به گزارش خبرنگار پارلمانی خبرگزاری فارس، ۷۲ نفر از نمایندگان مجلس شورای اسلامی طی نامه ای که خطاب به حسن روحانی رئیس جمهور، علی لاریجانی رئیس مجلس شورای اسلامی و آیت الله آملی لاریجانی رئیس قوه قضائیه و رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام تاکید کردند که بیژن زنگنه تلاش برای مقابله با تحریم ها نمی کند.

متن کامل این نامه به شرح ذیل است:

سران محترم قوا

ریاست محترم مجمع تشخیص مصلحت نظام

سلام‌علیکم

با احترام به عرض می‎رساند، جمهوری اسلامی ایران که رتبه اول جهان را درمجموع ذخایر شناخته‌شده نفت و گاز داراست، به‎دلیل برخی غفلت‎ها و سوء تدابیر در سطح سیاست‌گذاری واجرا توسط وزارت نفت و همچنین به خاطر فشارهای دشمنان، نتوانسته است متناسب با این رتبه، جایگاه اقتصادی خود را در جهان ارتقاء بخشد. با توجه به فشار فزاینده آمریکا و متحدان غربی-عربی-عبری آن و موقعیت حساسی که در آن قرار داریم، ما نمایندگان مجلس شورای اسلامی پس از بررسی‎های تخصصی و استماع نظرات جمع کثیری از مدیران و متخصصان حوزه نفت و گاز به این نتیجه رسیده ایم که برای مقابله با تحریم‎های آمریکا راه‎حل‎های روشنی به شرح ذیل وجود دارد که‌ اهتمام لازم برای اجرای آنهادر مدیریت ارشد وزارت نفت دیده نمی شود:

الف- راهکارهای کوتاه‎مدت مقابله با تحریم‎ها در بخش نفت و گاز

انجام مذاکرات راهبردی با کشورهای بزرگ منطقه که به‌صورت سنتی شرکای تجاری ایران در حوزه نفت و گازبوده اند.

استفاده از ظرفیت همسایگان جهت سوآپ نفت و گاز، انجام معاملات تهاتری و ایجاد زنجیره فروش نفت و فراورده‌های نفتی.

مشارکت در ساخت مخازن ذخیره‎سازی نفت خام در بنادر کشورهای چین، هند، برزیل، آفریقای جنوبی، عمان و اندونزی.

استفاده از ظرفیت پالایشگاه‎ های خارجی جهت پالایش نفت خام ایران و فروش فراورده.

ب- راهکارهای میان‎مدت و بلندمدت مقابله با تحریم‎ها در بخش نفت و گاز

۱- استفاده از سازوکار یکپارچه‎ سازی میدان‌های مشترک نفتی و گازی با کشورهای عراق، قطر، عمان و امارات

۲- توسعه همکاری‎ در بخش بالادستی صنعت نفت و گاز با کشورهای عضو اتحادیه بریکس(BRICS) شامل چین، روسیه، برزیل، هند و آفریقای جنوبی

۳- توسعه طرح‎های شیرین‎سازی و مرکاپتان‎زدایی میعانات گازی جهت گسترش بازارهای فروش.

۴- حمایت از احداث پالایشگاه‎های کوچک در داخل و خارج از کشور با امکان فروش خوراک به آنهاو تسویه مالی مدت‎دار.

توسعه ظرفیت‎های پالایشگاهی و پتروپالایشگاهی کشور در داخل و خارج که می‎تواند منجر به خنثی شدن بخش اعظمی از تحریم‎های نفتی شود.

