به گزارش خبرگزاری موج فارس، محسن ایزدی کارشناس پیشگیری و مبارزه با بیماری های غیرواگیر معاونت بهداشت دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شیراز مطرح کرد: اگر دودکش یا تهویه یک مکان مسدود باشد، گاز مونو اکسید کربن منتشر شده از وسایل مذکور امکان خروج نمی یابد، در محیط ساختمان منتشر شده و سبب مسمومیت و در نهایت مرگ می شود. مرگ بر اثر گازگرفتگی را «مرگ خاموش» می نامند.

مونواکسیدکربن یک گاز بی رنگ و بی بو است که بر اثر احتراق ناقص انواع سوخت ها تولید می شود و می تواند باعث ایجاد آسیب در افراد شود. اهمیت موضوع اینجاست که این گاز به دلیل بی رنگ و بی بو بودن به سرعت می تواند علایم مسمومیت را در افراد ایجاد کند.

مسمومیت با مونواکسیدکربن می تواند طیفی وسیعی از علائم را شامل شود. بسیاری از این علائم شبیه به سرماخوردگی است و اکثر افراد فکر می کنند به دلیل سردی هوا دچار سرماخوردگی شده اند و سعی در خوابیدن می کنند. ابتلای تمام افراد خانواده به علائمی شبیه آنفولانزا، بروز این مسمومیت در افراد را نشان می دهد.

نشانه های اولیه مسمومیت با مونوکسید کربن

سردرد

ضعف جسمانی

سرگیجه و بی قراری

تهوع و استفراغ

خواب آلودگی، کسلی و خستگی

پس از گذشت دقایقی و افزایش میزان مسمومیت با مونو اکسید کربن، علایم خطرناک تر بروز می کند از جمله:

کبودی دست، دور لب ها و نوک انگشتان

تنگی نفس

بی هوشی

اقدامات پیشگیرانه

۱. کنترل مسیر و منافذ دودکش قبل از راه اندازی بخاری، بهترین راه پیشگیری  از بروز حوادث مسمومیت با مونو اکسید کربن به شمار می رود و دقت و توجه به داغ بودن دودکش نیز بهترین آزمایش سلامت دودکش است.

۲. داشتن کلاهک مخصوص (کلاهک‌ H)برای دودکش در پشت بام‌ ها برای جلوگیری از بروز خاموشی بخاری و به دنبال آن انتشار گاز مونواکسیدکربن اهمیت بالایی دارد.

۳. فراموش نکنیم استفاده از وسایل گرمایشی استاندارد در پیشگیری از این مسمومیت از اهمیت بالایی برخوردار است و بخاری های بدون دودکش به هیچ عنوان از تولید گاز مونواکسید کربن جلوگیری نمی کنند.

اقدامات مهم در صورت بروز حادثه

خونسرد باشیم.

با اورژانس ۱۱۵ تماس بگیریم.

از ایمنی صحنه مطمئن شویم.

فرد مسموم را از محیط آلوده به هوای آزاد منتقل کنیم و یا در صورت عدم امکان، درها و پنجره ها را باز کنیم.

بیمار را در حالت استراحت قرار داده و حرکت ندهیم.

یقه پیراهن، کمربند و لباس های تنگ افراد مسموم را باز کنیم.

راه هوایی بیمار را بررسی کنیم.

در صورتی که بیمار بیهوش است او را به صورت خوابیده به پهلو نگه داریم.

در صورت امکان، اکسیژن رسانی را شروع کنیم.