در این مراسم فیلم مستندی که سیف‌االله صمدیان یار و همکار دیرین کیارستمی ساخته‌است، به نمایش درآمد؛ فیلمی با عنوان «۷۶ دقیقه و ۱۵ ثانیه با عباس کیارستمی». این مراسم با اکران دو فیلم کوتاه نمایش داده نشده، از عباس کیارستمی همراه بود. «مرا به خانه ببر» فیلم سیاه و سفید ۱۶ دقیقه‌ای و یک بخش از فیلم «۲۴ فریم» که کیارستمی مراحل پایانی آن را در طول دوره‌ درمان در بیمارستان و منزلش به پایان رسانده بود، دو اثری بودند که نمایش آن‌ها با استقبال و ابراز احساسات تماشاگران همراه شد. پیش از نمایش فیلم «۷۶ دقیقه و ۱۵ ثانیه با عباس کیارستمی»، آلبرتو باربرا – رییس جشنواره ونیز - از عباس کیارستمی یاد کرد و از تفاوت او با دیگر فیلم‎سازان به لحاظ نوع فیلم‌سازی‌ و تنوع کاری و چرایی برگزاری بزرگداشتی در این سطح، سخن گفت. سپس احمد کیارستمی – فرزند عباس کیارستمی – به بازگویی خاطراتش در سال ۲۰۰۵ مراکش سر کلاس فیلم‌سازی عباس کیارستمی و مارتین اسکورسیزی برای دانشجویان مراکشی و آمریکایی پرداخت و از رابطه خاص این دو فیلم‌ساز بزرگ سینمای جهان یاد کرد. او در ادامه صحبت‌هایش سیف‌الله صمدیان را بهترین کسی دانست که می‌توانست برای بزرگداشت عباس کیارستمی فیلم شایسته‎ای بسازد: « تنها کسی را که در دنیا می‎شناختم که می‌توانست کاری کند که برای بزرگداشت پدرم چه در ونیز چه در سایر نقاط جهان، فیلم شایسته‌ای از او داشته باشیم، سیف‌الله صمدیان بود؛ همانطور که قبلا در پاریس در مراسم بزرگداشت پدرم هم گفتم، عباس کیارستمی در سفرهای داخل و خارج از ایران و برنامه های مشترک با صمدیان، معتقد بود مقابل دوربین او حضوری آسوده، با اطمینان و آرامش دارد. در شرایطی که اصولا از مقابل دوربین کسی بودن پرهیز می‌کرد و معذب بود. همین نوع شناخت باعثشد، مطمئن باشم حتی اگر شرایط زمانی درخواست برای ساخت چنین فیلمی مناسب نباشد، می‌توانم از صمدیان بخواهم از تصاویر مربوط به این سال‌ها، فیلمی را در این مدت محدود زمانی آماده کند.»در ادامه این مراسم سیف‌الله صمدیان هم که به قول خودش مدت‌ها در قرنطینه بود تا توانست در این زمان محدود این مستند را آماده کند، گفت: «هم خوشحالم که اینجا هستم هم خوشحال نیستم. خوشحالم از اینکه به نام سینما دور هم جمع شدیم و یک فیلم می‌بینیم و خوشحال نیستم که این فیلم به نام کیارستمی است و اصلا دوست نداشتم این فیلم به نام او و به یاد او باشد. امروز نمی‌خواهم حتی یک کلمه درباره کیارستمی، خاطرات سه دهه رفاقت و همکاری با او صحبت کنم؛ اما فکر می‌کنم همه حرف‌های پنهان در ذهن و قلب و روح من در تک‌تک پلان‌های این فیلم نفوذ کرده است. اگر نیست، از ضعف من است و اگر هست مطمئن باشید از قدرت من نیست؛ حتما از قدرت انرژی حضور کیارستمی در لحظات ثبت شده در دوربین است که به این فیلم امکان ساخته شدن داد.» دبورا یانگ منتقد و نویسنده سرشناس نشریه ورایتی که سال‌ها دبیر جشنواره تائورمینا در ایتالیا بوده است، با اشاره به این‎که گزارشی برای این فیلم خواهد نوشت، فیلم «۷۶ دقیقه و ۱۵ ثانیه با عباس کیارستمی» را چنین توصیف کرد: «اصلا فکر نمی‌کردم فیلمی درباره‌ کیارستمی ببینم که همه حساسیت‌ها و ویژگی‌های فیلمسازی کیارستمی در آن رعایت شده باشد.» سرژ توبیانو، رییس سینما تک پاریس که به تازگی استعفا داده و تی‌یری فرمو - رییس جشنواره کن و مدیر بنیاد لومیرها – هم در سالن حضور داشتند. تی‌یری فرمو، گفت: «این یک مستند واقعی است و لحظات نابی از عوالم بسیار خاص و کارهای متنوع هنری کیارستمی را در خود دارد.» او هم‌چنین فیلم را به جشنواره‌اش در لیون – فرانسه – که همزمان با جشنواره پوسان – ماه اکتبر سال ۲۰۱۶ - برگزار می‌شود، دعوت کرد.