با توجه به موارد یادشده و باوجود ارائه ده‌ها راه‎حل توسط کارشناسان و مسئولان ارشد وزارت نفت به شخص وزیر، متأسفانه ایشان نه‎تنها اقدام مؤثری جهت اجرایی نمودن این راه‌حل‌ها به عمل نیاورده است بلکه از بدو ورود، اقدامات سؤال‌برانگیزی در قطع روابط نفتی ایران و متوقف کردن برخی قراردادهای نفتی و گازی با برخی کشورهای منطقه و تعدادی از کشورهای قدرتمند جهان انجام داده است که به برخی از این اقدامات اشاره می شود:

۱- هِند: عدم پیگیری پیشنهاد دولت هِند جهت اجرای خط لوله صادرات گاز ایران از بندر چابهار به هند با مشارکت کشور روسیه؛

از اولین اقدامات جناب آقای زنگنه که خود در مصاحبه‎ای با روزنامه شرق به تاریخ ۲۱/۱۱/۱۳۹۴ بدان اذعان نموده اند، جلوگیری از اجرای قرارداد ایران و هند در خصوص سرمایه‎گذاری ۹ میلیارد دلاری این کشور در میدان گازی فرزاد B و سرمایه‎گذاری ۲۰ میلیارد دلاری این کشور در منطقه آزاد چابهار به بهانه اشکالات قرارداد مشارکت در تولید بوده است. در صورت عملیاتی شدن قرارداد میدان گازی فرزاد که ایران با عربستان مالکیت مشترک دارد، ایران علاوه بر استحصال گاز از این میدان و راه‎اندازی صنایع پتروشیمی در آن منطقه، می توانست همانند عربستان با استفاده از گاز این میدان،نسبت به شیرین‎سازی آب اقدام و استان‌های جنوبی کشور را از مشکل کمبود آب نجات دهد. در حال حاضر، با تعلل بی‎مورد و سوء مدیریت مقامات وزارت نفت، عربستان سعودی در حال استفاده یک‌جانبه از منابع گازی این میدان به مبلغ ده میلیارد دلار است که ۵ میلیارد دلار آن متعلق به ایران است.

۲-چین: قبل از سال ۱۳۹۲ایران قرارداد تولید و صادرات روزانه یک‌میلیون بشکه نفت خام، از میادین مشترک با عراق در غرب کارون را با شرکت CNPC چین منعقد نموده وطرف چینی عملیات اجرایی خود را آغاز کرده بود.درحالی که رئیس‌جمهور محترم و وزیر نفت برای توجیه آغاز مذاکره با آمریکا برجذب سرمایه‎گذاری خارجی در حوزه نفتی و گازی تأکید می کردند آقای زنگنه در بدو ورود خود، قرارداد سرمایه گذاری با طرف چینی را به‌صورت یک‌جانبه لغو و شرکت چینی را از عملیات در این پروژه خلع ید نمود.این اقدام وزیر نفت علاوه براینکه فرصت سرمایه گذاری وفروش تضمینی روزانه یک میلیون بشکه نفت خام را از بین برد، موجب واکنش مقامات چین و کاهش خرید نفت از ایران گردید.

موضوع مهم دیگر اینکه در سال ۱۳۹۴ رئیس‌جمهور چین به ایران سفر کرد و از قصد دولت این کشور جهت افزایش سطح تجارت با ایران تا مبلغ چشمگیر ۶۰۰ میلیارد دلار طی ۱۰ سال، سخن به میان آورد. در مقابل اما برخلاف عرف دیپلماتیک با هیئت بلندپایه چینی برخورد شد، تا جایی که مقامات این کشور به این نتیجه رسیدند که ایران تمایلی به همکاری گسترده با چین ندارد.

درهمان ایام ،استقبال باشکوه از مقامات چینی توسط عربستان وانعقاد قرارداد ۵۰ میلیارد دلاری نفتی با چین، اسکورت هواپیمای رئیس‌جمهور چین توسط جت‎های جنگنده تا مرزهای عربستان، حضور مشترک رئیس‌جمهور چین وشاه عربستان در مراسم افتتاح پالایشگاه چینی-عربستانی، تنها نمونه‎ای از درک جایگاه چین در نظام بین‎الملل توسط عربستان به عنوان یکی از رقبای ایران بود.

