، از سال ۱۳۸۴ در تقویم سالانه ایران روز ۱۰ اردیبهشت روز ملی خلیج فارس نام گذاری شده که سالروز اخراج پرتغالی‌ها از تنگه هرمز و خلیج فارس در سال ۱۶۲۱ میلادی است. اما در سالهای اخیر اهمیت گرامیداشت این روز علاوه بر یادآوری اقدام بزرگ شاه عباس صفوی، در راستای تأکید ویژه ایران بر حقش در برابر کشورهای عربی توسعه طلبی ای است که خواهان سیطره بر جزایر ایرانی یعنی تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی هستند. در سال های گذشته یکی از بندهای بیانیه پایانی نشست های کشورهای عربی خلیج فارس و یا اتحادیه عرب اشاره بر مالکیت امارات متحده عربی بر این جزایر بوده است. ولی آنها در نشست کشورهای شورای خلیج فارس در تیر سال ۱۴۰۲ گام را فراتر گذاشتند و در بیانیه ای مدعی شدند به منظور حل مسأله جزایر سه گانه از طریق گفتگوهای دوجانبه با امارات و یا مجامع بین المللی استفاده شود. با توجه به این نماینده روسیه نیز در این نشست حضور داشت و این کشور هم چنین راهکاری را برای مسئله­ ای که اساساً وجود ندارد، پیشنهاد داد، وزارت خارجه سفیرش را فراخواند.

همچنین این موضوع با واکنش گسترده نخبگان سیاسی و کاربران ایرانی در شبکه های اجتماعی مواجه شد. برای ایرانیان طرح چنین موضوعی خط قرمز است. آنها حتی به «خلیج» خواندن خلیج فارس اعتراض دارند. در این میان کشورهای فرامنطقه ای مانند روسیه، آمریکا، چین و حتی رژیم صهیونیستی برای خوشایند دوستان عربشان، از واژه خلیج بدون افزودن فارس استفاده می کنند و یا حتی آن را «خلیج ع ر ب ی» می نامند.

برای مثال اکانت های رسمی اسرائیل در توئیتر وقتی قرار است با مخاطب ایرانی ارتباط برقرار کنند از اسم خلیج فارس و وقتی مخاطبشان اعراب است، از خلیج بدون صفت و یا خلیج ع ر ب ی استفاده می کنند.

هدف از این قبیل فشارهای رسانه ای و تبلیغاتی که بعضاً با حمایت های سیاسی همراه می شود، این است که ایران را وارد یک نامسئله کنند. اینکه زمانی ایران «وجود مشکل» در سه جزیره تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی را بپذیرد، به معنای آغاز مسیر از دست دادن بخشی از خاک کشور است که بیش از ۲۵۰۰ سال است تحت سلطه ایرانیان قرار دارد.

اما آنچه در سال گذشته بیش از قبل موجب ناراحتی شهروندان ایرانی شد، همراهی روسیه با کشورهای عربی در اینباره بود. در شرایطی که جمهوری اسلامی ایران از معدود کشورهایی بود که در جریان اوکراین از روسیه حمایت کرد و کار تا جایی پیش رفت که تهران متهم به ارسال تسلیحاتی شد که روس ها از آنها در اوکراین استفاده می کردند و این مسئله خشم اروپا و آمریکا برانگیخت. فارغ از اینکه آنچه ایران در زمینه فروش سلاح به روسیه انجام شد، در چارچوب صادرات تسلیحات می گنجد و غرب نمی تواند از این بعد کشورمان را تحت فشار بگذارد، ولی روسیه به خوبی می داند این فروش تجهیزات نظامی تا چه اندازه برایش مهم بود.

از این رو در میانه جنگ اوکراین که روس ها کماکان نیازمند حمایت جمهوری اسلامی بودند، همسویی با ادعاهای امارات را می توان در حوزه وقاحت و بی شرمی روسیه طبقه بندی کرد. واقعیت این است که لازم بود وزارت خارجه و به طور کلی دستگاه حاکمیتی ایران واکنش درخوری به این کشور نشان می دادند. پیش کشیدن بحث جزایر ایرانی به معنای حمایت مسکو از تجزیه ایران است.

لزوم درپیش گرفتن راهکارهای اثرگذار از سوی دولت ایران برای پایان دادن به ادعاهای امارات

افزون براین جمهوری اسلامی ایران باید راهکاری برای خاتمه دادن به این موضوع پیدا کند. اینکه هر سال دو یا سه بار کشورهای عربی گردهم آیند و بی ربط و با ربط، به جزایر ایرانی اشاره کنند نباید تبدیل به یک روال عادی شود. جمهوری اسلامی مؤظف است با استفاده از ابزارهایی که در اختیار دارد، یکبار برای همیشه پرونده چنین ادعاهایی را ببندد. بدون تردید ورود به «حل مشکل» خطاترین کار است. تقویت استحکامات نظامی و الیته غیرنظامی در این جزایر، برخورد قاطع با هرگونه چشم داشت اعراب بر خاک ایران مشابه آنچه در طول جنگ هشت ساله در برابر صدام صورت گرفت، راهکارهای مؤثری هستند.

در این میان هرچه قدرت نیروی دریایی ایران بیشتر باشد، امکان چانه زنی سیاستمداران نیز بیشتر خواهد بود. همچنین بزرگداشت روز دهم اردیبهشت باید امری فراتر از اشاره ای گذرا در اخبار و یا رسانه ملی باشد. برگزاری جشن ملی، تدارک مراسم در استان های مختلف، مدارس و به ویژه در منطقه خلیج فارس و جزایر ایران در این حوزه می تواند ضمن آگاه کردن نسل جوان به آنچه برایشان به ارث رسیده، در ذهن مخاطب خارجی نیز اثرگذار باشد. وقتی مراسمی ملی در این خصوص از جمله برگزاری مانور نظامی نمادین در خلیج فارس صورت بگیرد و رسانه های دنیا آن را با نام «خلیج فارس» پوشش دهند، در جهت گیری افکار عمومی جهان عرب و البته کل دنیا اثرگذار بوده ایم.

روز دهم اردیبهشت نباید یک روز ساده تلقی شود. این موضوع مؤید رویکرد ایرانی ها در حفظ سرزمین شان علی رغم هز اختلاف نظری است. لذا دولت حاکمه باید به روز خلیج فارس چنین نگاهی داشته باشد.