به گزارش خبرگزاری موج، در ابتدای این مراسم که ۱۳ خرداد ماه از مقابل خانه هنرمندان ایران برگزار شد، پس از پخش سرود جمهوری اسلامی ایران؛ کاووس صادق‌لو  عکاس و عضو هیات مدیره انجمن صنفی عکاسان مطبوعات با خواندن شعری شروع به سخنرانی کرد و گفت: سلام به روح مرحوم و همسر گرامی‌اش که امروز میزبان علیرضا عزیز است. همه افراد این محفل می‌دانند که جز مهربانی و عشق چیز دیگری از او ندیده‌ایم. بزرگی که با اخلاق و رفتارش به ما یاد می‌داد. من از این  که  وقتی کسی از دنیا می‌رود درباره‌ی خوبی‌هایش می‌گویند، خوشم نمی‌آید زیرا تا زمانی که فردی زنده است باید از اخلاق خوبش گفت. اخلاقی که در حال حاضر در مطبوعات ما هم کمرنگ شده است.

او با اشاره به فامیلی علی‌رضا سلطانی شاد، ادامه داد: نام او پسوند شاد داشت، مانند خودش که شاد و خوب بود. او به کسانی که در اطرافش بودند آموزش اخلاق می‌داد. برایم سخت است که درباره علیرضا بگویم زیرا دوست من بوده است. یک سال بود که به بیمارستان رفت‌و آمد داشت اما هرچه بود گذشت و ما را تنها گذاشت.

عضو هیات مدیره انجمن صنفی عکاسان مطبوعات در ادامه به پیام‌های تسلیت پرویز اسماعیلی معاون ارتباطات و اطلاع رسانی دفتر رییس جمهور،‌سخنگوی دیپلماسی وزارت خارجه، حسین انتظامی معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد و  تابش از بنیاد سینمایی فارابی  اشاره کرد و از انجمن عکاسان ایران،میراث فرهنگی، روابط عمومی مجلس شورای اسلامی، حجت‌السلام و المسلمین دعایی و...  تشکر کرد که دراین محفل حضور پیدا کرده‌اند.

نریمانی یکی از دوستان علی‌رضا سلطانی شاد متنی را از انجمن عکاسان ایران در وصف فروتنی و روحیه‌ی زنده‌یاد سلطانی‌شاد خواند.

سیف‌الله صمدیان ریس انجمن عکاسان ایران هم در سخنانی گفت: تا به امروز در کشور ما فرهنگ را جدی نگرفته‌اند. سیاست پیشگان در اغلب مواقع درگیر مشکلات خارجی و داخلی بوده‌اند و اهالی فرهنگ مظلوم واقع شده‌اند. به تازگی بی‌توجهی به اهالی فرهنگ به حدی زیاد شده که به این قطعیت تلخ رسیده‌ام که فرهنگ شایعه است.

وی در عین حال گفت: این مسئله را گفتم که بدانید که دلگیری ندارم! بلکه خواستم بگویم ما سیستم حمایتی از هنرمند نداریم. انجمن‌هایی که برای حمایت از هنرمندان تشکیل شده‌اند به دلیل مشکلات قدیمی که دارند، کار خود را درست انجام نمی‌دهند.

او افزود: یک عکاس می تواند در شاخه‌های مختلف کار کند. امروز حق انجمن صنفی عکاسان مطبوعات این نبود که این مراسم را بگیرد چون سلطانی‌شاد در بنیاد سینمایی فارابی هم مشغول بود و چندین سال عکاسی ورزشی در سابقه‌اش وجود دارد.

صمدیان در بخش پایانی سخنانش گفت: پیشنهاد من این است که از این پس برای اینگونه مراسم‌ها کمیته‌مشترکی در انجمن مربوط به هنر عکاسی داشته باشیم تا مسئولان و مدیران روابط عمومی در این بازه‌های زمانی به حمایت و تدارک مراسم کمک کنند. 

او در پایان با اشاره به درگذشت دو عکاس مطبوعاتی سلطانی‌شاد و وحید سهرابی (عکاس سابق ایسنا) اظهار امیدواری کرد که روح این دو عزیز شاد باشد.

هاشم طالب مدیر کل اسبق روابط عمومی نهاد ریاست جمهوری هم دیگر سخنران مراسم تشییع پیکر سلطانی شاد بود، او در سخنانی مطرح کرد: در گذشت دوست و همکار عزیزان را تسلیت می‌گویم. من این افتخار را داشتم که در یک مقطع زمانی کنار او باشم. من جز عشق و ملایمت چیز دیگری از سلطانی ندیدم. عکاسی خبری در دهه شصت گرفتاری‌های زیادی داشت اما او با اخلاق، خنده و صبر تحمل می کرد؛ چه در صحنه سیاسی و چه در ورزشی عاشق بود. او روزهای اربعین در درگاه امام حسین (ع) عاشقانه خدمت می‌کرد و امیدوارم امام حسین دستش ر ا بگیرد.

در پایان مراسم محمد نوروزی عکاس نیز گفت: من می‌خواهم در ذهن  خودم و شما سوالی ایجاد کنم. از دیروز که فهمیدیم سایه علیرضا دیگر بر سرما نیست موجی راه افتاد. چرا علیرضا عزیز ما بود؟! ما به امثال علی‌رضا در جامعه عکاسی خبری بسیار نیاز داریم.

در پایان مراسم نیز حجت‌السلام و المسلمین دعایی نماز میت را بر پیکر علیرضا سلطانی خواند.

در این مراسم رسول اولیازاده، محمد صیاد، جاسم قزقانپور، ساسان مویدی، علیرضا عابدی، محسن شاندیز، اسماعیل عباسی، محمود صادقیان معاون اداره اخبار مجلس شورای اسلامی و اعضا تیم روابط عمومی مجلس شورای اسلامی حضور داشتند.

پیکر علیرضا سلطانی شاد (عکاس مطبوعات) کنار همسرش در قطعه ۹ بهشت زهرا (س) به خاک سپرده خواهد شد.

مراسم ترحیم سلطانی‌شاد نیز دوشنبه ۱۵ خرداد ماه از ساعت ۱۶ تا ۱۷:۳۰ در مسجد جامع شهرک غرب برگزار می‌شود.

علیرضا سلطانی‌شاد شامگاه گذشته (۱۱ خرداد ماه) در ۶۵ سالگی درگذشت.

سلطانی از عکاسان مطبوعاتی قدیمی بود که در حوزه ورزشی فعالیت بیشتری داشت؛ او همچنین سابقه چند سال دبیری در سرویس عکس خبرگزاری ایلنا و «موج» را در کارنامه کاری خود داشت.

این عکاس همچنین در چند دوره عضو هیات مدیره انجمن صنفی عکاسان مطبوعاتی ایران بود.