، آژانس بین‌المللی انرژی به‌تازگی در گزارشی به این نکته اشاره کرده که رقم روزانه تولید نفت ایران در ماه آوریل سال جاری میلادی به عدد 3 میلیون و 300 هزار بشکه رسیده است؛ عددی که در مقایسه با ماه قبل از خود، افزایش 50 هزار بشکه‌ای را نشان می‌دهد و از افزایش قابل‌توجه صادرات نفت ایران نیز حکایت دارد.

به گواه آمارهای رسمی، تولید و صادرات نفت ایران به بالاترین رقم در قیاس با دوره قبل از خروج یک‌جانبه دولت آمریکا از توافق برجام در سال 2018 میلادی رسیده است. معادله‌ای که روندی تدریجی و پله‌پله را در ماه‌های اخیر طی کرده و البته حامل پیام‌ها و معانی قابل‌توجهی است. در این رابطه، به‌طور خاص می توان به 3 نکته مهم و محوری اشاره کرد.

اولا، افزایش تولید و صادرات نفت ایران نشان می‌دهد تا چه اندازه نظام تحریم‌های ظالمانه و یکجانبه قدرت‌های غربی و به‌طور خاص دولت آمریکا علیه کشورمان سُست و بی‌پایه است. در حقیقت، تکیه ایران به ظرفیت‌های داخلی و تلاش برای یافتن بازارهای جدید صادراتی و دل نبستن به وعده‌های توخالی قدرت‌های غربی، سبب شده شاهد ظهور فرصت‌های تازه در صنعت نفت و گاز و به‌طور خاص در عرصه صادرات این محصولات باشیم؛ معادله‌ای که در نوع خود زنگ‌های هشدار را برای قدرت‌های غربی به صدا درآورده است.

دوم اینکه اوج‌گیری روند تولید و صادرات نفت ایران در نوع خود پالس‌های معناداری را از افول هژمونی جهانی ادعایی قدرت‌های غربی نیز مخابره می‌کند. به بیان ساده‌تر، در جهان کنونی که در آن شاهد اوج‌گیری قابل‌توجه منازعات و درگیری‌های ژئوپلتیک و ایدئولوژیک هستیم، ایران توانسته به خوبی فرصت‌ها را شناسایی کند و از آن‌ها در راستای اهداف و منافع خود بهره بگیرد.

توجه داشته باشید که افزایش صادرات نفت ایران به دیگر کشورها تا حد زیادی در فضای بی‌توجهی و عدم‌رغبت آن‌ها به تبعیت از نظام تحریم‌های یکجانبه غرب علیه کشورمان محقق شده است؛ موضوعی که نشان می‌دهد ایده هژمونی جهان غرب به‌شدت پوسیده شده و صرفا یک ظاهرِ زیبا دارد.

و در نهایت، سوم اینکه افزایش تولید و صادرات نفت ایران در نوع خود موید این واقعیت نیز است که دل بستن به توافقاتی مانند برجام برای ایجاد گشایش در حوزه مراودات اقتصادی خارجی کشورمان، ایده چندان درستی نیست و نباید تمامی چشم‌اندازهای آتی کشور را صرفا به یک توافق گره زد.

در این رابطه، در بهترین حالت، برجام را صرفا بابد به مثابه یک فرصت و نه بیشتر ارزیابی کرد؛ موضوعی که در دوره حضور دولت سیزدهم در قدرت به عینه موردتوجه بوده و اساسا دیپلماسی اقتصادی کشورمان نیز در این دوره کشف ظرفیت‌های تازه و مغفول را موردتوجه و تمرکز داشته است.