به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری موج، ایران و آلمان از شرکای دیرین تجاری و اقتصادی بوده اند که در سالهای اخیر روابط اقتصادی آنها دچار مشکلات زیادی شده است. در شرایطی که اقتصاد ایران به دلیل تحریمهای خیانت بار و مشکلات ناشی از بیماری کرونا وضعیت مطلوبی ندارد، انتظار می رود در انتخابات آینده اتاق بازرگانی مشترک ایران و آلمان، تلاش شود کسانی به هیات رئیسه راه پیدا کنند که توانایی تغییر در روابط موجود و ارتقای سطح همکاری های بخش خصوصی دو کشور را داشته باشند. به همین جهت، انتخابات بیست و پنجم آبان ماه اتاق بازرگانی ایران و آلمان دارای اهمیت فراوانی در روابط آینده اقتصادی دو کشور است.

همانطور که در بخش قبلی این سلسله از گزارشها توضیح داده شد، رای گیری آنلاین برای هیات رئیسه اتاق بازرگانی ایران و آلمان می تواند تبدیل به بازی مبهمی شود که در نهایت، بازنده اصلی آن، اعضای ایرانی اتاق بازرگانی هستند زیرا اینطور که پیداست بازیکنان اصلی این میدان آلمانی ها هستند، اشخاصی که به عنوان تجار و صنعتگران آلمانی شناخته می شوند، ولی با کمی دقت می توان جنبه های ناشناخته بیشتری از آنها را قابل کشف دانست.

بازی‌گردان های آلمانی در سرزمین پرشیا

واقعیت آن است که تنها ۵ درصد از اعضای اتاق بازرگانی تبعه آلمان هستند و ۹۵ درصد آنها را ایرانیانی تشکیل می دهند که در صنعت، معدن و تجارت دستی بر آتش دارند.

با این وجود به نظر می رسد در صورتی که ایرانی‌های اکثریت اتاق، دست و آستین بالا نزنند، احتمال دارد نفوذ ۶ نفر آلمان‌های در هیات رئیسه که طبق اساسنامه اتاق بازرگانی مشترک ایران و آلمان باید در هیات رئیسه حضور داشته باشند، به اندازه ای باشد که بتوانند نظر خود را به اعضای ایرانی هیات مدیره تحمیل کرده و بازی یک سره بردی را برای چشم آبی ها رقم بزنند.

چرا اتاق بازرگانی ایران-آلمان برای آنها اینقدر مهم شده است؟

شاید بتوان با نگاهی به سوابق بازیگران اصلی حاضر در اردوی آلمان‌ها بتوان درک کاملتری از پاسخ این سئوال در ذهن حاضر کرد. به همین جهت مروری به سوابق یکی از اعضای اصلی اتاق بازرگانی ایران-آلمان می اندازیم که هم اکنون به همراه یار دیگر خود، بازی گردان اصلی انتخابات پیش رو از سوی آلمان‌ها قلمداد می شود: دکتر میشاییل بیچ.

یک متخصص جامعه شناسی که رژ لب و خط چشم می فروشد

دکتر میشاییل بیچ، جوانی ۳۵ ساله است که فارسی را به خوبی صحبت می کند. آنطور که در سوابق کاری او نوشته شده، بیچ یک جامعه شناس است که مطالعاتی درباره ملی گرایی در ایران دارد. آنطور که در صفحه دانشگاهی کسی که با او همکاری علمی کرده، یعنی دکتر حمیدرضا جلایی پور، چهره شناخته شده چپگرا و از سیاسیون وابسته به اصلاحطلبان نوشته شده، بیچ با جلایی پور حدود ۳ سال پیش مقاله مشترکی درباره ریشه های ملی گرایی در مجله بین المللی مطالعات اجتماعی منتشر کرده است.

نکته اینجاست که بیچ پیش از این که به عنوان نایب رئیس اتاق بازرگانی انتخاب شود، در اول ماه مارس سال ۲۰۱۶ در برلین ملاقات‌هایی را با حمید چیت چیان وزیر نیرو در حاشیه یک همایش تجاری داشته و در آنجا حتی درباره بخش کالاهای مصرفی بازار ایران سخنرانی کرده است.

بیچ در حقیقت مدیر بازرگانی شرکت صنعتی و زیبایی پارس است. شرکتی که سایت آن نشان می دهد نماینده انحصاری محصولات یور و کوزارت (Your – Cosart) ساخت کشور آلمان است و محصولات نه خیلی گرانقیمت این شرکت در ایران، در رقابت با محصولات برند فرانسوی یا اقلام پرمصرف و ارزان قیمت چینی، چندان توفیقی نداشته است.

