به گزارش خبرگزاری موج، حسین امیرعبداللهیان دستیار ویژه رئیس مجلس در امور بین الملل در مصاحبه با شبکه المنار به موضوعات مختلف منطقه و جهان پرداخت.

متن کامل این مصاحبه به شرح زیر است:

مهمترین پیامد های نتایج کنفرانس بین المللی حمایت از انتفاضه فلسطین چه بود؟

ششمین کنفرانس بین المللی حمایت از انتفاضه فلسطین، با این هدف مهم برگزار شد که اتفاقات و شرایط منطقه بایستی تبدیل بشود به موضوع اصلی جهان اسلام؛ یعنی تمرکز بر موضوع قدس، فلسطین و منطقه باید از درگیری های طائفه ای، درگیری های مذهبی و جنگ های تروریستی فاصله بگیرد و جهان اسلام از آسیب هایی که از این بابت میبیند دور بشود.

ششمین اجلاس بین المللی حمایت از انتفاضه فلسطین، این شروع خوب را برای اینکه نگاه ها بار دیگر متوجه قدس شریف بشود، را فراهم کرد.

ما معتقدیم اولین پیامد این اجلاس این خواهد بود که در صورت اجرای توافقات اجلاس منطقه ای امن تر خواهیم داشت. کشور های منطقه امن تر خواهند بود. هرچه رژیم صهیونیستی و اسرائیل بیشتر در منطقه متوقف بشود و قدرت حرکت و تلاش نداشته باشد، منطقه امن تر خواهد بود. چرا که اولا تحرکات رژیم صهیونیستی به عنوان بارزترین نمونه تروریسم دولتی نامشروع، روی دیگر سکه ی تروریسم تکفیری است که عراق، سوریه، لبنان، یمن و بسیاری از کشورهای منطقه تا شمال آفریقا در لیبی را شامل شده است.

ثانیا اسرائیلی ها تصور میکنند با توجه به تحولات در آمریکا شرایط جدیدی برای حمایت بیشتر از آنها فراهم شده است. درحالیکه ما متعقد هستیم حمایت از صهیونیست ها در دوران روسای جمهور مختلف از جمله در دوره اوباما و احتمالا در دوره ترامپ هیچ تغییری نخواهد کرد و آمریکا همیشه با تمام وجود از اسرائیل نامشروع حمایت کرده است. توافقات خوبی در این اجلاس به عمل آمد که در ادامه ی گفتگو در مورد آن صحبت میکنیم.

روزنامه های رژیم صهیونیستی نگرانی مسوولین خودرا نسبت به کنفرانس دفاع از انتفاضه فلسطین بیان می کردند، چرا این رژیم نسبت به اجلاس نگران بود؟

اولا این کنفرانس با سخنان قوی امام خامنه ای شروع شد و پیام خیلی محکمی داشت، برای مقاومت به عنوان تنها راهکار آزاد سازی کامل سرزمین تاریخی فلسطین.

ثانیا در این اجلاس همه گروه های فلسطینی، سیاسی، جهادی و فصائل مقاومت از حماس تا جهاد اسلامی تا سایر گروه هایی که در عرصه مقاومت فعالیت میکنند حضور پیدا کردند و به نقشه راه و توافقات بزرگی برای کمک به آزاد سازی قدس و برای کمک به مردم فلسطین و برای مقابله با تجاوزات رژیم صهیونیستی رسیدند.

فکر میکنم ماه های آینده آثار مثبت اجلاس بین المللی فلسطین را در مصالحه فلسطین خواهیم دید.

یعنی بزودی یک مصالحه فلسطینی فلسطینی بدور از اختلافات موجود خواهیم دید؟

آنچه که مهم هست این است که این کنفرانس تلاش کرد بار دیگر این توجه را به همه گروه های فلسطین و حامیان فلسطین بدهد؛ حامیان فلسطینی که از NGO های متنوع از آمریکا و اروپا و همه ی کشورهای منطقه که در تهران تجمع کردند و گفتگو های خیلی مهم و توافقات خوبی را داشتند. تمرکز بر اینکه مقاومت تنها راه آزاد سازی فلسطین هست و فراموش نکنیم این جمله امام خامنه ای را که تاکید فرمودند به شرط مقاومت و وحدت، در 25 سال آینده چیزی به نام اسرائیل وجود نخواهد داشت.

