الهویردی دهقانی در گفت‌وگو با خبرنگار سیاسی خبرگزاری موج، درخصوص اینکه چرا کشور ما با وجود برخورداری از ذخایر زیرزمینی متنوع و ظرفیت‌های بالقوه از جایگاه اقتصادی مطلوبی برخوردار نیست گفت: عوامل متعددی از زمان‌های دور باعث بروز این عقب‌افتادگی‌ها شده است. ما هم از نظر موقعیت طبیعی و جغرافیایی و هم از نظر منابع برخورداری‌های زیادی داریم. در شرایط کنونی هم محدودیت‌های ناشی از سلطه استکبار جهانی اثرگذار بوده است. مخصوصا که مسائلی مانند تحریم‌ها مزید بر علت شده است. در کنار این عوامل کم توجهی دولت‌های گذشته که دچار روزمرگی شدند و سیاست‌های درستی را اتخاذ نکردند و به تمام ظرفیت‌های کشور اهتمام نداشتند هم موثر بوده است. اما با تلاش مضاعف و بهره‌گیری از همه ظرفیت‌ها باید این عقب‌ماندگی‌ها جبران شود. باید از منابع انسانی که بزرگترین سرمایه کشور محسوب می شود تا منابع معدنی، نفتی، ژئوپولیتیک و سرمایه‌های فرهنگی برای پیشبرد برنامه توسعه کشور و رسیدن به جایگاهی شایسته در سطح جهانی بهره گرفته شود.  

وی در پاسخ به اینکه دستگاه سیاست خارجی در بهبود جایگاه اقتصادی ایران در سطح بین‌الملل چه نقشی را برعهده دارد گفت: موضوع اقتصاد، بازرگانی و صنعت باید جزو اولویت‌های اصلی دستگاه دیپلماسی ما قرار بگیرد. درواقع این منافع مادی کشور باید مرکز ثقل سیاست خارجی ما باشد. خوشبختانه در این دولت توجه ویژه‌ای به این اولویت‌ها صورت گرفته است. در دولت کنونی مسائل مربوط به توسعه اقتصادی و بازرگانی هیچ وقت به ارتباطات سیاسی ما با غرب و مساله برجام گره زده نشد. ما مسائل متنوعی در سیاست خارجی داریم که ارتباط با کشورهای غربی و مساله برجام یکی از آنهاست. ما امروز درحال پیگیری سیاستی مستقل بدون توجه به این مسائل هستیم. در این رویکرد مساله همکاری‌های درازمدت اقتصادی و ایجاد بلوک‌بندی‌های چندقطبی مطرح است که عضویت در پیمان شانگهای یکی از این موارد است. عضویت در این پیمان یکی از مهم‌ترین اتفاق‌هایی است که می‌تواند ما را به اهدافی که برای توسعه اقتصادی داریم نزدیک کند.

دهقانی درباره اینکه آیا می‌توان در شرایط وابستگی متقابل پیچیده در روابط بین المللی با تمرکز بر توسعه همکاری‌ها با بلوک شرق تحریم‌ها و فشارهای اعمال شده از سوی دولت‌های غربی را دور زد اذعان کرد: آنچه تحت عنوان وابستگی متقابل پیچیده میان کشورهای دنیا نامیده می‌شود ساخته و پرداخته کشورهای استعمارگر غربی است. آنها چنین پیچیدگی‌هایی را تعریف کرده‌اند و با سردادن این شعار دنبال وابسته کردن دنیا به خود هستند. برای مثال کشور ما را علی‌رغم پتانسیل‌های متنوع، تک محصولی بارآورده‌اند. ما در صنایع مختلف معدنی، ژئوپولیتیک، نفت، فراورده‌های پایین دستی نفت و گاز دارای مزیت‌های فراوانی هستیم. در واقع کشور ما از نظر این برخورداری‌ها جزو کشورهای رده اول دنیا محسوب می‌شویم. آیا قدرت‌های غربی اجازه رشد ما در همه این زمینه‌ها و بالفعل کردن این قابلیت‌ها را دادند؟ یا اینکه آنها تلاش کردند تا ما در آن جهتی که نیاز آنها را برآورده کند رشد کنیم؟ البته در این زمینه هم آنها رقبایی مثل عربستان، عراق و ونزوئلا را برای ما در آستین داشتند.

نماینده مردم ورزقان در مجلس شورای اسلامی خاطرنشان کرد: مساله پیچیدگی متقابل زمانی می‌تواند اثبات شود که آنها هم به ما وابستگی داشته باشند. در همین تحریم‌ها می‌بینیم که آنها به راحتی ما را تحریم کردند و کنار گذاشتند و از ان وابستگی هم خبری نشد. بنابراین ما باید بند وابستگی به آنها را پاره کنیم و از اقتصاد تک محصولی فاصله بگیریم. ما حداقل باید مثل خود آنها بازی کنیم و گزینه‌های مختلفی برای جایگزین کردن داشته باشیم. یعنی باید به دنبال یافتن بازیگرانی باشیم که با ما بهتر و بیشتر کنار بیایند و منافع ما را هم در کنار منافع خودشان ببینند. دست کم در دوره بعد از انقلاب دولت‌های شرقی برای ما بهتر از قدرت‌های غربی بوده‌اند. البته معنای این وضعیت این نیست که نگاه ما باید تنها به شرق باشد. نگاه ما هم  به غرب و هم به شرق است. اما ما به آنها نگاه باز نداریم. تکیه ما به درون و توانایی‌ها و دارایی‌های خودمان و است. شعار محوری ما یعنی نه شرقی نه غربی به خوبی این مفهوم را می‌رساند.