بیچ از سال ۲۰۱۷ نایب رئیس اتاق بازرگانی ایران و آلمان بوده است. او در فیلم تبلیغاتی خود که درباره انتخابات آینده سخن گفته، با زبان فارسی روان می گوید: «اعضای اتاق در جریان هستند شرایط اتاق در ۲۰۱۷ و ۲۰۱۸ خوب نبود و شرایط ایران هم از ۲۰۱۸ بدتر شد و الان در شرایط بسیار سختی هستیم. به کمک هیات مدیره روی این موضوع کار کردیم و شرایط اتاق خیلی بهتر شد. مخصوص الان شرایط اقتصاد ایران خیلی سخت شد و دنبال آن بودیم رابطه اتاق با سفارت و دولت آلمان را بهتر کنیم و به نظرم موفق شدیم و الان روابط بسیار خوبی داریم.»

کلید واژه و لُبِ سخن او  در این فیلم کوتاه تبلیغاتی، درباره یکی از مهمترین مشکلات ایرانیان در ارتباط با آلمان صحبت می کند یعنی مشکلاتی که با سفارت آلمان در تهران دارند، مشکلاتی از جمله فرآیند صدور ویزای آلمان. آنطور که بیچ می گوید هیات رئیسه اتاق بازرگانی ایران و آلمان در خلال دوره گذشته تلاش کرده اند روابطشان با سفارت آلمان را بهتر کنند.

نکته اینجاست که چرا کاندیدای حضور در هیات مدیره یک تشکل خصوصی مانند اتاق بازرگانی مشترک بین دو کشور باید محور فعالیت تبلیغاتی خود را بهبود روابط با سفارت آلمان معرفی کند؟

پاسخ را می توان در  فیلمی دیگر و البته از نامزد دیگری از این انتخابات مهم بیان کرده است. وی در فیلم تبلیغاتی اش می گوید: «وقتی سیاست دیگر قادر به انجام دادن کاری نیست، علوم و فرهنگ می توانند پل بسازند. این پلها را باید برای موفقیت انجمن و اقتصاد گسترش داد.»

این نامزد انتخاباتی می گوید: «الان کار کردن خیلی سخت است و حتی اگر رئیس جمهور آمریکا عوض شود، تحریمها مدتی باقی خواهد ماند. الان فرصتی است که ستون مراودات آینده اقتصادی بین دو کشور ساخته شود.»

به نظر می رسد پاسخ پرسش بالا در کلمات برخی کاملا مشخص است. آلمان ها به خوبی دریافته اند ایران تحت تحریم، فرصتی گرانبهاست برای اینکه ریل گذاری اقدامات بعد از تحریم را انجام دهند تا پس از آنکه تحریم‌ها برداشته شد، بتوانند دست بالا را در مقابل رقبا در بازار ایران داشته باشند. همچنین طرف‌های آلمانی سعی کرده اند با بازی مرسوم یکی به نعل و یکی به میخ، طرف‌های ایرانی را در ایفای بدیهی ترین حقوق خود، از جمله حق حضور در آلمان از طریق صدور ویزا تحت فشار بگذارند و اشاره بیچ در فیلم تبلیغاتی اش، به همین نحوه برخورد است: طرف‌های آلمانی ما در اتاق بازرگانی در شرایط تحریم، با وجودی که عملا با آمریکا همراهی می کنند، به صنعتگران و بازرگانان ایرانی وعده می دهند مشکلات مربوط به سفارت را حل خواهند کرد!

سئوال دیگری که مطرح می شود آن است که چرا باید یک آلمانی با تخصص جامعه شناسی و مطالعات درباره ملی گرایی و ارتباطاتی که با بخش سیاسی اصلاحطلبان برقرار کرده، در تهران به فروش اقلام آرایشی مانند رژ لب و خط چشم مشغول شود؟

قبل از پاسخ به این سئوال باید در یاد داشت که بیچ به عنوان بازیگر اصلی چینش مهره ها در انتخابات آینده اتاق بازرگانی ایران و آلمان حضور یافته و به صورت دقیق و حساب شده ای تیم آلمان‌ها را ارنج می کند.

نگاه خیره دشمنان به انتخابات اتاق بازرگانی

این ادعای واهی نیست که دشمنانی مانند رژیم صهیونیستی به خوبی می دانند اگر گروه قدرتمندی که تحت نفوذ آلمان‌های اتاق بازرگانی نباشند در انتخابات آینده به هیات رئیسه اتاق راه پیدا کنند، امکان سوراخ کرده تور تحریم‌ها وجود دارد. اتفاقی که در دوره گذشته اتاق بازرگانی ایران-آلمان نیفتاد.