لذا تمرکز و پیام مقاومت مهمترین عنصری بود که در این رابطه مطرح شد و اینکه گفتگوهای سازش، هیچ جایی برای حل سیاسی آینده فلسطین نخواهد داشت و ما به چیزی کمتر از فلسطین از نهر الی البحر قائل نیستیم.

چرا بعضی کشورهای عربی وغربی، ایران را به دخالت در مساله فلسطین متهم می کنند؟

حقیقت این هست که ایده تشکیل دو دولت کمکی به حل مشکل فلسطین نخواهد کرد. ما در عرصه سیاسی معتقد هستیم که راه حل سیاسی برای حل بحران و مشکل در فلسطین برگزاری رفراندوم هست. رفراندوم بین ساکنان تاریخی فلسطین اعم از یهودی، مسیحی و مسلمان، و هرآنچه را که مردم فلسطین و ساکنان سرزمین تاریخی فلسطین تصمیم بگیرند، آن تصمیم مورد احترام ما و مورد احترام همه طرف ها باید باشد.

راه حل دو دولت یک راه حل واقع بینانه به حساب نمیاد. چرا که رژیم صهیونیستی هیچگونه مشروعیتی در سرزمین فلسطین ندارد و این راه حل فقط بر روی کاغذ خواهد ماند و گفتگوهای سازش هم هیچگاه در این سالها نتوانسته است نشان دهد که کارآمدست و می تواند کمکی بکند به نزدیکی طرف های مختلف فلسطینی.

این اجلاس یک پیام مهم داشت؛ اینکه ما به عنوان جمهوری اسلامی ایران و بسیاری از طرفداران و حامیان فلسطین اعتقاد داریم که میزان حمایت ما و میزان نزدیکی ما به گروه های فلسطینی بستگی دارد به میزان مقاومت گروه های فلسطینی در مقابله ی با رژیم صهیونیستی؛ رژیم صهیونیستی ای که امنیت منطقه را به تهدید و چالش کشیده و رژیم صهیونستی ای که با تجاوزات خودش هر روز تلاش میکند یک بحران آفرینی جدید بکند.

آمریکا هم به دنبال حل سیاسی مسئله فلسطین است و بدنبال حقوق مردم فلسطین نیست. اگر بود برخی مقامات در دولت ترامپ سخن از انتقال سفارت آمریکا به قدس نمی گفتند. اگر بود برخی از متحدین عرب آمریکا، برای برقراری رابطه با رژیم صهیونستی از همدیگر سبقت نمی گرفتند.

برنامه حمایت ایران از فلسطین با توجه به پیامهای دولت جدید امریکا برای رژیم صهیونیستی چه خواهد بود؟

ما برای حمایت از مسئله فلسطین از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی ایران هزینه های زیادی را متحمل شدیم و از فشار های آمریکا در این مسیر هیچ خوفی نداریم.

شما میدانید که اگر جمهوری اسلامی ایران دست از حمایت از فلسطین برمیداشت در موضوع مذاکرات هسته ای در کمتر از چند دقیقه یک توافق هسته ای که به شدت هم اجرا بشه به مرحله عمل میرسید.

در واقع بسیاری از هزینه ها، تحریم ها و فشار هایی که متحمل جمهوری اسلامی ایران هست، به خاطر حمایتش از قدس شریف به عنوان قبله اول مسلمین و مقابله با رژیم صهیونیستی به عنوان یک رژیم آتش افروز و نا امن کننده منطقه هست.