۳- برزیل: علیرغم پیگیری‎های مکرر دولت برزیل جهت احداث پتروپالایشگاه نفت خام در برزیل در قالب مشارکت با شرکت ملی نفت ایران، با ظرفیت روزانه یک‎میلیون و دویست هزار بشکه و باوجود دو بار سفر وزیر انرژی این کشور برای دیدار با آقای زنگنه و انعقاد قرارداد مذکور، متأسفانه ایشان از این پیشنهاد استقبال نکرد. درصورتی‌که پیشنهاد دولت برزیل مورد استقبال قرار می‎گرفت، کشورمان بدون پرداخت یک دلار، وصرفاً باتضمین تأمین خوراک نفتی این پالایشگاه، صاحب ۵۰% سهام آن می‎شدو در فاز اول روزانه ۶۰۰ هزار بشکه نفت خام و در فاز دوم روزانه یک‌میلیون و دویست هزار بشکه نفت خام صادر ودراین پالایشگاه به فراورده تبدیل می گردیدودر آن صورت امروز کشور نگران فروش نفت خام خود نبود.

۴-عراق: جمهوری اسلامی ایران با عراق دارای ۱۲ میدان مشترک نفت و گاز است. باوجود فراز و نشیب‎های فراوان در روابط دو کشور، دولت عراق مصرانه به دنبال انعقاد قرارداد استخراج، تولید و صادرات مشترک با ایران در این میادین بود. یکپارچه‎سازی استخراج و تولید در میادین مشترک، باعث می‎شدتحریم‎های ظالمانه آمریکا کمترین اثر درفروش نفت ایران داشته باشند. همچنین توسعه همکاری‎های نفتی و گازی با عراق سبب می‎شد ضریب امنیتی کشور در مرزها افزایش یافته و با ایجاد زنجیره ارزش و تولید فراورده‎ها، شرایط خوبی ازنظر تأمین شغل برای مرزنشینان فراهم شود.متأسفانه باوجود الزام قانونی جهت برداشت صیانتی و یکپارچه از میادین مشترک با همسایگان، وزیر نفت با بی‌اعتنایی به پیشنهاد طرف عراقی و ارائه پیشنهاد غیراقتصادی سرمایه گذاری در دو میدان مشترک کوچک و عدم توجه به سرمایه گذاری در میادین بزرگ، به منافع ملی کشور آسیبی جدی وارد نموده است.

۵-سایر همسایگان: وزارت نفت نه‎تنها در چند سال گذشته اقدامی جهت استفاده از ظرفیت همسایگان همچون ترکیه، عراق، افغانستان، ترکمنستان و پاکستان در راستای گسترش همکاری در حوزه تولید و انتقال نفت و گاز به عمل نیاورده است، بلکه با ایجاد تنش، عدم اجرای قراردادهای موجود و اتخاذ مشی نادرست در رفع اختلافات، موجب ایراد ضرر و زیان‎های اساسی به منافع ملی شده است. در برخی موارد ازجمله درخصوص ترکیه و ترکمنستان، عدم حل به‌موقع اختلافات موجب شکایت طرف مقابل از ایران در دادگاه‎های بین‎المللی وپیگیری جهت اخذجرائم هنگفتی از ایران شده است. همچنین عدم اتخاذ دیپلماسی انرژی فعال، باعث شد که رقبای منطقه‎ای ما همچون قطر، عربستان، امارات و ترکمنستان بخش اعظمی از بازارهای بالقوه ایران را اشغال کنند. برای نمونه عدم اجرای قرارداد انتقال گاز به پاکستان که در سال ۱۳۹۱ عملیاتی شده بود و تا سال ۱۳۹۲ بخشی از آن به اجرا درآمد با بهانه‎های واهی شخص وزیر متوقف ماند و موجب شد تا ترکمنستان با ایجاد خط لوله ملقب به تاپی از طریق افغانستان، به پاکستان و هند گاز صادر کند.

