به گزارش خبرنگار خبرگزاری موج اصفهان، پیامبر اسلام (ص) سنت های جاهلی را از حجاز آن زمان زدود و بارقه های سعادت را به انسان ها نشان داد، بت پرستی، دختر کشی، خونریزی، فساد از مدینه و مکه مکرمه و سرتاسر شبه جزیره عربستان رخت بربست و به جای آن توحید، اخوت و صله رحم جایگزین شد.

با آمدن پیامبر(ص)، صفا و محبت جان تشنه انسان های کینه توز را فراگرفت و برادری و برابری متصرفات اسلامی سایه افکن شد، خداوند با پیامبر، رحمت واسعه خود را بر بشریت مغبون آن زمان گستراند و عشق و محبت سایه سار مردمان گردید.

بی تردید پیامبر خاتم محمد مصطفی (ص) جان تازه در کالبد خسته و رنجور بشریت آن زمان نواخت و مهربانی و عطوفت را به معنای واقعی کلمه در نهاد انسان ها پرورش داد و اینگونه شد تا کسراها و قیصرها و ستمگران هم قسم شدند تا رسالت پیامبر را به شکست بکشانند اما رسالت پرموهبت پیامبر گسترش یافت و ابوسفیان ها و ددمنشان زمانه در زباله دان تاریخ به فراموشی سپرده شدند و رسالت الهی و رحمانی پیامبر(ص) روز به روز ماندگار تر شد و با آمدنش توحید، عشق، صفا، دوستی و راستی گسترش یافت و همای سعادت در شرق و غرب عالم سایه افکن شد و غبار ظلم و فساد فرو نشست.

عمر با برکت پیامبر اسلام (ص)سراسر رحمت، مهرورزی و یگانه پرستی را به نمایش گذاشت و با رفتن او روز های غم و اسارت آل الله فرارسید، با رفتنش کینه های جاهلی در جان های فرومایگان به تکاپو افتاد و بر آن شدند تا زخم های کهنه را دوباره بازیابند.

و اینگونه سقیفه و تنهایی فاطمه(س)، صلح امام حسن(ع) و عاشورا رقم خورد و ائمه هدی یکی پس از دیگری طعم تلخ نامردمان را چشیدند و هواپرستان و ستمگران برای حکومت دوروزه دنیای دون، بهترین ابناء بشر و پاکترین آنان را به خاک و خون کشیدند تا شاید دوصباحی بیشتر حکومت کنند و به عیش و نوش بپردازند.

خراسان هشتمین ائمه هدی را در آغوش گرفت، جان خسته واماندگان با نفس های مسیحایی علی بن موسی الرضا (ع) به خروش در می آمد و او نگین خراسان و حج فقرای ایران شد.

حدیث متواتر رحمت للعالمین که فرمود: سندفن بعضعه منی بارض خراسان، لایزورها مومن الا اوجب الله له الجنه و حرم جسد النار،الکافی ج ۱۴ ص ۱۵۵۱ (( به زودی پاره تن من در خراسان دفن می شود که هیچ مومنی او را زیارت نمی کند مگر اینکه خداوند بهشت را بر او واجب ساخته و پیکرش را برآتش دوزخ حرام می سازد))، گواه این است امام رئوف ضامن آهو رضا آل الله گوهری گران بهاست که خداوند باری تعالی برای ایرانیان به ارمغان آورده است.

علی بن موسی الرضا (ع) که در ۳۵ سالگی عهده دار امامت مسلمانان شد و در ۵۵ سالگی جام زهر شهادت را نوشید و در دو جبهه دستگاه خلافت و منحرفان از خط امامت به مبارزه پرداخت و با روشنگری ها، مناظره ها، دیدار ها، سخنرانی ها، تاریکی ها و شبهه ها را به روشنی و یقین مبدل می ساخت و توانست شیعیان را در نهایت مظلومیت به سوی حقیقت هدایت کند و نابکاران و نابخردان نتوانستند از امام هشتم شیعیان پلی برای اهداف پلید خود بسازند.

امام رئوف به شرطی ولایت عهدی مامون را پذیرفت که در عزل و نصب ها و در کار حکومت مداخله نکند و پذیرفتن این شرط توسط حاکمیت فاسد آن زمان ضربه سنگینی بر پیکره بی جان حکومت وارد کرد و تمامی کاستی ها و ضعف های دستگاه خلافت بر ملا شد و اینگونه مامون دریافت چگونه در چنگ تدبیر علی بن موسی الرضا (ع) گرفتار شده است.

هنگامی که اوصاف پیامبر عظیم الشان اسلام ([ص) و علی بن موسی الرضا (ع) را بررسی می کنیم شباهت هایی از قبیل مهربانی، عطوفت، مهرورزی را به وضوح می بینیم، پیامبر و خلف صالح او امام هشتم شیعیان هم در سیرت و هم در صورت و هم در مشی و تمشیت امور بی مثل و مانند بودند، گویا خالق یکتا اینگونه مقدر ساخته است که خورشیدی در حجاز و خورشیدی در خراسان جان خسته آدمیان را جلی دهد و اینگونه بشریت از نعمت وجودی آنان بهره مند شوند.

بشر خسته و درمانده از زندگی ماشینی امروز بیش از گذشته به تعالیم الهی که از زبان رحمت للعالمین و امام رئوف بیان می شود نیازمند شده است از پرتو نور و برکات الهی این بزرگواران روح انسان ها متنور به نور الهی می شود و در سالروز وفات و شهادت این بزرگان بی همتا می توان روح و جان را با معارف آنان روشنایی داد و به همگان آموخت نور الهی در رحمت للعالمین در حجاز و امام رئوف در خراسان است.