اسرائیلی ها سخنان تهدید آمیز زیاد میگویند اما جرئت مقابله با جمهوری اسلامی ایران را ندارند. نه تنها جرئت مقابله با جمهوری اسلامی ایران را ندارند، حتی در موضوع فلسطین هم رژیم صهیونیستی در یک دهه گذشته نشان داد که علیرغم وارد کردن و تحمیل کردن جنگ های متعدد 22 روزه 8 روزه و 51 روزه به غزه، نتوانستند موضوع غزه را خاتمه بدهند و هربار درخواست آتش بس کردند و هر بار هم با یک وضع آشفته ای مجبور شدند از مواضع جنگ طلبانه خودشان عقب نشینی کنند.

این نشان دهنده آن است که اسرائیل علیرغم هیاهوهای رسانه ای از درون تهی است و با مشکلات و چالش های جدی مواجه است؛ نه تنها جرئت مقابله با ایران را ندارند که حتی در یک منطقه کوچک به نام غزه هم قادر به مقابله نیستند.

فقط به عنوان یک شاهد مثال میخواهم بگویم که در تحولات منطقه در شرایطی که سوریه در اوج بحران قرار داشت و تروریست ها پایتخت سوریه، دمشق، را به محاصره درآورده بودند و هرآن تصور این ممکن بود که دمشق سقوط بکند، اسرائیلی ها فکر کردند که به دلیل شرایط در مصر و به دلیل اوضاع در عراق و سوریه، اگر در این مقطع به غزه حمله بکنند میتوانند موضوع غزه را برای همیشه خاتمه بدهند.

اما نتیجه حمله اسرائیل به غزه در آن شرایط خاص منطقه ای این شد که نه تنها مقاومت قوی تر هست و نه تنها مقاومت از درون سلاح بیشتری در اختیار دارد، بلکه اگر در حملات قبلی اسرائیل به غزه، وقتی اسرائیلی ها درخواست آتش بس میکردند و آتش بس برقرار میشد، آخرین شلیک ها از طرف اسرائیل به سمت غزه انجام میشد؛ اما در آخرین تجاوز اسرائیل به غزه در بحرانی ترین شرایط منطقه که اسرائیل فکر میکرد نه سوریه قادر به کمک به غزه هست، نه ایران، نه لبنان و نه هچ کشور دیگر، آنچنان شرایطی پیش آمد که نه تنها اسرائیلی ها مجبور شدند درخواست آتش بس بکنند بلکه برای اولین بار آخرین شلیک موشک توسط گروه های مقاومت از غزه به سمت تل آویو پرتاب شد.

در حال حاضر اولویت ایران مقابه با تروریسم است یا صهیونیسم؟

شما به نکته خوبی اشاره کردید. اینکه تروریسم دو روی یک سکه است. یک روی آن تروریسم اسرائیل نامشروع به عنوان یک تروریسم دولتی، و یک روی آن تروریسم تکفیری در منطقه ی ما.

اولا بین تل آویو و تروریسم ارتباط وجود دارد. اگر ارتباط وجود نداشت در تمام این سال هایی که منطقه درگیر بحران تروریستی است شما شاهد هستید که هیچ یک از گروه های تروریستی نه القاعده، نه داعش و نه جبهه النصره در هیچ کجای منطقه و دنیا منافع رژیم صهیونیستی را تهدید نکردند وهیچ عملیاتی علیه صهیونیست ها انجام ندادند؛ بلکه فراتر از آن در بلندی های جولان و در منطقه قنیطریه سوریه، تروریست های جبهه النصره با اسرائیلی ها پیمان همکاری امنیتی در عمل منعقد کردند. طوریکه در استراتژی سال 2017 اسرائیل، اعلام میکنند که ما از وضعیت فعلی سوریه رضایت داریم؛ چراکه در مناطق جولان، جبهه النصره امنیت مرزهای ما را تامین کرده و ما هم رهبران جبهه النصره را در خاک اسرائیل مداوا میکنیم. اسرائیلی ها علنا در استراتژی سال 2017 از همکاری با تروریست ها سخن میگویند.