۶- روسیه: باوجود ابراز تمایل روس‎ها در حوزه تولید و صادرات مشترک نفت و گاز با ایران و همچنین انعقاد قرارداد سواپ نفتی با ایران در سطح ۵۰۰هزار بشکه در روز که در سفر آقای رئیس‌جمهور به این کشور منعقد شد، متأسفانه آقای زنگنه با اعلام این مسئله که در طرف روسی تمایلی برای اجرای این طرح نمی‎بیند اقدامی برای عملیاتی شدن توافق مذکور به عمل نیاورد. این در حالی است که روس‎ها و برخی مقامات سیاسی ایران از عدم تمایل شخص وزیر نفت برای انعقادهرگونه قرارداد با روس‎ها خبرمی دهند.

۷-اروپا: با توجه به عدم‌کفایت گاز روسیه جهت تامین نیاز اروپا، روسیه پیشنهاد داده است با هزینه خود نسبت به احداث خط لوله گاز ایران به روسیه باهدف تامین کسری گاز اروپا اقدام نماید تا بدینسان ایران بتواند از طریق خط لوله روسیه بخشی از گاز اروپا را تامین کند.

علاوه بر آن با پیشنهاد ترکیه و توافق ایران در گذشته این امکان فراهم شده بود که با هزینه شرکت های ترکیه، سرمایه گذاری لازم جهت اجرای خط لوله صادرات گاز موسوم به ITE (ایران-ترکیه-اروپا) از مرز بازرگان تا مرز ترکیه با یونان به طول ۱۸۷۰ کیلومتر به منظور فروش گاز به میزان سالانه ۳۵ میلیارد متر مکعب انجام شود. شرکت های ترکیه با اخذ مجوز OFAC و با فاینانس شرکت های اروپایی آمادگی لازم برای اجرای این خط را اعلام کردند. قابل ذکر است شرکت سام پترول ترکیه کلیه مسیر ۱۸۷۰ کیلومتر در خاک ترکیه را تحصیل حریم کرده است و از ۱۷ وزارتخانه و سازمان دولتی ترکیه مجوزات لازم اخذ شده است. ترکیه از انتقال گاز ۴۹ ساله ایران به اروپا صرفا حق ترانزیت خواهد داشت و موافقت آن کشور برای اینکه ایران تا ۵۰ درصد سهام این خط را دارا باشد نیز اخذ شده است که متأسفانه آقای زنگنه چند سال است با این توجیه که می خواهد از طریق شراکت با خط لوله گرجستان (که یکی از سهامداران آن رژیم صهیونیستی است) به اروپا گاز صادر کند نسبت به عملیاتی شدن این طرح و وابسته کردن اروپا به انرژی ایران تعلل کرده است. انفعال وزیر نفت نسبت به این پیشنهادات باعث شد که آمریکا با تولید LNG و صادرات آن به اروپا به فکر تأمین کسری گاز اروپا باشد. همچنین رژیم صهیونیستی قصد دارد با تکمیل خط لوله گازی خود (ترانس آناتولی) نسبت به تامین نیاز اروپا اقدام کند.

