، عیسی بزرگ‌زاده در اجلاس شورای جهانی آب که در کشور اندونزی برگزار شد، گفت: اجلاس شورای جهانی آب، هر سه سال یک‌بار و با مشارکت یکی از کشورهای عضو به گونه‌ای برگزار می‌شود که بخش حاکمیت آب در کشورهای مختلف در کنار سایر بخش‌ها از جمله نهادهای جهانی مانند فائو، یونیسف، یونپ، بانک جهانی، بانک توسعه اسلامی و نیز کارشناسان مستقل از شرکت‌ها، سازمان‌های مردم نهاد و دانشگاه‌های مختلف در آن مشارکت دارند.

وی در ادامه گستردگی موضوعی را از جمله ویژگی‌های این اجلاس جهانی عنوان کرد و افزود: از لحاظ جغرافیایی و موضوعی این اجلاس دارای گستردگی است؛ همچنین در این نشست جهانی به موضوعاتی چون مدیریت خشکسالی و سیلاب، مسائل اجتماعی، نحوه تامین مالی، رویکردهای اجتماعی و غیره پرداخته می‌شود.

سخنگوی صنعت آب کشور تاکید کرد: شاید بتوان گفت که شورای جهانی آب، جهانی‌ترین نشست آب از نظر تعداد مشارکت کننده، نحوه مشارکت و نیز موضوعاتی که در آن مطرح می‌شود به شمار می‌رود؛ در این نشست اقدامات سازه‌ای از توجه کمتری برخوردارند و بیشترین تمرکز نشست‌ها و گفت‌وگوها در خصوص ایده‌های سازوکاری و غیرسازه‌ای است که شامل مدیریت سیلاب، خشکسالی و تغییر اقلیم، مدیریت مصرف و تقاضا، مدیریت تامین مالی، مدیریت پروژه، مدیریت ریسک، کمیت و کیفیت آب، مسائل اقتصادی و تعرفه‌ها، مسائل فرهنگی، اجتماعی و زیست بومی می‌شود.

به گفته بزرگ‌زاده، در این نشست به نقش زنان، کودکان، مشارکت مردمی، نقش سامانه‌های هشدار سیل، همراهی و کمک‌های حاکمیت و دولت‌ها تاکید شده است.

وی یادآور شد: به اعتقاد من مهمترین بُعد این اجلاس بُعد گفتمان‌سازی آن است. گفتمان‌سازی اتفاقی است که در روزهایی که شورای جهانی آب برگزار می‌شود، مد نظر قرار می‌گیرد، به طوری‌که روایت‌های متفاوت و متناقض از یک موضوع اجازه رقابت با یکدیگر را پیدا می‎کنند. در ایران نیز بیش از پیش به پیشبرد این مهم احتیاج داریم و باید اصل گفتمان در آب را بپذیریم و گسترش دهیم.

سخنگوی صنعت آب کشور با اشاره به مورد بحث قرار گرفتن ایده «آب خالص- صفر» در این اجلاس گفت: این امر به نوعی از کربن خالص- صفر الهام گرفته و موضوع نسبتاً نوپدیدی است که جای کار فراوانی دارد به طوری که می‌شود با این روش، ایده‌هایی در ساماندهی تامین آب شهرها به ویژه کلان شهرها مطرح کرد.

بزرگ زاده با بیان اینکه ایده آب خالص- صفر بر چند نکته تمرکز دارد، اضافه کرد: بر این اساس هر مصرف کننده یا استفاده کننده آب به منبع آبی که مصرف می کند مدیون می‌شود و مسوولیت جبران آب مصرفی خود را می‌پذیرد. جامعه، قانون و عرف نیز می پذیرد و وظیفه احیا و برگرداندن منبع آبی مورد استفاده به شرایط اولیه یعنی دقیقاً در حدی که مصرف‌شده است به عهده مصرف کننده یا استفاده کننده است. با این تعریف مشخص می شود که این ایده جای کار فراوانی داشته و توان تعریف پروژه‌ها و طرح‌های جدید را براساس معیارهای نو دارد.