من زمانی اعلام کردم که اگر داعش راست میگوید، آن زمانی که موصل سقوط کرد، و داعش اعلام کرد که ما برای کمک به اهل سنت عراق وارد شدیم و چنین بیانیه ای را صادر کردند آن زمان من معاون وزیر خارجه در ایران بودم و اعلام کردم که اگر داعش برای نجات اهل سنت در عراق دست به چنین اقدامی زده است لطفا به کمک برادران مسلمان اهل سنت ما در غزه و فلسطین بشتابد.

در کمتر از دو ساعت سایت وابسته به داعش اطلاعیه رسمی ای را داد و اعلام کرد که ما هیچ جنگ و درگیری با اسرائیل نداریم. این اوج پیوند تروریست ها در منطقه ی ما و اسرائیل را نشان میدهد.

روابط ایران با کشورهای عربی حوزه خلیج فارس بعد از آمدن دونالد ترامپ به سمت تعامل است یا تصادم؟

اولا نگاه راهبردی جمهوری اسلامی ایران به کشورهای منطقه و همسایگان و به ویژه همسایگانمان در حوزه خلیج فارس، نگاه مبتنی بر حسن هم جواری و توسعه همه جانبه روابط است. این همیشه در کلام مقامات عالیه ایران و رفتار مقامات جمهوری اسلامی ایران بوده است.

حتی آقا دکتر روحانی وقتیکه به عنوان رئیس جمهور انتخاب شدند، در اولین مصاحبه خودشان رویکرد همکاری با عربستان را به تفصیل مورد بحث قرار دادند و پیشنهادات عملی را برای این موضوع داشتند.

خود من به عنوان معاون وزیر خارجه به جده سفر کردم و با آقای سعود الفیصل به تفصیل در این مورد صحبت کردیم. حتی توافق کردیم که آقای دکتر ظریف هفته آینده به ریاض سفر بکند و گفتگوهایی را برای اینکه در صفحه جدیدی از روابط ایرانی سعودی قدم برداریم انجام بدهیم.

جالب اینجاست که آقای سعود الفیصل حرف های خیلی جالب و تاریخی را در آن ملاقات به بنده گفتند. اولا آقای فیصل در منزل شخصیشان از من استقبال کردند.

ثانیا در آن ملاقات آقای سعود الفیصل گفت که من مدت زمان طولانی به ادامه زندگی و عمرم نمانده؛ پیش از 34 سال هست که وزیر خارجه هستم و نزدیک به 80 سال از عمرم میگذرد. دوست دارم در این روزها و هفته های پایانی در مورد روابط ایرانی سعودی یک گام مثبت بردارم. ما مقدمات کار را فراهم کردیم. توافقات خوبی کردیم.

اما متاسفانه اولین دیداری که در نیویورک آقای ظریف و سعود الفیصل باهم داشتند 3 روز بعد از آن ملاقات دپیلماتیک بسیار مثبت، بلافاصله بعد از آن اظهارات رسانه ای بسیار شنیع و نادرست از آقای سعود الفیصل را شنیدیم که خیلی از توافقات را هم آن مصاحبه ای که آقای سعود الفیصل داشتند تخریب کرد.

رویکرد جمهوری اسلامی ایران کماکان همان رویکرد مثبت در مقابل کشورهای عربی و به ویژه عربستان سعودی هست و واقعا اینکه گفته بشود روابط ایرانی عربی دچار مشکل شده است را من قبول ندارم.

روابط ایرانی سعودی با مشکلاتی مواجه است. و آن هم برمیگردد به رفتار غیر سازنده عربستان سعودی در قبال منطقه و در قبال ایران.

مشکلی که الان در عربستان وجود دارد این هست که حاکمان فعلی عربستان سعودی به جای اینکه حکیمانه عمل کنند و بر مبنای سیاست رفتار کنند بر مبنای جنگ عمل میکنند.