موارد یادشده تنها بخش کوچکی از رفتارهای تردید آور وزیر نفت محسوب می‎شود. با اینکه در سال ۱۳۹۲ جمعی از کارشناسان ونمایندگان به جد اعتقاد داشتند بازگشت آقای زنگنه به وزارت نفت حداقل در موضوع قراداد کرسنت موجب ایراد خسارات میلیاردها دلار به کشور می شود، ایشان در چندین جلسه در حضور نمایندگان تصریح کرد که ظرف ۱۵ روز به بهترین وجه مسئله را به نفع ایران حل خواهدکرد. اکنون بعد از ۵ سال از زمان آن وعده ها، نادرستی ادعای وزیر نفت وصحت نظر کارشناسان ونمایندگان مخالف وزارت زنگنه به اثبات رسیده است.عدم بهره گیری از ظرفیت شرکت های داخلی دراجرای فاز ۱۱ میدان پارس جنوبی و اصرار ایشان به واگذاری سئوال برانگیز این پروژه به شرکت رشوه دهنده توتال که منفعت خود را در معطل گذاشتن بخش ایرانی میدان و برداشت از طرف قطری میدان می دانست موجب تحمیل خسارت و عدم النفع دهها میلیارد دلار به ایران شد. عدم استفاده از ظرفیت پیمانکاران داخلی که می‎توانست بخش بزرگی از نقدینگی کشور را به سمت سرمایه گذاری دربخش نفت وگاز هدایت کند، بی‎توجهی نسبت به احداث مخازن بزرگ ذخیره‎سازی نفت در داخل و خارج از کشور، عدم اهتمام کافی جهت عرضه ثابت نفت خام در بورس انرژی و عدم توجه به ظرفیت تولید محصولات پالایشگاهی جهت ارتقای رشد اقتصادی کشور از دیگر ضربات و خسارات مدیریتی آقای زنگنه بر صنعت نفت و گاز کشور بوده است .موارد فوق که تنها بخش اندکی از موضوعات گفتنی ومستند در مورد تفکر و رفتارهای مدیریتی آقای زنگنه است، نشان می دهد که ایشان نه‎ تنها در این مدت اهتمام عملی برای مقابله با تحریم‎ها ازخود بروز نداده است بلکه تقریبا همه روزنه‎های موجود جهت بی‎اثر کردن تحریم‎ها را خواسته یا ناخواسته مسدود کرده است.

با توجه به جمیع موارد فوق، ما جمعی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی در این برهه تاریخی و حساس و با توجه به از دست دادن فرصت‎ها توسط وزیر نفت، از شما بزرگان تقاضا داریم تا با اصلاح مدیریت وزارت نفت تصمیمی عاجل جهت تامین منافع ملت و افزایش توان مقابله با تحریم‎های آمریکا اتخاذ نمائید.

اسامی امضاء کنندگان این نامه به شرح زیر است:

 

۱ ـ محمد دهقان، نماینده چناران و طرقبه

 

۲ ـ حسینعلی حاجی دلیگانی، نماینده شاهین شهر

 

۳ ـ احمد سالک، نماینده اصفهان

 

۴ ـ هدایت الله خادمی، نماینده ایذه و باغملک

 

۵ ـ ابوالفضل ابوترابی، نماینده نجف آباد

 

۶ ـ سید حسین نقوی حسینی، نماینده ورامین

 

۷ ـ هاجر چنارانی، نماینده نیشابور

 

۸ ـ محمود شکری، نماینده تالش

 

۹ ـ یحیی کمالی پور، نماینده جیرفت

 

۱۰ ـ محمدباقر عبادی، نماینده بیرجند

 

۱۱ ـ مجتبی ذوالنوری، نماینده قم

 

۱۲ ـ امیر خجسته، نماینده همدان

 

۱۳ ـ ضیاءالله اعزازی، نماینده بناب

 

۱۴ ـ جمشید جعفرپور، نماینده لارستان

 

۱۵ ـ محمود بهمنی، نماینده ساوجبلاغ

 

۱۶ ـ سید امیرحسین قاضی زاده هاشمی، نماینده مشهد

 

۱۷ ـ حسن نوروزی، نماینده رباط کریم

 

۱۸ ـ سید ناصر موسوی لارگانی، نماینده فلاورجان

 

۱۹ ـ علیرضا سلیمی، نماینده محلات

 

۲۰ ـ سید جواد حسینی کیا، نماینده سونقر

 

۲۱ ـ حسین هاشمی تختی، نماینده بندرعباس

 

۲۲ ـ جواد کریمی قدوسی، نماینده مشهد

 

