مرجان اشرفی زاده فیلمنامه نویس و کارگردان سینما و تلویزیون در گفت و گو با خبرنگار سینمایی خبرگزاری موج گفت: من اولین بار در سال ۷۸ یا ۷۹ بود که در جشنواره فیلم کوتاه تهران شرکت کردم و بعد از آن هم چهار یا پنج بار دیگر در این جشنواره حضور داشتم.

در دانشگاه ها فیلم کوتاه به ما آموزش داده نمی شد 

کارگردان فیلم تلویزیونی نامه های خیس افزود: از آنجاییکه دانشجوی دانشگاه سینما تئاتر بودم می توانم به صراحت بگویم که آن زمان، در دانشگاه ها فیلم کوتاه به ما آموزش داده نمی شد در حالی که به طور طبیعی چه به عنوان فیلمنامه نویس یا فیلمساز، راه ورود ما به سینما، فیلم بلند نبود. یعنی حتی اگر به شکل نا معقول یا نا درستش فیلم کوتاه را سکو یا مسیری برای رسیدن به سینمای فیلم بلند، ما آموزش‌های لازم را برای این مسئله ندیده بودیم.

اشرفی زاده گفت: من فکر می کنم که اساسا فیلم کوتاه را در جشنواره یاد گرفتم. یعنی همین این حضور داشتن و فیلم ساختن یک اشتیاقی بود و این آمدن و بودن در جشنواره یک شور و شوقی را برای فیلم بعدی ایجاد می کرد. به نظر من حتی دیدن فیلم دوستان و گپ و گفت ها و حاشیه های جشنواره خلی مهم هستند و به نظرم یک دورهمی و حرف زدن ساده نیست بلکه فرهنگ فیلم ساختن را به ما یاد می دهد و اشتیاق و حس رقابت (که امیدوارم مثبت باشد) را ایجاد می کند.

این کارگردان و فیلم نامه نویس افزود: گرچه مبانی سینما را در دانشکده به ما آموزش دادند اما فیلم کوتاه و روندی که در فیلم کوتاه سازی داشتم را، قطعا در جشنواره های فیلم کوتاه و مهمترینشان جشنواره فیلم کوتاه تهران یاد گرفتم.

مرجان اشرفی زاده در مورد نشست های تخصصی جشنواره فیلم کوتاه تهران گفت: همیشه این کارگاه ها در جشنواره وجود داشته اما به نظر می رسد که کمی جدی تر شده است. به نظرم میاد که همینطور که نسلها جلو آمدند و فیلمسازان جدیدتری پا به عرصه گذاشتند، هم ارتباطات بین المللی بهتری بچه های فیلمساز دارند و هم حضور اساتید خارجی برایشان فرصتی است که از آن استفاده می کنند.

این مدرس سینما گفت: به نظر می آید که شرایط بهتری فراهم شده برای اینکه جوانان در این کارگاه ها شرکت کنند و از انها استفاده کنند. البته نمی توان برای آن یک سود و فایده لحظه ای و ناگهانی تصور کرد بلکه در دراز مدت می تواند خیلی موثر باشد بویژه اگر تداوم داشته باشد.

دوست دارم بازهم خودم را در فیلم کوتاه محک بزنم

نویسنده سریال فاخر الف دزفول در پاسخ به اینکه آیا شما که در حال حاضر در سینمای حرفه ای و عالم سریال سازی فعال هستید هنوز هم تمایل به ساخت فیلم کوتاه دارید گفت: خیلی زیاد؛ حتی امسال همان روزی که در سی و پنجمین جشنواره  بین المللی فیلم کوتاه تهران حاضر شدم، دوستی به من پیشنهادی داد که خیلی ترغیب شدم که آن را بسازم. برای من یک چالش جدی است چرا که فکر می کنم الان یک یا دو نسل فیلمساز بعد از ما هم به میدان آمده‌اند و فیلم‌های بعضی از آنها به قدری خوبست که دلم می خواهد دوباره خودم را در رقابت با آنها ببینیم. دلم می خواهد خودم را به این وادی بیندازم و ببینم که کجای این عرصه هستم.

مرجان اشرفی زاده اظهار کرد: مطمئنم که به گردپای بعضی از آنها نمی توانم برسم چرا که واقعا فیلم های خوبی ساخته اند؛ اما دوست دارم که خودم را دوباره به عنوان یک فیلمسازی که تجربه فیلم کوتاه داشته، یک بار دیگر محک بزنم.

در جشنواره فجر فیلم غبطه برانگیز نداریم

کارگردان فیلم آبجی در پاسخ به این سوال که آیا همین حس را نسبت به جشنواره فیلم فجر هم دارید گفت: نه! به واقع باید بگویم که وقتی همه فیلم‌های بلند جشنواره فیلم فجر را که می بینم، به زور یکی دو صحنه ای را پیدا می کنم که آرزوی آن را بکنم که ای کاش من سازنده آن بودم یا برایم غبطه برانگیز و حسرت برانگیز باشد؛ اما این در فیلم کوتاه خیلی بیشتر اتفاق می افتد.

وی تصریح کرد: گرچه می شود استدلال کرد که تعداد فیلم های کوتاه بیشتر است پس فیلم خوبش هم بیشتر است ولی من فکر می‌کنم این نسلی که آمده اند و آزادی، فراغت، عدم ترس سرمایه و مخاطب، فضای بازتر اجتماعی و محدودیت های کمتر ممیزی  که وجود دارد، باعث شده که فیلم‌هایی ببینیم که هم برای مخاطب عام هم جذاب‌تر و هم به یاد ماندنی هستند؛ یعنی ممکن است تا مدت‌ها یک لحظه، ایده یا صحنه ای از آنها را با خودتان همراه داشته باشید و به آن فکر کنید که متاسفانه در فیلم‌های بلند کنونی‌مان خیلی کم شده است.