دومین مشکل این هست که آقای عادل الجبیر وزیر خارجه عربستان در جای درستی قرار نگرفته است. آقای عادل الجبیر را باید میگذاشتند وزیر جنگ عربستان. به دلیل اینکه او از واشنگتن وقتیکه وزیر خارجه شد، جنگ علیه مردم مظلوم یمن را آغاز کرد و همه مواضعش، مواضعی است که یک سخنگوی جنگ بیان میکند نه یک وزیر امور خارجه.

شاید نیازمند این باشد که حاکمان عربستان یا رفتارشان را تغییر بدهند و یا اینکه برخی از افرادشان را تغییر بدهند؛ تا منطقه احساس کند که عربستان دنبال یک رویکرد سازنده است؛ هم در مقابل جمهوری اسلامی ایران هم در قبال کشورهای منطقه.

پیش بینی جنابعالی نسبت به آینده روابط ایران وعربستان با توجه به اتهام ایران به دخالت در کشورهای منطقه چیست؟

ما برای همه مقاطع راه را برای بازگشت عربستان سعودی باز گذاشتیم. در حادثه اعدام آیت الله نمر، احساسات مردم ایران که چند هفته قبل از آن 464 شهید حادثه ی تلخ منا را تشیع کرده بودند در کشور جریحه دار بود.

لذا وقتی آیت الله شیخ نمر در عربستان سعودی اعدام شد و چنین جسارت و توهینی را حاکمان بی درایت عربستان سعودی در جهان اسلام کردند، اتفاقاتی در مقابل سفارت عربستان افتاد که دلیلش آن بود که برای لحظاتی احساسات مردم بر کنترل پلیس غلبه کرد.

ما زمانی از مقامات عربستان پرسیدیم چرا در حادثه منا 9000 حاجی کشته شدند؟آخرین پاسخی که سعودی ها به ما دادند این بود که برای لحظاتی کنترل از دست شرطه سعودی خارج شد.

واقعا هم در مقابل سفارت عربستان نیز برای لحظاتی کنترل از دست پلیس ایران خارج شد. منتها در منا لحظاتی کنترل از دست پلیس خارج شد و 9000 زائر و حاجی از جمله نزدیک به 500 حاجی ایرانی کشته شدند؛ در ایران کنترل لحظاتی از دست پلیس مقابل سفارت عربستان خارج شد و شیشه طبقه ی اول سفارت شکست و یکی از اتاق ها بر اثر پرتاب مواد آتش زا آتش گرفت.

هیچ دیپلمات سعودی نه تنها کشته و زخمی نشد، بلکه آسیبی هم ندید و امنیت آنها را هم حتی برای ادامه حضورشان ما تامین کردیم. ما راه را باز گذاشتیم. عربستان رابطه را قطع کرد ولی ما اعلام قطع رابطه به طور قطعی نکردیم.

عربستان اعلام کرد دیپلمات های ایران ظرف 24 ساعت خاک ریاض و جده را ترک کنند اما بنده به عنوان معاون وزیر خارجه زنگ زدم به سفیر عربستان گفتم ما امنیت شما را تامین میکنیم و شما بمانید و شتاب زده تصمیم نگیرید. الان هم ما راه را باز گذاشتیم برای بازگشت اما مهم این هست که رفتار عربستان در قبال منطقه و جهان اسلام باید رفتار سازنده ای باشد.

شما ببینید عربستان یمن را به خاک و خون و به آتش کشید. اما نتیجه آن نا امن تر شدن منطقه و نا امن شدن مرز های عربستان سعودی است.

من پیام های مختلفی را در وزارت خارجه از واسطه های مختلف دریافت میکردم که امروز اولویت اصلی عربستان تامین امنیت مرزش با یمن هست و نگران عملیات پارتیزانی عشایر یمنی و قبایل محلی علیه عربستان هستند. یعنی نه تنها جنگ عربستان منطقه را امن تر نکرد، بلکه هم منطقه را نا امن تر کرد، هم گروه های تروریستی را فعال کرد و هم عربستان را نا امن کرد.

