنون خاموش شده‌ است.

شبکه های تلفن همراه G

G مخفف General Packet Radio Service (یا GPRS) است که در سال ۲۰۰۰ به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفت و نام مستعار غیر رسمی ۲.۵G را به خود اختصاص داد. این اولین شبکه اینترنت تلفن همراه "همیشه فعال" بود که داده‌ها را تا حداکثر سرعت ۱۱۴ کیلوبیت در ثانیه انتقال می‌داد. این سرعت به این معنی است که اگرچه شبکه می‌تواند از خدمات پیام رسانی فوری مانند WhatsApp پشتیبانی کند، اما به سختی سایر برنامه‌ها و سایت‌های اینترنتی را بارگیری خواهد کرد.

شبکه های تلفن همراه EDGE

حرف E نشان دهنده نرخ داده‌های پیشرفته برای شبکه GSM Evolution (یا EDGE) است. این شبکه که یکی از اولین انواع شبکه همراه به شمار می‌رود، در سال ۲۰۰۳ با ارائه سرعت هایی تقریباً سه برابر سریعتر از سایر شبکه‌های قبلی، با استقبال خوبی روبرو شد. این شبکه حداکثر سرعت ۲۱۷ کیلوبیت در ثانیه را پشتیبانی می‌کند. بنابراین حتی اگر به طور قابل توجهی سریعتر از سرعت شبکه G باشد، اما باز هم برخی از سایت‌ها از قبیل یوتوب و یاهو را به سختی بالا می‌آورد. این آخرین شبکه پر استفاده قبل از مطرح شدن ۳G بود، بنابراین اغلب به عنوان  ۲.۷۵ Gشناخته می‌شود.

شبکه های تلفن همراه ۳G

فناوری ۳G در واقع بسیار قدیمی‌تر از آن چیزی است که بسیاری از مردم تصور می‌کنند. اولین شبکه ۳G در ایالات متحده در جولای ۲۰۰۲ فعال شد. شبکه ۳G بر اساس استانداردهای خدمات جهانی مخابرات سیار (UMTS) است و اولین شبکه‌ای بود که سرعت بسیار بالایی داشت. حداکثر سرعت این شبکه تلفن همراه، ۳۸۴ کیلو بیت بر ثانیه است که برای پخش موسیقی و حتی برخی ویدیوها به صورت آنلاین مناسب می‌باشد. این فناوری بر روی گوشی اپل نیز اجرایی شد و کاربران استقبال خوبی از آن به عمل آوردند.

شبکه های تلفن همراه ۴G

شبکه های تلفن همراه ۴G ، در سال ۲۰۰۹ توسط استکهلم و اسلو راه اندازی شدند که در سال‌ها بعد، به مرور در اختیار کشورهای دیگر قرار گرفت. به عنوان مثال، در بریتانیا، استفاده این نوع شبکه همراه، در سال ۲۰۱۴ همه گیر شد، در حالی که در ایالات متحده، بسیاری از بزرگترین شهرها پیش از این، به این نوع شبکه های تلفن همراه دسترسی داشتند. اکثر این شبکه‌ها از استاندارد تکامل بلندمدت (LTE) استفاده می‌کنند. شبکه‌های وایمکس از سیستم‌های قدیمی مانند ۲Gو ۳G پشتیبانی نمی‌کنند، در حالی که با LTE سازگار است و امکان همزیستی و رومینگ آسان‌تر را فراهم می‌کند. از طرفی، LTE حداکثر سرعت بالاتری دارد و میزان کمتری از باتری موبایل را مصرف می‌کند. سرعت شبکه همراه ۴G، در بهترین حالت می‌تواند به ۱ گیگابایت در ثانیه نیز برسد.