، چند روزی است که بحث اعتراضات دانشجویی در برترین دانشگاه های آمریکا و همچنین واکنش خشن پلیس این کشور با دانشجویان و اساتید معترض، در رأس اخبار دنیاست. در همین رابطه امیرعبداللهیان، وزیر خارجه کشورمان با اشاره به سرکوب جنبش دانشجویی آمریکا در واکنش به نسل کشی در غزه گفت: «سرکوب و برخورد خشن پلیس و نیروهای امنیتی آمریکا با اساتید و دانشجویان معترض، در راستای تداوم حمایت و پشتیبانی تمام‌ عیار واشنگتن از رژیم اسراییل بوده و به روشنی گویای سیاست دوگانه و رفتار متناقض دولت آمریکا نسبت به آزادی بیان است.»

همچنین ناصر کنعانی، سخنگوی وزارت خارجه نیز اعلام کرد: «صدای خُرد شدن استخوان‌های صهیونیسم جهانی بیش از هر زمان دیگری به گوش می‌رسد. با سرکوب خشونت‌آمیز تظاهرات اعتراضی دانشجویان در دانشگاه‌های آمریکا و اروپا، نمی‌توان از فروریختن ستون‌های تَرَک خورده اشغالگری در فلسطین جلوگیری کرد. هر کس در مقابل آن بماند، زیر آوار فروپاشی صهیونیسم خواهد ماند.»

واقعیت این است که آنچه در دانشگاه­های آمریکا در حال وقوع است واکنش شدید افکار عمومی قشری از جامعه این کشور است که در رده نخبگان طبقه بندی می شود. این افراد آگاه ترین و باسوادترین گروه جمعیتی محسوب می شوند که در برترین دانشگاه های دنیا درس می خوانند. لذا واکنش آنها به آنچه در نوار غزه می گذرد را باید بسیار جدی و با تبعات بالا ارزیابی کرد.

نکته مهم اینکه دانشجویان یهودی مخالف دولت اسرائیل و اندیشه های صهیونیسم نیز در این تجمعات حضور دارند. گروه «صدای یهود برای صلح» متشکل از دانشجوها و اساتیدی است که تلاش دارند نشان دهند دین یهود متفاوت از آن چیزی است که اسرائیل تلاش می کند نماینده اش باشد.

بنابراین دولت ایلات متحده و همچنین رژیم صهیونیستی اکنون تحت فشار شدیدی قرار گرفته و مجبور است پاسخی به این وضعیت بدهد. بدون تردید در میتینگ های انتخاباتی داخل آمریکا که این روزها با نزدیک شدن به اکتبر، داغ تر می شود مسئله فلسطین و اعتراضات دانشجویی می تواند آرا نامزدها را به صورت محسوسی تغییر دهد. هرگونه همراهی با سیاست های نتانیاهو به معنای بی توجه به فاجعه انسانی در غزه است.

در همین بین گزارش سازمان ملل نشان می دهد نزدیک به ۶۰۰ هزار فلسطینی در نوار غزه در معرض قحطی هستند که اگر به این وضعیت رسیدگی فوری نشود، این آمار در اواخر تیر ماه به بیش از یک میلیون خواهد رسید یعنی دست کم نیمی از ساکنین غزه. وضعیت در ارسال کمک های غذایی و دارویی از گذرگاه های اسرائیل نیز چندان مساعد نیست. اسرائیل مدعی است تعداد کامیون های حامل کمک بیشتر شده اند ولی نهادهای سازمان ملل قادر به توزیع درست آنها نیست. لازم به ذکر است این ادعا در حالی مطرح می شود که چند روز قبل سازمان ملل اعلام کرد اسرائیل نتوانست ثابت کند بین کارمندان آنروا و گروه های حماس و جهاد اسلامی ارتباط وجود دارد.

در پی این انتشار این خبر، تعدادی از ۹ کشوری که کمک های خود را به آنروا به حالت تعلیق درآورده بودند، تصمیم گرفتند ارسال کمک را از سربگیرند از جمله آلمان. با توجه به این شرایط، اکنون کابینه نتانیاهو با افزایش فشارهای بین المللی روبرو است.

در همین حال او باید جوابی برای مردمش نیز داشته باشد که خواستار آزادی اسرا هستند. بیش از دویست روز از آغاز جنگ می گذرد اما هنوز هیچ تغییری در زمینه اسرا رخ نداده است. وضعیت در مرزهای شمالی نیز بحرانی تر می شود. بازگشت آواره ها به خانه هایشان در مرزهای شمالی و جنوبی نامشخص است و فقط بازسازی شهرک های آسیب دیده اطراف نوار غزه ۱۹ میلیارد شیکل هزینه دارد.

در این فضا علیرغم مصوبه کنگره برای اعطای کمک مالی به اسرائیل، همراهی دولت بایدن با نتانیاهو در موضوع حمله به رفح و ادامه حضور نظامی در نوار غزه در هاله ابهام قرار دارد. بایدن نمی خواهد آینده سیاسی خود را بر سر سیاست های نتانیاهو قمار کند. اگر بخواهد وضعیت غزه و درخواست دانشجویان برا قطع حمایت هایش از اسرائیل را نادیده بگیرد، قطعاً باید انتظار ریزش آرایش در نظرسنجی ها و همچنین در نهایت در انتخابات اکتبر را داشته باشد.

بنابراین تأکید بر تعیین تکلیف «روز بعد» که اشاره مستقیم به شرایط نوار غزه دارد، در دستور کار دولت بایدن قرار می گیرد. این در حالی است که نتانیاهو تا امروز از بحث در خصوص آن طفره رفته است. در واقع هیچ برنامه عملیاتی برای آینده نوار غزه ندارد و فقط به دنبال حمله زمینی به رفح است تا به طبق ادعایش چهار گردان حماس در این شهر را نابود کند.

از این رو نقش کشورهای اسلامی با انعکاس آنچه در آمریکا رخ می دهد، می تواند شرایط را برای فلسطینی ها بهبود بخشد و آنها را از زیر فشار خارج سازد.