دومین رفتار غیر سازنده عربستان در بحرین است. امروز بحرین در اشغال عربستان سعودی است. در اشغال نظامی عربستان سعودی است. من به عنوان سفیر سابق جمهوری اسلامی ایران در بحرین، شناخت دقیقی هم از معارضه بحرین، هم از مردم و هم از خاندان خلیفه دارم.

اگر عربستان سعودی اجازه میداد، پادشاه بحرین قادر بود با مردمش یک روابط سازنده ای را برقرار کند. اما عربستان اشغال کرد؛ بحرین را اشغال نظامی کرد و امروز حاکمان آل خلیفه در بحرین قدرتی برای تصمیم گیری در کشورشان ندارند و کلا تحت سیطره و تسلط عربستان سعودی هستند.

متاسفانه کشوری مثل انگلیس هم از سیاست سرکوب در بحرین استقبال میکند؛ و به شکل مزورانه و موذیانه نقش غیر سازنده ای دارد. در عراق و سوریه هیچ کس امروز تردید ندارد که سرویس امنیتی عربستان سعودی در ورای تحرکات تروریسم تکفیری در عراق، سوریه، لبنان و در برخی از کشور های منطقه قرار دارد.

عربستان تصور میکند که با بازی کردن با کارت آتشین تروریسم، میتواند امنیت و منافع خود در منطقه را تامین کند؛ درحالیکه بازی با آتش توسط عربستان هم منطقه را به خطر انداخته است و هم عربستان سعودی را به مخاطره انداخته است.

ما از رفتار سازنده و گفتگو با عربستان و فاصله گرفتن عربستان از جنگ، تجاوز و حمایت از تروریست ها استقبال میکنیم و معتقدیم عربستان گزینه ای دیگری جز بازگشت به روابط طبیعی با ایران ندارد و ما این روابط طبیعی را به نفع منطقه میدانیم.

آینده روابط ایران وترکیه ومیزان تاثیر آن بر گفتگوهای صلح سوریه؟

گفتگوهای آستانه و ژنو یک شروع خوب و سازنده هست برای کمک به حل سیاسی بحران سوریه. اما مشکل اصلی این هست که برخی از کشورها اصرار دارند تروریست های موجود در سوریه با لباس مذاکره کننده و با پوشش جدید در میز مذاکره حاضر شوند. مهمترین خطری که میز مذاکره در ژنو را تهدید میکند، این هست. باید تروریست ها را از میز مذاکره در سوریه دور کرد.

کسانی که باید در گرداگرد میز مذاکره ژنو قرار بگیرند گروه هایی هستند که معتقد به راه حل سیاسی در سوریه هستند؛ نه معتقد به راه حل تروریستی در سوریه.

ما با ترکیه روابط ممتاز داریم اما در مورد سوریه بین ما و ترکیه اختلاف نظر و تفاوت دیدگاه هست. در مورد آینده آقای بشار اسد به عنوان رئیس جمهور قانونی و شرعی سوریه بین ما و ترکیه اختلاف نظر وجود دارد.

اینکه ترکیه گروه های معارض را بر سر اینکه در میز مذاکره بنشینند، تشویق میکند یک گام مثبت هست؛ اما بستگی به نیت و اراده ی دوستان ما در ترکیه دارد که تا چه حد بخواهند از تروریست ها فاصله بگیرند و به گروه های سیاسی معتقد به راهکار سیاسی نزدیک بشوند.

بستگی به این دارد که رفتار آمریکا و متحدانش در قبال آینده سوریه چگونه خواهد بود؛ بستگی به این دارد که آیا عربستان سعودی و قطر در آینده رفتار سازنده ای در قبال سوریه خواهند داشت و یا کماکان در ورای گروه های مسلح و برخی از جریانات ارهابی در منطقه قرار خواهند گرفت.

لذا پیش بینی اینکه گفتگوهای ژنو به نتیجه برسد دشوار است اما خوش بینی برای توافق همچنان وجود دارد.

