، به تازگی و در پیِ سقوط نظام سیاسی سابق سوریه به ریاست جمهوری بشار اسد، شاهد تشکیل دولت انتقالی به ریاست یکی از عناصر گروه تروریستی تحریر الشام بوده ایم. در این راستا، دیدگاه های مختلفی در مورد سناریوهای آتی مطرح با محوریت تحولات سوریه ارائه می شود. اینکه در آینده این کشور چه نوع نظام سیاسی خواهد داشت و آیا تندروهای تروریست اجازه و فضای لازم برای حضور طیف‌ها و جریان های فکری و سیاسی مختلف در قدرت را فراهم می کنند یا خیر؟

با این همه، آنچه که اکنون کاملا واضح و آشکار است این مساله می باشد که سوریه وارد دوره‌ای از ناامنی شده و تجربیات ماه های گذشته حضور تروریست های تحریر الشام در قدرت در استان ادلب نیز نشان داده که آنها صرفا بر سرکوب و اقتدارگرایی تکیه دارند. از این رو، اینکه تصور کنیم در کشور سوریه می خواهند مدلی متفاوت از آنچه در ماه های گذشته به نمایش گذاشته اند را نشان دهند، چندان منطقی به نظر نمی رسد. همین حالا شهرهای مختلفی سوریه درگیر ناامنی هستند و گزارشهای مختلفی از درگیری گروه های مختلف در خاک این کشور با هدف سهم خواهی از قدرت به گوش می رسد.

درست در همین نقطه است که برخی بر این باورند که سرخوشی حامیان خارجی تروریست ها به ویژه کشور ترکیه خیلی زود به نقطه پایان خود خواهد رسید. آنکارا در بحبوحه تحولات مدت اخیر سوریه که به سقوط نظام سیاسی سوریه ختم شد، کمک های قابل توجهی را به تروریست های تحریر الشام انجام داد و در این رابطه گزارش های مختلفی از حمایت توپخانه ای و اطلاعاتی و پهپادی ترکیه از تحرکات گروه های تروریستی منتشر می شد. البته که شخص رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه نیز به صراحت حمایت خود را از تحریر الشام اعلام کرد و ابراز امیدورای کرد که آن ها تا دمشق بدون هرگونه مشکلی پیشروی کنند.

حال در مضعیت کنونی که موجی از عدم قطعیت و ناامنی بر سوریه حاکم شده، حاکمان آنکارا با ۲ واقعیت مهم و معنادار رو به رو شده اند.

اول اینکه ترکیه مرزهای زمینی گسترده ای را با سوریه دارد و هیچ بعید نیست که ناامنی و تنش ها در سوریه به ترکیه سرازیر شود و سیلی از بحران های امینیت را در این کشور ایحاد کند. سناریویی که حتی شمار قابل توجهی از تحلیلگران ترکیه ای نیز به آن اشاره داشته و نسبت به آن هشدار داده اند.

نکته دوم اینکه ترکیه تنها بازیگر در میدان سوریه نیست و البته که دیگر بازیگران نیز در غرب آسیا در صحنه سوریه از قدرت کنشگری برخوردارند. این گزاره در شرایطی مطرح می شود که بدانیم ترکیه به روند گفتگوهای آستانه و تعهداتش به روسیه و ایران در رابطه با گرووه های تروریست مورد حمایت خود در سوریه خیانت کرد.

حال در صحنه میدانی سوریه، آنکارا بدون تردید با تبعات منفی این رویکرد خود رو به رو خواهد شد و البته که در موقعیت گلایه نیز نیست. موضوعی که از چشم اندازی کلان با پالس های منفی معناداری برای حاکمان ترکیه همراه است.