به گزارش خبرگزاری موج، در این جلسه احمدپوری، کامیار عابدی، فرهاد عابدینی، اسدالله امرایی و ...  به بررسی آثار و شخصیت محمود معتقدی پرداخته و رضوان ابوترابی، ابوالقاسم پاینده‌مهر، رضا اکوانیان، کریم قنبری، عبدالله صمدیان، سولماز سیستانی، ویدا ایمانی، شادمان شکروی و یعقوب رستمی‌ثالث شعرخوانی کرده‌اند. شما احساس‌اش نمی‌کنید، اما هست و شفابخش استاحمدپوری مترجم درباره محمود معتقدی گفت: ۲۵ سال پیش با معتقدی از نزدیک آشنا شدم، پیش از آن با نامش آشنا و نقدهایش را خوانده بودم. یکی از ویژگی‌های قابل در مورد محمود معتقدی، شخصیت‌اش است. شخصیت بسیار آرام دارد. او مثل یک نسیم آرام در صفحه ادبیات می‌وزد. شما احساس‌اش نمی‌کنید، اما هست و شفابخش است. همین انسان به طور حیرت‌انگیزی در جریان وضعیت کتاب‌ها قرار دارد. یادم است ایشان برای ما کامپیوتر کتاب‌های جدیدالانتشار بودند. او درباره فضای شعری محمود معتقدی بیان کرد: در مورد شعرهایش باید بگویم اشعارش مرا تکان نمی‌دهد. این‌که می‌گویم تکان نمی‌دهد نه این‌که بد باشد، زیرا من معتقدم شعر باید چیزی در دورن منفجر کند. شاید شعرهای محمود معتقدی چنین کاری نکند اما بی‌بروبرگرد یک زیبایی و آرامشی در این شعرها وجود دارد که من هیچ وقت از خواندنش ناراضی نیستم و از برخی واقعا لذت بردم. یکی از خواهش‌های من از محمود معتقدی این است که به نوشتن خاطرات دست بزند، چون در چندین جلسه که بودیم به این نتیجه رسیدم که ایشان یک نوع تاریخ شفاهی است که خدمت بزرگی برای ادبیات خواهد بود.آقای معتقدی لطفا شعر بنویسدر ادامه جلسه کامیار عابدی با بیان این‌که «معتقدی یکی از شاعران منتقدان سلیم‌النفس ادبیات معاصر ماست»، اظهار کرد: ان‌شاء‌الله در آینده نه چندان دور اسم آقای معتقدی در کنار بزرگان آمل ثبت شود. معتقدی مدتی در مرکز اسناد و مدارک علمی کارکرده و برخی از کارهای ایشان ثبت شده است. به عنوان نمونه می‌توان از «کتاب‌شناسی روند پژوهش در ایران»، «راهنمای سمینارها» و کنگره‌ها و سمپوزیوم‌های گزارش شده در ایران نام برد. این پژوهشگر ادبی افزود: آقای معتقدی در دهه ۶۰ به شکل جدی‌تری به حوزه نقد ادبی و شعر پرداخت به ویژه در دهه ۶۰ و ۷۰ بیشتر به عنوان منتقد ادبی شناخته شد و به ندرت شعرهایی هم از ایشان منتشر می‌شد. برخی از نقدهای ایشان جنبه تحلیل و معرفی کتاب دارد مخصوصا در دهه ۶۰ به نقدهای فنی‌تر کار شاعران و نویسندگان رغبت بیشتری داشت. گاه برخی از این نقدها بازتاب‌هایی هم بر می‌انگیخت. بخش دوم نقدهای آقای معتقدی که تقریبا بعد از این دوره آغاز می‌شود، نقدهایی است که بر آثار شاعران جوان یا شاعران جوان‌تر نوشته‌اند. در این نقدها جنبه تشویقی بیشتر، از جنبه انتقادی است. او ادامه داد: آقای معتقدی نقدها را بیشتر به مثابه یک روشنفکر می‌نویسد نه به مثابه یک ادیب. به‌طور کلی محمود معتقدی از جریان‌های اولترامدرن یا اولتراپست‌مدرن طرفداری نمی‌کند و نظرهایش در حوزه شعر در حد میانه و معتدل در نوسان است. اعتدال محمود معتقدی در نقدهایش به جهان‌بینی و جهان‌شناسی هر شاعر در حوزه شعر تمایل بیشتری دارد. عابدی درباره شعرهای معتقدی شرح داد: در بخشی از شعرهایش به لایه‌هایی از سیاست و اجتماع پیرامون خودش و گاهی پیرامونی که دورتر است به صورت جزئی یا کلی نگاه انسانی می‌اندازد. در شعرهای معتقدی به خصوص بعد از دو دفتر اول به نظر می‌آید عشق به عنوان یک سازوکار و