، رژیم اشغالگر قدس به تازگی در جنایتی مذبوحانه و تروریستی، اسماعیل هنیه رئیس دفتر سیاسی جنبش حماس را در تهران به شهادت رسانده است. رویدادی که با بازتاب‌های گسترده منطقه ای و بین المللی همراه شده و تحلیل و تفسیرهای مختلفی با محوریت آن ارائه می شود. تقریبا اغلب بازیگران مهم منطقه ای و فرامنطقه ای، این رویداد تروریستی را محکوم کرده اند. واقعه ای که خود جلوه‌ای دیگر از تمسک صهیونیست ها به تروریسم دولتی است. با این همه، در تحلیل واقعه شهادت اسماعیل هنیه در کشورمان توجه به ۳ نکته ضروری به نظر می رسد.

بیشتر بخوانید:

ایران سه روز عزای عمومی اعلام کرد

اسماعیل هنیه به شهادت رسید

اسماعیل هنیه که بود؟

اولا، صهیونیست ها در شرایطی دست به ترور شهید اسماعیل هنیه زدند که او برای شرکت در یک مراسم رسمی و با پاسپورت دیپلماتیک وارد کشورمان شده بود. هنیه روز قبل از ترور، در مراسم تحلیف رئیس جمهور جدید کشورمان مسعود پزشکیان شرکت کرده بود. از این رو، ترور وی در تهران اقدامی بود که با محکومیت جدی قوانین و مقررات بین المللی همراه است و البته که بر پایه اصول حقوق بین‌الملل، حق پاسخ برای ایران نیز کاملا محفوظ است. صهیونیست ها در محدوده قلمرو کشورمان دست به اقدامی تروریستی زده اند و باید تاوان این حرکت خود را به نحوی مناسب پس بدهند.

دوم اینکه به نظر می رسد ترور اسماعیل هنیه را به نوعی باید در راستای تلاش های رژیم اشغالگر قدس جهت احیای توان بازدارندگی خود در سطح منطقه نیز ارزیابی کرد. پس از عملیات وعده صادق ایران علیه اراضی اشغالی، این بازدارندگی تا حد زیادی به ضرر صهیونیست ها تغییر کرده بود. از این رو، این رژیم بر آن بوده تا با این حرکت، خودی نشان دهد و معادلات در حوزه بازدارندگی را به نفع خود تغییر دهد. این در حالی است که روند تحولات میدانی حاکی از این است که کاملا محتمل است وضعیت برای صهیونیست ها وخیم تر شود. تردیدی نیست که ایران به این جنایت، یک پاسخ سخت خواهد داد و این پاسخ می تواند سطح چالش و بحران ها علیه رژیم اشغالگر قدس را به نحو قابل توجهی افزایش دهد.

و در نهایت سوم اینکه باید توجه داشته باشیم که دست های صهیونیست ها پس از گذشت بیش از ۱۰ ماه حضور در میدان های جنگ غزه، به شدت خالی است. از این رو، این رژیم هیچ راهی الا ترور رهبران مقاومت را پیش روی خود نمی بیند. اگر از این منظر نیز به ماجرا نگاه کنیم، اشغالگران اسرائیلی با ترور رهبران مقاومت به نوعی سعی دارند تا این پیام را به جهان برسانند که هنوز قدرت دارند. این در حالی است که انجام اقدامات اینچنینی، صرفا جریان مقاومت در منطقه را در برخوردهای سخت تر با رژیم صهیونیستی و متحدان بین المللی آن مصمم‌تر خواهد کرد.

تجربه نیز نشان داده که در بحبوحه موراد اینچنینی، بازنده نهایی خودِ صهیونیست ها هستند و راهی جز عقب‌نشینی و پذیرش شکست را ندارند. از این رو، به نظر می رسد که رژیم اشغالگر قدس، روزها و ساعات سختی را پیش رو داشته باشد.