، مدت زمان زیادی تا تاریخ یکم بهمن ماه(۲۰ ژانویه) و آغاز به کار دونالد ترامپ رئیس جمهور جدید آمریکا در کاخ سفید باقی نمانده است. در این راستا، او در طی روزهای اخیر به نحو گسترده ای سعی در چینش اعضای کابینه خود در حوزه های مختلف داشته است. در این میان، یکی از نکاتی که به عینه در مورد انتخاب اعضای دولت جدید آمریکا قابل مشاهده است، این مساله است که ترامپ تا حد زیادی به طیف نزدیکان و افراد متحد و دوست خود کرسی های قدرت را می دهد و در این رابطه، صدای بسیاری از منتقدان و حتی چهره های متنفذ حزب جمهوریخواه آمریکا را هم درآورده است.

با این همه، به تازگی دو اقدام وی سبب شده تا جنجال های زیادی در آمریکا به راه بیفتد. از یک سو، ترامپ، چارلز کوشنر پدر جرارد کوشنر داماد خود را به عنوان سفیر آمریکا در فرانسه انتخاب کرده است. وی تجربه دیپلماتیک چندانی ندارد. از سوی دیگر، مسعد بولوس پدر داماد دیگر ترامپ نیز از سوی وی به عنوان مشاور رئیس جمهور آمریکا در امور غرب آسیا و کشورهای عربی انتخاب شده است.

انتخاب هایی از این قبیل در شرایطی اتفاق می افتند که بسیاری از چهره هایی که سابقا با ترامپ کار می کردند و او را قبول داشتند، از وی فاصله گرفته اند و جمعی تندرو دور و برِ رئیس جمهور منتخب آمریکا را فراگرفته‌اند. موضوعی که حتی رسانه های آمریکایی نیز به آن اشاره داشته اند. با این همه، این رویکرد ترامپ در انتخاب اعضای دولتش و البته سِمت های کلیدی در قالب آن، ۲ پیام مهم را به ذهن متبادر می کند.

اول اینکه آمریکا و نظام حکمرانی این کشور همواره بر آن بوده اند تا خود را به مثابه نقطه اوج شایسته سالاری و بها دادن به نخبگان در امر حکمرانی تلقی و معرفی کند.

این در حالی است که اقداماتی نظیر آنچه ترامپ در انتصابات خود انجام می دهد و یا اقدامی که اخیرا بایدن در روزهای پایانی حضورش در قدرت انجام داد و پسرش هانتر بایدن را با فرمان عفو ریاست جمهوری آمریکا از پیگرد نظام قضایی آمریکا دور کرد، همه و همه نشان می دهند که تا چه اندازه سیاستمداران و دولتمردان آمریکایی نسبت به شعارهایی که خود را حامی آن ها معرفی می کنند، بی اعتنا هستند و در عمل آن ها را پوچ می انگارند.

نکته دوم اینکه به نظر می رسد انتصابات خانوادگی و فامیلی از سوی دونالد ترامپ در کرسی های مختلف قدرت در آمریکا سبب خواهد شد تا سطح تنش ها و تضادهای اجتماعی و سیاسی در این کشور نیز بار دیگر به نحو قابل توجهی اوج بگیرند. موضوعی که می تواند تبعات به شدت منفی و مخربی را برای این کشور به دنبال داشته باشد و یکی از جلوه های عینی افول موقعیت هژمونیک این کشور در محیط بین المللی باشد.