به گزارش خبرنگار بین الملل خبرگزاری موج، هفته‌نامه آمریکایی ویک در شماره جدید خود نوشت: بسیاری از ناظران معتقدند «ترزا می»، نخست‌وزیر کنونی بریتانیا نمی‌تواند تا انتخابات آینده همچنان رهبری حزب محافظه‌کار را در اختیار داشته باشد. کابینه ترزا می با چالش‌های عدیده‌ای روبه‌رو است، از یک‌سو مذاکرات برگزیت بدون پیشرفت محسوسی به عرصه تقابل بروکسل و لندن مبدل شده و از سوی دیگر عدم پیشرفت در مذاکرات انتقادات را در داخل کشور نیز از کابینه مِی افزایش داده است.

همچنین در پی شکست حزب محافظه‌کار در انتخابات زودهنگام امسال دامنه انتقادات و اختلافات به درون کابینه محافظه‌کار نیز کشیده شد. «فیلیپ هاموند»، وزیر خزانه‌داری بریتانیا معتقد است تغییر جهت افکار عمومی نشانه آن است که مردم خواهان «برگزیت سخت» نیستند و می‌توان با اتحادیه اروپا در زمینه‌های دیگری مانند بازار مشترک و ... به همکاری ادامه داد. در مقابل هاموند، «بوریس جانسون»، وزیر خارجه که رهبر کمپین خروج از اتحادیه نیز بود بر شدت عمل بیشتر در خصوص برگزیت پافشاری می‌کند.

در پی اوج‌گیری دوقطبی میان می و جانسون درون حزب محافظه‌کار، اعضای حزب به مِی پیشنهاد کردند که به کار جانسون در دولت خاتمه دهد. اما این‌همه ماجرا نبود، چندی بعد وقتی ترزا مِی در تلاش برای اعاده اقتدار خود در کنفرانس سالانه حزب در حال سخنرانی بود دریافت که برخی از اعضای بلندپایه حزب و حتی گروهی از نمایندگان محافظه‌کار مجلس عوام به حمایت از جانسون روی آورده‌اند. نمایش ناامیدکننده ترزا مِی در این سخنرانی و حواشی به وجود آمده در آن نیز بر تقویت شایعات درباره کنار رفتن ترزا مِی‌ افزود.

نخست‌وزیر درنهایت مجبور شد برای رهایی از وضع موجود اعلام کند که ممکن است در موسم ترمیم کابینه، جانسون را کنار بگذارد و فرد شایسته‌تری را به‌جای او انتخاب کند. او همچنین گفت باوجوداینکه اگر خروج بریتانیا از اتحادیه به تأخیر بیفتد، تسلط دیوان دادگستری اروپا بر بریتانیا همچنان ادامه خواهد یافت، اما این وضع به هرگونه «توافق بد» با اروپایی‌ها ترجیح دارد.

اگرچه هنوز تعداد ناراضیان از مِی در میان توری‌ها چندان زیاد نشده، اما مشخص نیست در بلندمدت وضعیت بدین منوال باقی بماند. اکنون برخی از طرفداران افراطی برگزیت معتقدند ترزا مِی را باید تا پایان فرایند خروج بریتانیا از اتحادیه تحمل کرد. از سوی دیگر برخی نیز وی را یک نخست‌وزیر در حال شکست می‌دانند و شرایط او را با «جان میجر» و «گردون براون» در سال‌های ۱۹۹۷ و ۲۰۱۰ مقایسه می‌کنند که باوجود در اختیار داشتن کابینه، در انتخابات پارلمانی سال‌های یادشده شکست‌های فاحشی را تجربه کردند.

از سوی دیگر توری‌ها اکنون حزب کارگر را نیز بافاصله کمی پشت سر خود می‌بینند و درصورتی‌که بیش از این در کارها و برنامه‌های کابینه اختلال و بن‌بست به وجود بیاید احتمال دارد احزاب مختلف بر برگزاری انتخابات مجدد توافق کنند. که در این صورت جرمی کوربین و اپوزیسیون می‌توانند به ادامه مسیری که در سال ۲۰۱۷ پیمودند بپردازند و حزب کارگر برای اولین بار پس از سال ۲۰۱۰ مسئول تشکیل حکومت شود. به نظر می‌رسد سپهر سیاسی بریتانیا و بحران‌هایی حزب حاکم نشان از آن دارد که توری‌ها یک باخت به حزب کارگر بدهکارند.