از این رو دشمنان ایران در آن سوی مرزهای اشغالی، با رصد دقیق فعالیت‌های اتاق بازرگانی ایران و آلمان، به دنبال تحلیل عملکرد اعضای هیات رئیسه هستند. از جمله روزنامه اورشالایم پست در گزارشی به قلم بنجامین ونتال با عنوان «بودجه تروریسم ایران را تأمین نکنید» در ۱۰ دسامبر ۲۰۱۹ می نویسد: «یک هیئت ۱۰ نفره به ریاست اتاق بازرگانی ایران و آلمان برای ارتقای تجارت با آلمان در تاریخ ۲۶ نوامبر (۲۰۱۹) به برلین سفر کرد. این هیئت با رئیس جمهور آلمان و مسئولانی از جمله مقامات وزارت خارجه آلمان که مسئول فناوری تجارت، دارایی و تحریم ها بودند نیز دیدار کرد تا امکان بهره گیری از اینستکس را فراهم کند.»

این روزنامه در ادامه می نویسد: هم اکنون آلمان به عنوان مهمترین حامی تجاری و دیپلماتیک ایران در اروپا در اتحادیه اروپا باقی مانده است. هدف از این سفر «گفتگو با شرکای مختلف در آلمان در مورد گسترش روابط تجاری» بود. رئیس این گروه تجاری در سفر یاد شده اعلام کرد «به دلیل تحریم های ایالات متحده، اوضاع اقتصادی در ایران در حال حاضر متشنج است.» وزارت خارجه آلمان از این هیئت استقبال کرد، ولی شورای مرکزی یهودیان آلمان از دولت آنگلا مرکل، صدراعظم خواست تا تجارت با ایران را متوقف کنند. مرکل و وزیر امور خارجه آلمان، هایکو ماس، درخواست جامعه یهودی را رد کرده اند.» سپس این روزنامه با برشمردن اعضایی که به این سفر رفته اند، از دکتر میشاییل بیچ و همچنین اعضای هیئت اجرایی یاد کرده و نوشته: «گروه تجار ایرانی با کلاوس ارنست، نماینده حزب چپ در بوندستاگ دیدار کرد. او رهبر پیشین اتحادیه های کارگری آلمان است که بارها به دلیل کار در تقویت تجارت با ایران مورد انتقاد قرار گرفته است.»

زیر نظر قراردادن اعضای اتاق بازرگانی ایران و آلمان توسط صهیونیستها و سایر دولتهایی که روابط دوستانه با ایران ندارند به این موارد مختومه نیست. یک روزنامه آمریکایی نیز درباره اعضای اتاق بازرگانی ایران و آلمان به عنوان «تجار موفق» اروپایی در ایران یاد می کند و می نویسد: «یکی از افراد اروپایی که گاه به گاه در تهران مستقر می شود، میشاییل بیچ است. میشاییل بیچ در کنار کار خود در اتاق صنعت و تجارت آلمان و ایران، یک تجارت موفق در تهران تأسیس کرد. همچنین میتوان از مانوئل فردوس، ایرانی دوتابعیتی و بنیانگذار و مدیرعامل گروه ماموت، نام برد که «فولکس» از طریق او وارد خاورمیانه شده است.» این رسانه در انتهای گزارش خود نتیجه می گیرد: «ایران نه تنها هر روز جذابیت های جدید، بلکه فرصت های جدیدی را نیز ارائه می دهد. »

بازگشت مهندس پیر به سرزمین پارس

به جز بیچ، یک چهره آلمانی دیگر نیز پس از مدتها که در ایران اقامت نداشت، چندی پیش برای نقش آفرینی موثر در آوردگاه انتخابات اتاق بازرگانی ایران و آلمان به تهران آمده است. او یک مهندس ۶۷ ساله اهل برلین به نام روبرت ریگلر است که گفته می شود ارتباطات خیلی خوبی در سفارت آلمان در تهران و همینطور در شرکتهای صنعتی فعال چینی در ایران دارد.

این مهندس سالمند با وجودی که گفته بود چندان تمایلی برای بازگشت به تهران در دوره تحریم‌ها ندارد، بار دیگر در بحبوحه بحران کرونا، به ایران بازگشت تا در روزهای حساس آبان ماه، نقش خود را ایفا کند.

ریگلر که مدیرعامل شرکت لوکوبیت یک شرکت فعال در عرصه راه و جاده سازی است که در ایران نمایندگی انحصاری آن را شرکت رعدان نیرو زاگرس بر عهده دارد هم اکنون به صورت فعال در تهران حضور داشته و روزی نیست که ضمن رصد تحرکات اعضای اتاق بازرگانی ایران و آلمان با گروهی از رای دهندگان گفتگو نداشته باشد.

در بخش‌های بعدی این گزارش به لایه های پنهان دیگری از انتخابات پیش رو اتاق بازرگانی ایران و آلمان در بیست و پنجم آبانماه خواهیم پرداخت.