حسین مظفر در گفت‌وگو با خبرنگار سیاسی خبرگزاری موج، درباره ادعای منتقدان درخصوص تلاش مسوولان برای تفکیک نکردن اعتراض از اغتشاش اظهار کرد: چنین ادعایی یک تهمت به نظام محسوب می‌شود. مگر می‌شود یک نظام بخواهد اعتراض را به سمت اغتشاش بکشاند یا تفاوتی میان این دو قائل نشود. اتفاقا حرف نظام اسلامی این است که بین اعتراض و اغتشاش تفاوت اساسی و بنیادی وجود دارد. همانگونه که بین اصلاحات و اغتشاش تفاوت وجود دارد. اساسا بعضی‌ها به خاطر عدم فهم درست یا به لحاظ غلبه احساسات این دو مفهوم را با هم اشتباه می‌گیرند و با هم مخلوط می‌کنند. انتظار هم دارند اغتشاش را مثل اعتراض ببینند. در حالی که اینطور نیست.

وی افزود: چه در آموزه‌های اسلامی و چه در عرف حقوقی بین اصلاحات با تخریب و اغتشاش تفاوت بنیادین وجود دارد. اغتشاش و تخریب جنبه براندازی و ساختارشکنی دارد. درحالی که اعتراض و اصلاحات جنبه نقد و انتقاد دارد. یعنی معترضان اساس یک موضوع را قبول دارند اما دوست دارند اصلاح اتفاق بیفتد. جریان اصلاحات یعنی اینکه ما بنیان یک چیزی را قبول داریم اما اشکالات و نقدهایی را بر آن وارد می‌دانیم و اعتراض‌هایی داریم تا ترمیم‌هایی اتفاق بیفتد. یعنی معترضان بنای آن ساختمان را قبول دارند اما می‌خواهند اشکالاتش را برطرف کنند. ولی اغتشاش‌گران و تخریب‌گران اساس یک چیزی را قبول ندارند. تمام دنیا هم بین این دو تفاوت قائل می‌شود و نوع برخوردها هم با این دو موضوع متفاوت است.

عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام تصریح کرد: اگر بخواهیم از نظر مفهوم علمی بررسی کنیم در اصلاحات و اعتراض تخریب، شیشه شکستن، آتش زدن، فحاشی، تجاوز به اموال و نوامیس مردم و ساختارشکنی نداریم. اصلا اعتراض و اصلاحات با این مقولات به طور بنیادی، اساسی و ماهیتا متفاوت است. اما در اغتشاش، آشوب و تخریب همه این موارد ممکن است مطرح باشد. بنابراین نظام سیاسی، امنیتی و قضایی در همه جای دنیا نسبت به این دو مقوله تفاوت قائل می‌شود. ما هم تفاوت قائل هستیم. آن چیزی که امروز در جامعه ما اتفاق افتاده اعتراض یا اصلاحات نیست. چون اصلا از نظر ماهیت این رفتارها با اصلاحات متفاوت است. کسی که شیشه می‌شکند، آتش می‌زند، اموال عمومی را تخریب می‌کند، به مردم عادی آسیب می‌رساند و دست به قتل و کشتن می‌زند و می‌خواهد جامعه را آشوب زده نشان دهد هیچ نظامی آن را بر نمی‌تابد.

وی خاطرنشان کرد: نظام‌های مختلف از جمله نظام اسلامی اعتراض و اصلاحات را حق مردم می‌دانند و از طریق مسالمت آمیز و از طریق مبادی و مبانی قانونی و عرفی این مسائل را دنبال کنند. راه‌های فراوانی هم برای دنبال کردن چنین کاری وجود دارد. هیچ کسی هم در این زمینه آسیب نمی‌بیند و با آن کسی که اعتراض دارد برخوردی نمی‌شود. ما هزاران مساله اعتراضی و برخوردهای اصلاحی در جامعه داریم که اصلا ارتباطی با اغتشاش و آشوب و تخریب ندارد. اما در همه نظام‌های سیاسی وقتی پای تخریب، اغتشاش و شورش‌های کور خیابانی که به اموال و نوامیس مردم تجاوز می‌شود به میان بیاید مقابل آن می‌ایستند. درواقع در هیچ کجای دنیا نظام‌های سیاسی در برابر چنین رفتارهایی ساکت نمی‌نشینند. چه در آمریکا و اسراییل و چه در انگلیس، آلمان یا فرانسه و در همه کشورهای مدعی حقوق بشر و آزادی وقتی با اغتشاش و شورش روبرو می‌شوند برخورد می‌کنند. ما تصاویر این برخوردها را در تلویزیون دیده‌ایم که چطور موها یا پاهای زنان و دختران را می‌گیرند و در خیابان‌ها خرکش می‌کنند و روی آنها می‌افتند و آسیب می‌رسانند. علتش این است که بعضی از این آشوب‌گران به حقوق مردم تجاوز می‌کنند. پس معلوم است که این دو موضوع با هم تفاوت دارد.