، شهادت سیدحسن نصرالله توسط رژیم صهیونیستی می تواند سرآغاز یک تحول مهم در عرصه خاورمیانه باشد، هم از سوی اسرائیل و هم از سوی جمهوری اسلامی ایران و محور مقاومت. این بستگی به کنش و واکنش های دو طرف در روزهای آینده بستگی دارد. حزب الله برای جمهوری اسلامی ایران یکی از اعضای اصلی و مؤثر در محور مقاومت است و اکنون این سازمان تحت فشار سنگینی از طرف اسرائیل قرار دارد و سکوت غرب نیز مؤید رفتارهای این رژیم است. در همین راستا آمریکا یک روز پس از حمله به مقر فرماندهی حزب الله در ضاحیه بیروت، رسماً حمایت همه جانبه و کامل خود را از اسرائیل اعلام کرد. این اقدام مشابه همان حرکتی است که چند روز پس از حمله به کنسولگری ایران در دمشق صورت گرفت. در آن زمان هم آمریکا برای حفاظت از موجودیت رژیم صهیونیستی همراه با چند کشور اروپایی چینش نظامی خود را تغییر داد و آماده مقابله با هر حرکتی از سوی تهران شد. اکنون هم شواهد گویای تکرار همان تحولات و اتفاقات است.

 اما پنهان شدن اسرائیل در پشت سر آمریکا پس از هدف قرار دادن رهبری حزب الله تمام ماجرای این روزهای خاورمیانه نیست. اکنون جمهوری اسلامی ایران به عنوان اصلی ترین عنصر محور مقاومت باید بتواند واکنشی در خور نشان دهد. این انتظاری است که نه تنها نیروهای مقاومت منطقه از تهران دارند بلکه در داخل نیز بخشی از افکار عمومی خواستار مقابله با پیشروی های قدم به قدم اسرائیل هستند.

در همین راستا وبسایت معاریو در تحلیلی ضمن اشاره به پیامدهای ترور حسن نصرالله بر داخل لبنان، سوریه، سایر گروه های مقاومت و همچنین داخل ایران، تأکید دارد «این ترور نقطه عطفی در تاریخ مبارزه با حزب الله و علاوه بر آن آغاز حرکتی گسترده‌تر است که هدف آن آسیب رساندن به پروژه هسته‌ای ایران و تأمین امنیت آینده خاورمیانه است. حرکتی که منجر به ترور نصرالله شد یک اتفاق منفرد یا تصادفی نبود و یک گام در یک برنامه استراتژیک گسترده‌تر است.» در این گزارش همچنین آمده است برنامه دیگر اسرائیل اجرای «نظم نوین خاورمیانه» است که در آن دیگر برنامه/تهدید هسته ای ایران جایی ندارد!

چنین تحلیلی مختص این گزارش و این رسانه خبری نیست. در چند مقاله دیگر که در رسانه های عبری زبان منتشر شده، بر این موضوع تأکید شده که گام نهایی و ایستگاه آخر تهران و توانمندی هسته ای جمهوری اسلامی ایران است. مقامات رژیم صهیونیستی انتظار دارند اگر ایران وارد تقابل مستقیم نظامی شد، زیر چتر حمایتی آمریکا به تقابل بپردازد و در این مسیر به تأسیسات و زیرساخت های هسته ای ایران را هدف قرار دهد. استفاده از بمب سنگرشکن در ضاحیه که گفته می شود ۲ هزار پوندی بوده است، یک سیگنال آشکار نیز بود.

در طرف مقابل، جمهوری اسلامی ایران نیز اکنون باید بتواند واکنش مناسبی نشان دهد، واکنشی که موجب درگیری منطقه ای گسترده نشود، به زیرساخت های کشور آسیب نزند و در عین حال نیروهای محور مقاومت را ناامید نسازد. انتخاب های سختی باید صورت بگیرد اما این به معنای نشدن نیست. در حادثه حمله به مقر فرماندهی حزب الله، چند نیروی سپاه پاسداران نیز به شهادت رسیدند. چند ماه قبل تهران در واکنش به شهادت زاهدی در دمشق تصمیم به اجرای عملیات وعده صادق گرفت. اما آیا همه واکنش ها محدود به عملیات نظامی مستقیم است؟ تجربه تاریخی نشان می دهد حملات سایبری، اقدامات ایذایی و ضربه به ساختارهای اقتصادی و امنیتی نیز می تواند در دستور کار قرار بگیرد.

در حال حاضر جنگ غزه و تحولات لبنان، هزینه بیش از یکصد میلیارد دلاری بر اقتصاد رژیم صهیونیستی تحمیل کرده تا جایی که کسری بودجه دولت باعث شد تا در مدت هفت ماه اخیر دو بار مؤسسه اعتباری مودیز، رتبه اقتصادی اسرائیل را تنزل داد که این امر اثر منفی قابل توجهی بر حجم سرمایه گذاری ها و در نتیجه درآمدهای دولت در ماه های آتی خواهد داشت. گزارش ها نشان می دهد حملات سایبری در اراضی اشغالی در طول یکسال گذشته ۲.۵ برابر شده است. در حال حاضر نزدیک به ۵۰ درصد ساکنین اراضی اشغالی از وضعیت اقتصادی خود ناراضی هستند زیرا در یکسال گذشته مجبور به پرداخت هزینه های بیشتری بابت دریافت خدمات و کالا شده اند.

همچنین نگرانی های امنیتی به ویژه از سمت کرانه باختری کماکان یک موضوع مهم در اسرائیل است. چند سال قبل مقام معظم رهبری بر تسلیح کرانه باختری اشاره کرده بود. این سیاست هنوز موجب ترس اسرائیلی هاست و اکنون می تواند موجب ضربات قابل توجهی به این رژیم شود. بنابراین کماکان ابزارهای مختلفی در اختیار جمهوری اسلامی ایران است که بتواند به برنامه اسرائیل آسیب بزند و موجب عقب نشینی آن شود.