۲۳ ـ سید تقی کبیری، نماینده خوی

 

۲۴ ـ محمد اسماعیل سعیدی، نماینده تبریز

 

۲۵ ـ مجید کیانپور، نماینده درود و ازنا

 

۲۶ ـ احد آزادیخواه، نماینده ملایر

 

۲۷ ـ احمد علیرضا بیگی، نماینده تبریز

 

۲۸ ـ اکبر ترکی، نماینده فریدر

 

۲۹ ـ حبیب الله ده مرده، نماینده زابل

 

۳۰ ـ حسینعلی شهریاری، نماینده زاهدان

 

۳۱ ـ ذبیح نیک فر، نماینده لاهیجان

 

۳۲ ـ فرهاد فلاحتی، نماینده قائنات

 

۳۳ ـ نادر قاضی پور، نماینده ارومیه

 

۳۴ ـ محمدمهدی زاهدی، نماینده کرمان

 

۳۵ ـ جبار کوچکی نژاد، نماینده رشت

 

۳۶ ـ سید حمیدرضا کاظمی، نماینده پلدختر

 

۳۷ ـ علی محمد شاعری، نماینده بهشهر

 

۳۸ ـ محمد ابراهیم رضایی، نماینده خمین

 

۳۹ ـ سهراب گیلانی، نماینده شوشتر

 

۴۰ ـ غلامرضا شرفی، نماینده آبادان

 

۴۱ ـ داریوش اسماعیلی، نماینده صربستان

 

۴۲ ـ حمیدرضا پولادگر، نماینده اصفهان

 

۴۳ ـ سید محمدجواد ابطحی، نماینده خمینی شهر

 

۴۴ ـ سید رازی نوری، نماینده شوش

 

۴۵ ـ قاسم ساعدی، نماینده دشت آزادگان

 

۴۶ ـ روح الله حضرت پور، نماینده ارومیه

 

۴۷ ـ رضا شیران خراسانی، نماینده مشهد

 

۴۸ ـ سید قاسم جاسمی، نماینده کرمانشاه

 

۴۹ ـ عبدالله سامری، نماینده خرمشهر

 

۵۰ ـ حسین مقصودی، نماینده سبزوار

 

۵۱ ـ محمد رضا منصوری، نماینده ساوه

 

۵۲ ـ الله یار ملک شاهی، نماینده کوهدشت

 

۵۳ ـ علیرضا ابراهیمی، نماینده رامیان

 

۵۴ ـ حمید بنایی، نماینده گناباد

 

۵۵ ـ محمدرضا ملکشاهی راد، نماینده خرم آباد

 

۵۶ ـ محمد حسین فرهنگی، نماینده تبریز

 

۵۷ ـ حسن کامران، نماینده اصفهان

 

۵۸ ـ یعقوب شیریاری، نماینده میانه

 

۵۹ ـ محمد وحدتی، نماینده بستان‌آباد

 

۶۰ ـ نصرالله پژمان فر، نماینده مشهد

 

۶۱ ـ مجید ناصری نژاد، نماینده شادگان

 

۶۲ ـ اقبال محمدیان، نماینده رامهرمز

 

۶۳ ـ عباس گودرزی، نماینده بروجرد

 

۶۴ ـ علی رستمیان، نماینده سلسله و دلفان

 

۶۵ ـ محمدجواد کولیوند، نماینده کرج

 

۶۶ ـ محمدعلی پورمختار، نماینده بهار

 

۶۷ ـ علی اکبر کریمی، نماینده اراک

 

۶۸ ـ سید جواد ساداتی نژاد، نماینده کاشان

 

۶۹ ـ اکبر رنجبرزاده، نماینده اسدآباد

 

۷۰ ـ احمد امیرآبادی، نماینده قم

 

۷۱ ـ محمد حسن نژاد، نماینده مرند

 

۷۲ ـ هادی قوامی، نماینده اسفراین

 

انتهای پیام/