محمودرضا امینی- خبرگزاری موج، راهپیمایی اربعین و نیز آماده‌سازی برای این کنگره عظیم تنها با یک هدف دارای جلوه و تجلی است و آن هم حسین (ع) و پرچم قیام حسین (ع) است. سمت‌وسو و راهبرد و تاکتیک در این حرکت همه و همه آن چیزی است که حسین (ع) برایش قیام کرد. این حرکت مثل یک برانگیختگی است، مثل یک قیامت است. این راهپیمایی نشان از برانگیخته شدن مردم می‌دهد و از طرفی به‌سوی مقصدی درحرکت‌اند. از طرف دلشان به‌سوی دلشان رهسپارند و از خودشان به‌طرف خدا و ولی امرشان می‌روند.

این رستاخیز نشان می‌دهد که داستان عشق و توسل به امام حسین (ع) در قاموس دوست داران آن حضرت در حال تبدیل‌شدن به یک رکن رکین است؛ در حال تبدیل‌شدن به بنیادی است نظیر قیامت و ظهور امام زمان (عج). این‌همه جمعیت در این مسیر گویای یک رستاخیز است، چه آن‌هایی که در این مسیر قدم‌زنان به‌سوی  کربلا حرکت می‌کنند و چه افرادی که در مسیر اقدام به پذیرایی از زائران می‌کنند.

اربعین یک حادثه غیرمعمول است و یک دکترین را ترسیم می‌کند، دکترین گذار مسلمانان به حکومت جهانی اسلام به دست امام زمان (عج). ازاین‌رو این رویداد بی‌نظیر در دل‌های بسیاری خوف انداخته است. هم کسانی که از اسلام به‌عنوان یک ابزار برای دست یافتن به اهدافشان استفاده می‌کنند از این واقعه در هراس هستند و هم کسانی که از اسلام و تعالی آن خوف دارند.

امروز آمریکا از این کنگره عظیم احساس خطر می‌کند، عربستان نگران است. وهابیت، طالبان، داعش، انگلستان، اف.بی.آی و اینتلجنس سرویس از اربعین می‌ترسند، چراکه آن‌ها را با همه تحرکاتشان برای ترساندن افکار عمومی جهان از اسلام به شکست می‌کشاند.

تنها شیعیان مخاطبان این راهپیمایی نیستند. این راهپیمایی اوج ظهور و بروز مسلمانان جهان و کلیه انسان‌های آزاده است. حضور مسیحیان، زرتشتیان و حتی یهودیان در این مراسم از چه ناشی می‌شود؟ محققان مختلفی غربی و شرقی در این رویداد عظیم شرکت می‌کنند. هنرپیشه، شاعر، پیر، جوان، زن، مرد و ... در مراسم اربعین شرکت می‌کنند.

 این حرکت، نشان از مبدأیی دارد و حرکت به‌سوی مقصدی خاص که امام حسین (ع) است، قیام علیه ظلم است، ظلم‌ستیزی است، در مسیر راهبرد حکومت اسلامی، در مسیر زدودن شائبه‌ها از اسلام و تلاشی است برای تفکیک مرز اسلام ناب محمدی از غیر آن.

این شورِ مردمی امروز دیگر نه یک فرهنگ که یک راهبرد است، راهبردی که سهم مردم ایران در آن قابل‌توجه است، اما همه سهم متعلق به ایران نیست. اگرچه فضل تقدم در این اقدام متعلق به ایران و ایرانی‌ها بوده و اگرچه بسترساز این حرکت عظیم ایران بوده است. لذا اربعین، یک حرکت جهانی است که حتی نمی‌تواند آن را نمادین دانست، بلکه حرکتی واقعی است.

شاهد آن هستیم که هرساله بر تعداد افرادی که این مسیر را می‌روند، افزوده می‌شود و شاید دور نباشد روزی که ۱۰۰ میلیون نفر در اجتماع عظیم اربعین حضور یابند. معنای چنین حرکتی این است که مردم دنیا متوجه حقانیت قیام امام حسین (ع) شده‌اند و این همواره پایدار خواهد بود و از میان نخواهد رفت.

اهالی قلم، اهالی رسانه، شاعران و نویسندگان و تحلیل گران و تریبون داران باید برای نشر این فرهنگ بنیادین به میانه میدان بیایند، شاعری که دراین‌باره شعر نگوید قافیه را باخته و نقاشی که از این واقعه طرح نزند به خود ظلم کرده است. تولید فیلم‌ها، رمان‌ها، روایت‌ها و موسیقی‌ها دراین‌باره باید در دستور کار قرار بگیرد و چهره‌های مختلف این رستاخیز عینی بازتاب داده شود.

 نقطه عطف وحدت مذاهب اسلامی

این‌یک واقعیت مسلم است که پیروان آیین‌های مختلف شیعی و نیز فِرَق مختلف اهل سنت نیز امام حسین (ع) را فرزند پیامبر (ص) و از نسل نبوت و عترت او می‌دانند. مسلمانان ارزش زیادی برای خاندان پیامبر (ص) قاعلند و اختلافات گروه‌ها در مسائل دیگر است. ازاین‌رو برجسته شدن فرهنگ اربعین می‌توان در یکدستی امت اسلامی تأثیر مثبتی داشته باشد و همه مسلمانان را گرداگرد اشتراکشان فرابخواند نه بر اساس افتراقاتشان.

نفس راهپیمایی اربعین، مظهر وحدت امت است. مسلمانان از نقاط مختلف جهان در آن شرکت می‌کنند. از فرانسه، آمریکا، آفریقا و ... و هر مسلمانی که سال گذشته شرکت کرده بوده امسال چند نفر را با خود به همراه می‌آورد. لذا کنگره اربعین نفساً وحدت‌آفرین است و همسو با مصالح جمیع مسلمانان جهان.