مکانیسم جانشین وجود دارد. او عشق را قبول می‌کند، چون برای زنده ماندن و افسرده نشدن به آن نیاز دارد و از دیگر سو بخشی از جهان‌بینی و شاعرانه‌اش را ساخته است تا بتواند پیچیدگی‌های عصر خودش را تحلیل و تبیین کند. عشق در شعر محمود معتقدی به‌ هیچ‌ وجه به مرحله‌ تن‌کامگی و اروتیسم نمی‌رسد. او در پایان سخنانش اظهار کرد: من به آقای معتقدی می‌گویم با خواندن کتاب‌های اخیر شما من به این نتیجه رسیدم که لطفا شعر بنویس و دیگر نقد ننویس. محمود معتقدی ادبیات و شعر معاصر ما فراموش نشدنی است.شرایط اجتماعی ساده‌انگاری‌ها را به ما تحمیل می‌کنندمحمود معتقدی نیز در این مراسم بزرگداشت خودش گفت: در گذشته آدم‌های پرشماری در حوزه ادبیات داشتیم و این‌ها همه سرمایه‌هایی هستند که به ما مطالبی آموختند. واقعا ما امروز آنچه که از سفره گذشته خوردیم پس می‌دهیم ولی جوانان امروز سابقه و نگرش گذشته را ندارند. جوانان امروز خیلی آسان شعر می‌نویسند. آسان توقع دارند برایشان کامنت بگذاری. آسان توقع دارند برایشان نقد بنویسی و این آسان‌گیری - به زبان برخی ساده‌نویسی‌ها - که در شعر امروز اتفاق می‌افتد همه برآیندهایی است که شرایط اجتماعی به ما تحمیل می‌کند. او با ابرار نگرانی درباره وضعیت کنونی فرهنگ اظهار کرد: از هر منظری که نگاه کنید ما در این باره دچار بحران هستیم. این‌که تیراژ کتاب ۳۰۰ نسخه باشد بحران عظیم فرهنگی است. وقتی در این فضای آسیب‌پذیر زندگی می‌کنیم، فکر می‌کنیم، می‌نویسیم و فعالیت فرهنگی می‌کنیم؛ قطعا به حوصله، وقت و انرژی فراوانی نیاز داریم.محمود معتقدی به کار دل پرداخته استسپس فرهاد عابدینی درباره محمود معتقدی بیان کرد: محمود معتقدی در این دهه و سال‌های اخیر از نظر شعری و کارهای ادبی بسیار پرکار و پرتوان بوده و دقیقا به کار دل پرداخته است. در مقدمه کتابی نوشته بودم که اگر فرمانروایان تاریخ به مفهوم واقعی و عمیق عاشق بودند هرگز در جهان جنگی رخ نمی‌داد. با این دیدگاه، کتاب(دفتر شعر) «گاهی به رنگ خاطرات‌هایت» را تحلیل کردم. این شاعر درباره مجموعه شعر «گاهی به رنگ خاطرات‌هایت» شرح داد: این دفتر از ۹۶ قطعه شعر کوتاه به شکل آزاد سروده شده است. در این شعرها تصویرهای زیبایی دیده می‌شود. شاعر در رویاهایش گاهی تنها به دست‌های دوست می‌رسد و گاهی هم به حرف‌های او گوش می‌کند و به واقعیت زندگی می‌رسد که سرشار از بودن‌ها، نبودن‌ها، خوشی‌ها، سرمستی‌ها و اندوه بیکران است. او به پیرانه سری خود اعتراف می‌کند و در شعر در گذر عشق از فصل پیری به دوست می‌رسد و فصل دیگری زاده می‌شود. او پوست می‌اندازد و جوان می‌شود.محمود معتقدی از کنار حوادثاجتماعی نمی‌گذرداسدالله امرایی نیز در این مراسم درباره روحیه محمود معتقدی اظهار کرد: آقای معتقدی از هر کلام، کلمه و واقعه‌ای شعر می‌سازند. شما در شعرهای ایشان زمان را دقیقا می‌بینید و واژگان زمان را حس می‌کنید. تقریبا گمان می‌کنم هیچ حادثه اجتماعی را ندیدم که آقای معتقدی از کنارش عبور کند. گاهی می‌بینیم آقای معتقدی یک شعر درباره هر حادثه کوچک که گوشه‌ای اتفاق افتاده و انسانی آسیب دیده، سروده است. این مترجم با بیان این‌که «معمولا بسیاری عادت کرده‌اند که استادهای خودشان را فراموش می‌کنند»، متذکر شد: آقای معتقدی در زمانه‌ای استادش را فراموش نمی‌کند که فراموش کردن این استاد به چشم بسیاری فضیلت به حساب می‌آید. اما او این استاد را فراموش نمی‌کند.