در ارتباط با سیاست خارجی روسیه آیا اطمینان دارید که مواضعش به ایران نزدیک بماند؟

ما وقتی از روسیه صحبت میکنیم باید توجه داشته باشیم که از روسیه صحبت میکنیم نه اتحاد شوروی سابق؛ این یک. دو، وقتی از روسیه صحبت میکنیم در حوزه های استراتژیک و در موضوعات مهم منطقه از جمله موضوع سوریه باید توجه داشته باشیم که از روسیه پوتین صحبت میکنیم نه از روسیه یلتسین و گورباچف.

تفاوت روسیه پوتین با روسیه ما قبل پوتین این هست که شما میتوانید به تصمیمات پوتین اعتماد بکنید. اما در عین حال همه کشور ها رفتار های خارجیشان ناظر بر منافع ملی کشور خودشان هست. اینکه ما بگوییم روسیه در مسئله سوریه صد در صد تا آخر در کنار جمهوری اسلامی ایران خواهد بود شاید قضاوت عجولانه ای باشد؛ اما ما رفتار کنونی مسکو را در قبال سوریه رفتار سازنده ای میدانیم و تصمیمات آقای پوتین را تصمیمات قوی ای میدانیم.

اقدامات روسیه برای مبارزه با داعش و تروریست در منطقه اقدامات واقعی است درحالیکه اقدامات آمریکای اوباما و آمریکای ترامپ اقدامات متعارض بود.

آمریکای اوباما و آمریکا ترامپ هر دو با تروریست ها ارتباطات پنهان و بعضا آشکاری را داشتند. اما این ارتباط با تروریست ها را هیچ وقت شما از جانب روس ها نمیبینید. لذا نقش روس ها قابل تقدیر و توجه است.

آینده توافق هسته ای بین ایران وگروه ۵+۱ را چگونه می بینید؟

به نظر من فرق اساسی و جوهری بین آمریکای اوباما و آمریکای ترامپ در قبال مذاکرات هسته ای و موضوع هسته ای ایران وجود ندارد. چند تفاوت ظاهری وجود دارد.

تفاوت اول اینکه آقای اوباما لبخند میزد و توافق هسته ای را اجرا نمیکرد. آقای ترامپ لبخند نمیزند و توافق هسته ای را اجرا نمیکند. تفاوت دوم اوباما و ترامپ این هست که آقای اوباما مشکلات بزرگ درون جامعه آمریکا را میدید و اظهار نمیکرد اما آقای ترامپ مشکلات و کاستی ها درونی جامعه آمریکا را افشا کرد. و به تعبیر امام خامنه ای از این نظر کار ما را راحت کرد و مشکلات داخل آمریکا را با صدایی بلند در دنیا و در داخل آمریکا اعلام میکند.

توافق هسته ای یک توافق چند جانبه هست که تا الان به خوبی اجرا نشده است. آن بخشی که مربوط به آمریکا هست در دوران آقای اوباما هم که ادعای موفقیت در مذاکرات هسته ای را داشت اجرا نشد. سنگ بنای بد عهدی در قبال توافق هسته ای ایران را اتفاقا آقای اوباما گذاشت و در دوره ترامپ هم با همان روش ادامه پیدا میکند.

نکته مهم هم این هست که جمهوری اسلامی ایران برنامه ریزی خودش را بر مبنای این توافق به طور کامل قرار نداده است؛ ما برنامه اقتصاد مقاومتی را رویکرد اصلی میدانیم. برای اینکه آمریکا نشان داده است که در این سی و چند سال گذشته دوستی با جمهوری اسلامی ایران ندارد و صرفا به دنبال منافع خودش است.

البته منطقی هست که این توافق به عنوان یک توافق چند جانبه مورد تاکید ما باشد و برای اجرای درست آن دستگاه دیپلماسی تلاش بکند که این تلاش ها توسط آقای ظریف و تیم همکاران ما در وزارت خارجه جریان دارد.